نشانه ها
با بیماری Ledderhose ، توانایی راه رفتن معمولاً مختل می شود. به این دلیل که گره ها در کف پا به ویژه در بالاترین نقطه قوس پا در وسط کف قرار دارند. فقط یک گره وجود دارد ، بلکه چندین گره و تشکیل رشته نیز وجود دارد.
اگر اینها در کل کف پا تلفظ و پخش شود ، گره ها معمولاً محکم به عضلات و پوست بالای آنها متصل می شوند. در مقابل ، در نوع خفیف بیماری Ledderhose ، فقط قسمت کوچکی از فاشیای کف پا تحت تأثیر قرار می گیرد و نه پوست و نه عضلات چسبندگی نشان نمی دهند. تقریباً 25٪ از افراد مبتلا به بیماری Ledderhose در هر دو پا مبتلا هستند.
تشخیص
تشخیص بیماری Ledderhose با تشخیص بیمار آغاز می شود تاریخچه پزشکی. با توجه به شکایات معمول که معمولاً هنگام راه رفتن رخ می دهد ، که اغلب اولین چیزی است که فرد مورد نظر متوجه می شود و همچنین موارد دیگر معاینهی جسمی، پزشک معالج می تواند غالباً بیماری مشکوک را تشخیص دهد. در معاینه پا گره های نسبتاً سختی قابل مشاهده است که به سختی می توان با دست حرکت کرد.
برای تعیین اندازه واقعی گره ها ، از تجهیزات تصویربرداری تشخیصی استفاده می شود. به خصوص عملکرد یک سونوگرافی معاینه می تواند در بسیاری از اعمال پزشکان عمومی انجام شود. به منظور بدست آوردن تصوير دقيق تر از گسترش منفرد گره ها ، مي توان تصاوير را نيز با توموگراف تشخيص مغناطيسي (MRT) تهيه كرد.
با بررسی میکروسکوپی گره ها ، اطمینان کامل در مورد وجود بیماری Ledderhose بدست می آید. مواد مورد بررسی توسط بیوپسی یا هنگام جراحی برای برداشتن گره ها و توسط متخصص پاتولوژی معاینه می شود. در توموگرافی تشدید مغناطیسی ، گره بیماری Ledderhose به صورت یک توده نفوذ ناپذیر در صفحه تاندون نزدیک کف عضله پا ظاهر می شود.
برای حذف تشخیص های افتراقی احتمالی تغییرات گره ای در پا ، معاینه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ، یعنی MRI پا ، نشان داده می شود. MRI به ویژه برای تصویربرداری از بافت نرم بسیار مناسب است. از آنجا که تغییرات گره ای در بیماری Ledderhose وجود دارد بافت همبند ماده سلولی ، این را می توان به عنوان توده ای از فضای شروع شده از صفحه تاندون پا (آپونوروز کف پا) در MRI تشخیص داد. شدت سیگنال را می توان در توالی های مختلف ارزیابی کرد.
در توالی های ممکن ، بافت همبندتغییر مشابه با سیگنال کم ، یعنی تاریک ، در مقایسه با بافت اطراف به نظر می رسد. علاوه بر این ، می توان مشاهده کرد که ساختار فیبروماتوز نفوذ می کند ، یعنی کشیده می شود به ساختارهای اطراف مانند عضلات ، تاندون ها، چربی و پوست. در صورت تزریق اضافی ماده حاجب ، می توان غنی سازی بافت حاوی ماده حاجب را مشاهده کرد.
