مغز میانی چیست؟
مغز میانی (mesencephalon) بخشی از ساقه مغز در مغز است. از جمله مسئولیت کنترل هماهنگی را بر عهده دارد. علاوه بر این، نقش مهمی برای شنیدن و دیدن و همچنین برای احساس درد دارد.
مغز میانی از قسمت های مختلفی تشکیل شده است: به سمت پشت (پشتی) سقف مغز میانی (تکتوم مزانسفالی) با صفحه تپه چهارگانه (lamina tecti یا quadrigemina) قرار دارد. در وسط (به سمت شکم = شکمی) Tegmentum mesencephali (هود) قرار دارد. در جلو دو برآمدگی وجود دارد، جمجمه crura cerebri، که بین آنها یک گودال (fossa interpeduncularis) قرار دارد که در آن عصب جمجمه 3 اجرا می شود.
سقف مغز میانی با صفحه چهارپایه.
صفحه چهارپایان توسط یک شیار طولی و عرضی به چهار تپه تقسیم می‌شود (دو قسمت بالایی: کولین‌های فوقانی و دو تای پایینی: کولیکول‌های تحتانی). بین دو تپه بالایی غده صنوبری (corpus pineale) دیانسفالون قرار دارد.
از هر یک از چهار تپه یک طناب وجود دارد که به داخل دیانسفالون تخلیه می شود. رشته فوقانی تا حدی به داخل تپه بینایی و تا حدی به مسیر بینایی (tractus opticus) کشیده می شود. طناب از تپه خلفی، یک مرکز شنوایی اولیه، الیاف را از مسیر شنوایی مرکزی حمل می کند. بین دو تپه پایینی نواری از ماده سفید وجود دارد که در سمت آن عصب جمجمه 4 (عصب تروکلر) خارج می شود.
سقف مغز میانی
دمگل های مغزی
دمگل های مغزی در سطح قدامی قاعده مغز میانی توسط عروق سوراخ می شوند و عصب جمجمه ای دیگر، عصب چشمی (عصب جمجمه سوم) از اینجا خارج می شود.
مغز میانی توسط aquaeductus mesencephali، اتصال نازک و کانال مانند بین بطن های سوم و چهارم مغزی (بطن) عبور می کند. بطن مغزی (بطن).
عملکرد مغز میانی چیست؟
مغز میانی بخشی از سیستم خارج هرمی است که در آن کنترل حرکت صورت می گیرد. به عنوان مثال، مزانسفالون مسئول کنترل تقریباً تمام عضلات چشم - به عنوان مثال، باز و بسته کردن پلک ها - از طریق عصب جمجمه سوم (عصب چشمی) است.
یک هسته از عصب جمجمه 5 (عصب سه قلو) در مغز میانی قرار دارد. مسئول حساسیت عضلات جونده، مفصل گیجگاهی فکی و عضلات خارجی چشم است.
طناب که از صفحه چهارگانه مغز میانی به داخل مجرای بینایی کشیده می شود، مسیر رفلکس مردمک را حمل می کند.
لاستیک هسته به نخاع کشیده می شود و بر تون عضلات تأثیر می گذارد. سیگنال های حرکت در جسم سیاه واسطه می شوند. از طریق مغز میانی، محرک هایی که از طناب نخاعی و از طریق دی انسفالون می آیند به مغز منتقل می شوند. در جهت مخالف، محرک های مغز به سلول های عصبی در نخاع که وظیفه عملکرد حرکتی را بر عهده دارند، منتقل می شود.
مغز میانی در کجا قرار دارد؟
مغز میانی بین پل (پون) و دی انسفالون قرار دارد. این آکوادکتوس مزانسفالی را احاطه کرده است.
مغز میانی چه مشکلاتی می تواند ایجاد کند؟
هنگامی که مغز میانی آسیب دیده است (مثلاً توسط یک تومور)، اختلالاتی در حرکت، راه رفتن و تمرکز وجود دارد. اختلال در حرکات چشم و مردمک نیز ممکن است نشان دهنده وجود تومور در مزانسفالون باشد.
بیماری پارکینسون با زوال سلول‌های موجود در جسم سیاه مشخص می‌شود. انتقال دهنده عصبی دوپامین، که برای انتقال محرک ضروری است، وجود ندارد. نتیجه اختلال در عملکرد و اختلال در عملکرد حرکتی است.
تغییرات در جسم سیاه مغز میانی همچنین مسئول اختلال کمبود توجه (ADD) و اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) است.
هنگامی که مغز میانی آسیب می بیند، افراد مبتلا گیج می شوند و واکنش تاخیری به محرک های خارجی نشان می دهند.
