دلایل گزش کنه چمن
کنه های چمن در سالهای گذشته مجدداً شاهد افزایش وقایع در اروپا هستیم. دلایل دقیق آن کاملاً روشن نیست. برخی از صداها دلیل اصلی تغییر اوضاع است کنه چمن.
از طرف دیگر ، دیگران ادعا می کنند که تغییر رفتار اوقات فراغت انسان برای افراد جذاب شده است کنه چمن. افزایش باغبانی و پیاده روی طولانی در چمنزارها و مزارع غذای لاروها را تأمین می کند. سرانجام کنه های چمن در پهنای ما زیستگاه مطلوبی مانند چمنزارها و باغات مسطح را افزایش می دهند که علاوه بر این غذا را تضمین می کند.
در آنجا آنها در کلنی ها در ساقه های چمن زندگی می کنند و منتظر غذای غنی از پروتئین به شکل انسان هستند لنف مایع. میزبان هایی با دمای 30 تا 40 درجه سانتیگراد بهینه هستند. بنابراین ، انسان ها در طرح طعمه های لارو جوان قرار می گیرند. صندل و شلوار کوتاه برای لاروهای گرسنه که از آنجا به پوست می رسند تقریبا جذاب است. آنها مخصوصاً دوست دارند در چین های پوستی گرم یا لبه های جوراب قرار بگیرند و مکش کنند لنف و آب سلول در آنجا وجود دارد.
تشخیص dross محصول
تشخیص برداشت زخم - این نامی است که به واکنش پوستی ناشی از نیش کنه های چمن داده شده است - ساخت آن نسبتاً آسان است. چند ساعت بعد از پیاده روی یا باغبانی ، حداکثر یک روز بعد ، قرمزی لکه مانند مانند خارش ایجاد می شود. برخلاف گزش پشه ها ، این موارد بسیار زیاد است ، تا صدها گزش ، توزیع شده در کنار هم یا در یک گروه قرار می گیرند.
لکه های مخصوصاً ترجیحی مانند لبه های جوراب ، ناحیه صمیمی ، کمر بند یا زیر بغل بسیار مشکوک هستند. لارو کنه چمن به دلیل گرما و رطوبت بدن دوست دارد در آنجا بماند. در اصل ، تغییرات پوستیکاملاً مطابق شکل ظاهری آنها ، دلایل دیگری نیز می تواند داشته باشد ، اما ارتباط زمانی با باغبانی یا پیاده روی در مزرعه - در ترکیب با علائم - نشانه تعیین کننده ای است. معاینات بعدی ، مانند آزمایشات آزمایشگاهی ، لازم نیست.
آیا کنه های چمن مسری هستند؟
کنه چمن برای افراد دیگر مسری نیست. لاروها پس از مکش انسان ، معمولاً دوباره از روی پوست می ریزند. البته این احتمال وجود دارد که لارو کنه در لباس باقی بماند.
نیش جدید در هنگام پوشیدن لباس ممکن است. فرد دیگری که این لباس ها را می پوشد نیز می تواند از این طریق گزیده شود. با این حال ، بیشتر اوقات ، لاروها در لباس زیر یا جوراب یافت می شوند - این لزوما لباس هایی نیستند که با بقیه به اشتراک گذاشته می شوند. لاروها از طریق تماس پوستی منتقل نمی شوند.
زنده ماندن لارو در چهار دیواره خود نیز بسیار بعید است ، زیرا آنها زیستگاه طبیعی خود را در چمنزارها و باغ ها پیدا می کنند. پس از تغذیه ، اتفاقاً لارو کنه به کنه بزرگسال تبدیل می شود. اینها دیگر از انسان تغذیه نمی کنند و به عنوان انگلی زندگی نمی کنند.
