In لژیونلوز (مترادف: عفونت لژیونلا پنوموفیلا ؛ عفونت لژیونلا پنوموفیلا بدون ذات الریه; لژیونولوزیس؛ لژیونلوز با ذات الریه لژیونلوز بدون ذات الریه بیماری لژیونر؛ ذات الریه لژیونرها ؛ پونتیاک تب؛ ICD-10-GM A48. 1: لژیونولوزیس با ذات الریه؛ ICD-10-GM A48.2: لژیونلوز بدون ذات الریه [پونتیاک تب]) یک بیماری عفونی است که عمدتا توسط باکتری Legionella pneumophila ایجاد می شود.
گونه Legionella pneumophila مسئول تقریباً 90٪ از پنومونی های Legionella است.
لژیونلا باکتری در یافت می شوند آبسیستم های تحمل آنها شرایط ایده آل را در دمای بین 25 تا 45 درجه سانتی گراد پیدا می کنند. با این حال ، آنها در دمای بین 50 تا 60 درجه سانتیگراد نیز تکثیر می شوند و می توان رشد لژیونلا پنوموفیلا را به ویژه در این محدوده دما فرض کرد. با این حال ، آنها برای مدت طولانی در دمای بالاتر از 60 درجه سانتیگراد یا برای مدت کوتاه بیش از 70 درجه سانتیگراد زنده نمی مانند.
انواع مختلفی از لژیونلوز را می توان تشخیص داد:
- بیماری لژیونر (لژیونلوز همراه با ذات الریه / ذات الریه) - لژیونلوز به مجموعه ای از آنفولانزاعلائمی مانند ذات الریه.
- پونتیاک تب (لژیونلوز بدون ذات الریه) - تب پونتیاک یک عفونت حاد تنفسی با تب است ، سرفه و عضله درد بدون ذات الریه
- تب پیتسبورگ (ناشی از Legionella micdadei) - ذات الریه پیتسبورگ عمدتا در افراد مبتلا به نقص ایمنی رخ می دهد.
علاوه بر این ، می توان لژیونلوزز اکتسابی جامعه را از بیمارستانی (بیمارستانی) تشخیص داد.
تجمع فصلی بیماری: لژیونلوز در تابستان بصورت خوشه ای اتفاق می افتد (به دلیل افزایش فعالیت سفر خطر ابتلا را افزایش می دهد) و پاییز.
انتقال پاتوژن (مسیر عفونت) توسط استنشاق حاوی پاتوژن آب (به عنوان آئروسل) از طریق سیستم های آب خانگی یا عمومی مانند دوش ، گرداب و غیره
انتقال از انسان به انسان: به احتمال بسیار زیاد امکان پذیر است.
دوره کمون (مدت زمان عفونت تا شروع بیماری) معمولاً:
- بیماری لژیونر (لژیونلوز همراه با ذات الریه): حدود 2 تا 10 روز (متوسط: 6 تا 7 روز).
- تب پونتیاک (لژیونلوز بدون ذات الریه): تقریباً 5 تا 66 ساعت (متوسط: 24 تا 48 ساعت).
نسبت جنسیت: مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می گیرند.
اوج فراوانی: این بیماری عمدتا از میانسالی (50-70 سال) رخ می دهد. افراد مبتلا به نقص ایمنی ، افراد مسن ، افراد مبتلا به بیماری های مزمن مانند نارسایی کلیوی (کلیه ضعف) و افراد سیگاری.
بروز (فراوانی موارد جدید) تقریباً 0.8 مورد در هر 100,000 نفر در سال است.
روند و پیش آگهی: روند بیماری لژیونر شدیدتر از تب پونتیاک است و می تواند زندگی را تهدید کند.
کشنده بودن (مرگ و میر بر اساس تعداد کل افراد مبتلا به این بیماری) برای بیماری لژیونر بین 5٪ تا 15٪ در افراد قبلا سالم ، درمان نشده است. در افراد با نقص ایمنی یا افراد مبتلا به بیماری های مزمن ، کشندگی می تواند تا 70٪ باشد.
در آلمان ، اگر شواهد نشان دهنده عفونت حاد باشد ، تشخیص مستقیم یا غیرمستقیم عامل بیماری زا طبق قانون حفاظت از عفونت (IfSG) قابل گزارش است.
