درمان | علائم سکته مغزی

درمان

اول و مهمترین ، حذف ترومبوز در اسرع وقت مهم است: فشار خون بالا، که یک عامل اصلی خطر برای سکته مغزی است ، توسط دارو کنترل می شود. به منظور جلوگیری از سکته های بیشتر ، به طور مداوم به بیمار داروی ضد انعقاد داده می شود. به عنوان مثال ، در مورد خونریزی مغزی ، مداخلات جراحی برای کاهش فشار در مغز انجام می شود مغز.

درمان حاد a ضربه در یک واحد سکته مغزی ایجاد شده برای این منظور انجام می شود. پس از درمان بیمار در ضربه واحد و او شرط دوباره پایدار است ، توانبخشی آغاز می شود. کمبودهای حاصل از الف ضربه نیاز به درمان فشرده متشکل از اقدامات درمانی مختلف دارد.

بیمار نه تنها باید وضعیت خود را بهبود بخشد شرط و خود را برای خانه آماده کند ، اما همچنین اقدامات پیشگیرانه ای را برای بهبود شیوه زندگی خود انجام می دهد. همه این موارد را در دوره توانبخشی به او آموزش می دهند. بیمار باید یاد بگیرد که سبک زندگی سالم داشته باشد تا عوامل خطر سکته را به حداقل برساند.

  • این را می توان با ترومبولیز سیستماتیک بدست آورد
  • ترومبکتومی مکانیکی از طریق کاتتر

مانند فتق ، مغز برای یادگیری و بهبود عملکردهای از دست رفته به زمان نیاز دارد.

به همین دلیل ، مراقبت های سرپایی اغلب پس از توانبخشی به هم متصل می شوند. اینگونه درمانهای سرپایی توسط فیزیوتراپی ، کاردرمانی یا گفتاردرمانی، به علائم بیمار بستگی دارد. از طریق آموزش منظم با درمانگران ، شرط از بیمار باید حفظ و بهبود یابد.

اگر سلولها در مغز قبلاً مرده اند ، آنها دیگر نمی توانند دوباره احیا شوند. با این حال ، ساختارهای اطراف در مغز تا حدی می توانند این عملکردها را یاد بگیرند و جایگزین کنند. این امر آموزش را برای یادگیری مجدد مهم می کند. می توانید اطلاعات جامع تری را در این صفحات پیدا کنید:

  • فیزیوتراپی برای سکته مغزی
  • تمرینات سکته مغزی

عواقب

این مقاله همچنین ممکن است مورد توجه شما قرار گیرد:اسپاسم پس از سکته مغزی ».

  • اگر سکته مغزی خفیف باشد ، می توان کمبودها را به میزان زیادی کاهش داد یا به طور کامل از بین برد. بنابراین ، پس از ماه ها ، دیگر هیچ چیزی در بیمار مشاهده نمی شود.

    با این حال ، حتی ممکن است محدودیت های جزئی در توانایی های خاص باقی بماند.

  • اگر آسیب جدی به مغز وارد شود ، وضعیت بیمار نیز بدتر می شود. این می تواند تا حد نیاز به مراقبت یا a باشد اغماء. این بدان معناست که بیمار دیگر بدون کمک خارجی قادر به کنار آمدن با زندگی روزمره نیست. فلج اندامهای خاص و همچنین مشکلات گفتاری و فکری گسترده مراقبت از خود را برای بیمار دشوار می کند.
  • اگر سکته مغزی به صورت پراکنده در چند علامت ظاهر شده باشد ، ابزاری در اختیار بیمار قرار می گیرد که به وی کمک می کند تا حد ممکن مستقل بماند.