ماده فعال آمینوفنازون دارای اثر تب و ضد درد است. با این حال ، مسکن به دلیل عوارض جانبی بحث برانگیز است. در بعضی از کشورهای اروپایی ، دیگر در بازار آزاد فروخته نمی شود.
آمینوفنازون چیست؟
ماده فعال آمینوفنازون اعتقاد بر این است که دارای اثر تب و ضد درد است. حدود 120 سال پیش ، تحقیقات پزشکی به دست آمد آمینوفنازون از ماده اصلی فنازون. این یک سفید است پودر. حلالیت آن در آب بسیار زیاد است حدود سال 1900 ، اولین داروهای حاوی آمینوفنازون استفاده شد. با توجه به کاهش شدید در هنگام استخراج ، اینها دارای قدرت بالایی هستند آرام بخش اثر. درد مرطوب شد ، تب پایین آمد ، و کل ارگانیسم می تواند آرام باشد. بنابراین قبل از مداخلات عمده ارتباط خاصی داشت. اغلب این درمان برای آرام کردن بیماران انجام می شد. با این حال ، اهمیت آن در مراقبت های بعدی بیماری ها و زخم. التهابات از هر نوع می تواند با آن تخفیف یابد. علائم دیگر نیز به سرعت با آمینوفنازون برطرف شد. عوارض جانبی رخ نداد - اما این موارد با استفاده طولانی مدت ایجاد می شوند.
اثر دارویی
آمینوفنازون تقریباً همیشه به صورت خوراکی مصرف می شود. بنابراین می تواند در اینجا شکل از داشته باشد قرص و کپسول، به همین ترتیب در مایعی که باید حل شود. به این ترتیب ، ماده فعال وارد جریان خون و سلولهای بافتی منفرد می شود. در آنجا می تواند با پلاسمای مختلف پیوند یابد پروتئین ها - در مجموع بیش از 100 مورد از آنها قابل تشخیص است. فرآیندهای شیمیایی خاصی روی این موارد انجام می شود پروتئین ها بدون حکومت از دارو آنها به نوبه خود می توانند مبنایی برای حمل و نقل باشند درد و احساسات دیگر از طریق سیستم عصبی به مغز. با این حال ، با مسدود کردن پروتئین ها، درک ناراحتی کاهش می یابد. بیمار در یک حالت آرام قرار می گیرد. به همین ترتیب ، پروتئین های پلاسما در ایجاد حاد و همچنین مزمن نقش دارند التهاب. در نتیجه ، با دستیابی به آمینوفنازون ، این خطر نیز کاهش می یابد. بنابراین ، در دوره بعدی ، به همان اندازه زخم ها نمی توانند گسترش پیدا کنند. علاوه بر این تب که رخ می دهد جلوگیری می شود
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
کاربردهای احتمالی آمینوفنازون متنوع بوده و هستند. این دارو در بیماری های مرتبط با آن اعمال می شود تب, درد و التهاب. با توجه به آن آرام بخش اثر ، همیشه به عنوان عامل حمایتی در دوزهای کم به عنوان بخشی از استفاده شده است قرص خواب و داروهای بیهوشی. با تشکر از اثر سریع و بالا جذب در بدن ، دارو اهمیت قابل توجهی پیدا کرد. جنبه مثبت دیگر این بود که به نظر می رسید ماده موثره تا حد زیادی عاری از عوارض جانبی خود به خودی باشد. در نتیجه ، استفاده از آن تا دهه 1960 و 1970 کاملاً بالا بود. تنها در تحقیقی بود که در اواسط دهه 1970 منتشر شد و نشانه مشخصی از اثرات جانبی طولانی مدت آن ارائه شد. این می تواند به شدت داشته باشد سلامتبه خطر انداختن شخصیت مهلک. بنابراین آمینوفنازون به طور فزاینده ای از مرکز کاربرد پزشکی خارج شد. در برخی از کشورهای اروپایی ، دیگر نمی توان آن را به عنوان یک جز freely آزاد در دسترس یافت داروهای. بنابراین بدون استثنا توسط پزشکان تجویز می شود - و این فقط در دوزهای بسیار کمی است که در هر زمان قابل توجیه است.
خطرات و عوارض جانبی
عمدتا ، آمینوفنازون دارای دو عارضه جانبی جدی است. اولین مورد در کاهش طولانی مدت گرانولوسیت های موجود در است خون. اینها به سفیدها تعلق دارند خون گروه سلولی و تا آن حد در یک گروه قوی درگیر می شوند سیستم ایمنی بدن. بنابراین کاهش همان باعث ضعف بدن برای دفاع از خود در برابر تأثیرات داخلی و خارجی می شود. اثر دوم در ارتقا strong قوی سلولهای سرطان زا دیده می شود. متاستاز می تواند در تعداد نامتناسب زیادی از مصرف کنندگان شناسایی شود. این مورد در بیمارانی که فقط آمینوفنازون را به مقدار کم مصرف کرده بودند نیز وجود داشت. بنابراین عوارض جانبی دارو در استفاده از لایپرسون ها بسیار شدید و غیرقابل توجیه است. در دراز مدت ، به نظر می رسد این دارو به جای تأثیر مفید بر ارگانیسم ، مضر است.
