درمان
La درمان عفونت کلامیدیا است توسط آنتی بیوتیک ها. آنتی بیوتیک انتخابی در اینجا است داکسی سایکلین، که برای 10 - 21 روز تجویز می شود. متناوبا، از سوی دیگر، ماکرولیدها یا می توان کینولون ها را تجویز کرد.
بتا لاکتام آنتی بیوتیک ها مانند پنی سیلین نباید تحت هیچ شرایطی مصرف شود ، زیرا کلامیدیا ساختار سلولی متفاوتی دارد و این نوع آنتی بیوتیک کمکی نمی کند. علاوه بر این ، باید یک امتیاز ویژه (نمره CRB-65) برای ارزیابی شدت آن به دست آورد ذات الریه. این آگاهی را ارزیابی می کند ، تنفس نرخ، خون فشار و سن
از یک نقطه به بعد ، بستری شدن نشان داده می شود. در دو نقطه خطر عوارض افزایش می یابد و از سه نقطه به بعد بیمار باید به بخش مراقبت های ویژه منتقل شود. اقدامات حمایتی شامل دریافت مقدار زیادی مایعات ، مصرف آن است داروهای ضد درد (به عنوان مثال ایبوپروفن) و داروهای ضد سرفه (داروهای ضد قفسه سینه) سرفه).
در صورت کاهش اکسیژن ، اکسیژن را می توان از طریق پروب بینی تأمین کرد. فیزیوتراپی همچنین می تواند منجر به توزیع بهتر هوا شود که باعث بهبود هوا می شود تهویه از ریه ها بنابراین می توان دوره بیماری را کوتاه کرد. آ ذات الریه در موارد نادر ناشی از کلامیدیا جدی است. در بیشتر موارد ، درمان آنتی بیوتیکی از ذات الریه برای چند روز و استراحت فیزیکی کافی است.
تشخیص
ابتدا پزشک معالج باید از آن استفاده کند تاریخچه پزشکی. این باید شامل علائمی مانند باشد سرفه, تب و لرز. این س ofال که آیا پرندگان نگهداری می شوند نیز اهمیت ویژه ای دارد.
در طول معاینهی جسمی ریه ها باید گوش داده و بزرگ شوند کبد و طحال باید منتفی شود در صورت وجود سوء ظن ، برونکوسکوپی (ریه آندوسکوپی) با یک نمونه بافت می توان تشخیص را تأیید کرد. DNA کلامیدیا را می توان در بافت تشخیص داد. از طرف دیگر ، الف خون نمونه را می توان برای کشت عامل بیماری زا (کشت سلولی) یا تشخیص آن ها گرفت آنتی بادی.
مدت زمان
طول مدت بیماری بستگی به مرحله ذات الریه دارد. در اکثر موارد ، ذات الریه غیرطبیعی خفیف تر است و بیماران دیر به پزشک مراجعه می کنند. به همین دلیل ، درمان آنتی بیوتیکی معمولاً به مدت دو هفته انجام می شود. معمولاً بیماران پس از آن درمان می شوند. خوشبختانه عوارض نادر است و بیماری بدون عواقب بهبود می یابد.
سیر بیماری
معمولاً بیماری به صورت موذی شروع می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. علاوه بر خستگی و کمی افزایش درجه حرارت ، ماهیچه ها و درد اندام می تواند رخ دهد. با پیشرفت بیماری ، ذات الریه با تنگی نفس ایجاد می شود.
اگر عفونت هنوز تشخیص داده نشود ، خطر عوارض بعدی افزایش می یابد. اینها التهاب می باشد قلب ماهیچه (میوکاردیت) یا دریچه های قلب (اندوکاردیت) این می تواند منجر شود قلب گرفتگی و مشکلات گردش خون
همچنین ممکن است که منینژ (مننژیت) ممکن است تحت تأثیر تار شدن هوشیاری قرار گیرد. در این موارد درمان مشکل تر است و ماندن در بیمارستان نشان داده می شود. با این حال ، در صورت تشخیص به موقع و درمان مناسب ، عفونت بدون عواقب بهبود می یابد.
