فلج پرونئال

معرفی

Peroneus paresis فلج عصب peroneus communis است که به آن nervus fibularis communis نیز گفته می شود. این یک پا عصبی که از ناحیه زانو به سمت پا و همراه با دیگر آن کشیده می شود اعصاب، اطمینان حاصل می کند که ساق پا متحرک است همچنین حساسیت بیمار در ناحیه تحتانی را تضمین می کند پا تا بتوانند احساس کنند درد و پوست را لمس کنید. nervus peroneus communis شاخه ای از عصب ischiadicus است که از ستون فقرات کمر خارج شده و سپس به قسمت های مختلف تقسیم می شود. اعصاب در ران، مانند nervus peroneus communis.

نشانه ها

پارزی پرونئال علائم خاصی ایجاد می کند که معمولاً کاملاً مشخص است. با این وجود ، تفاوت بین اینکه عصب کامل پرونئوس کمونیس دیگر به درستی کار نمی کند یا اینکه یکی از شاخه های آن ، یعنی عصب پروونئوس سطحی یا عصب پروونئوس پروفنوس ، آسیب دیده است ، مهم است.

• اگر فقط عصب peroneus superficialis تحت تأثیر قرار گیرد ، بی حسی (کسری حساس) از قسمت جلویی قسمت تحتانی ایجاد می شود پا از پشت پا و در امتداد 4 انگشت اول ، به موجب آن شکاف بین انگشت اول و دوم هنوز به روش کلاسیک احساس می شود.

  اگرچه بالا بردن و پایین آمدن انگشتان پا کار می کند ، اما بیمار دیگر قادر نیست که پا را به پهلو متمایل کند.

• از طرف دیگر ، اگر از دست دادن عصب پروونئوس پرووندوس وجود داشته باشد ، بیمار از علائم دیگری نیز رنج می برد. به طور کلاسیک ، بیمار دیگر نمی تواند نوک پا را به درستی بلند کند (کشش پشتی). به طور کلی ، پا به پایین آویزان می شود ، به همین دلیل بیمار هنگام راه رفتن مجبور است زانوها را بسیار بالا بکشد تا پا روی زمین نکشد و بیمار از آن پا نگذرد.

  الگوی راه رفتن حین راه رفتن پله ای یا راه رفتن لک لک نیز نامیده می شود. علاوه بر این ، بیمار دیگر نمی تواند چیزی بین انگشت شست و انگشت دوم احساس کند که ممکن است هنگام پوشیدن فلیپ فلاپ متوجه آن شود.

• اگر پارز کامل پرونئال رخ دهد ، که در آن هر دو قسمت عصبی تحت تأثیر قرار می گیرند ، بیمار از تمام علائم ذکر شده رنج می برد.

در پارز پروونئال ، علاوه بر از دست دادن انواع مختلف ساق پا و عضلات پا، همیشه حساسیت از دست می رود. بستگی به کدام یک از این دو دارد اعصاب تحت تأثیر قرار می گیرد ، با این حال ، اینها می توانند احساس بسیار متفاوتی داشته باشند.

اگر عصب peroneus profundus آسیب دیده یا تحریک شده باشد ، peroneus paresis باعث می شود بیمار بین انگشت شست و انگشت شست پا اختلالات حساسیتی داشته باشد ، یعنی دقیقاً در ناحیه ای که به طور معمول فلیپ فلاپ پوشیده می شود. از طرف دیگر ، اگر عصب peroneus superfiscialis تحت تأثیر قرار گیرد ، بیمار دارای اختلالات حساسیت در قسمت جلوی آن است ساق پا و در پشت پا در نتیجه پارنیوس پارسیس. اگر هر دو عصب تحت تأثیر قرار بگیرند ، بیمار دچار پارز کامل پرونئال با اختلالات حساسیت در ناحیه پایین پا ، پشت پا و در ناحیه شکاف انگشت بین انگشت اول و دوم است. به طور کلی ، اختلالات حساسیت در پارس پروونئال نگران کننده است ، اما به اندازه این واقعیت که بیمار قادر به بلند کردن پا نیست زیرا عضلات دیگر نمی توانند به درستی توسط عصب درمان شوند ، جدی نیستند. سپس این امر به راه رفتن معمولی لک لک منجر می شود ، که بسیار مشهودتر از یک اختلال حساسیت ناشی از پارونئوس پارزی بین انگشت اول و دوم است.