اطلاعات عمومی
داکسی سایکلین یکی از اصطلاحاً طیف گسترده است آنتی بیوتیک ها و به زیر گروه تتراسایکلین ها تعلق دارد. برای درمان عفونت های باکتریایی با گرم مثبت ، گرم منفی و فاقد دیواره سلول استفاده می شود باکتری. در ابتدا ، تتراسایکلین ها توسط قارچ های استرپتومایسس تولید می شدند. در عین حال ، می توان آنها را با اصلاح نسبی مصنوعی مولکول های طبیعی تولید کرد.
حالت عمل
داکسی سایکلین بیوسنتز پروتئین ریبوزومی را مهار می کند باکتری. به این ترتیب ، مانند همه آنتی بیوتیک ها از تتراسایکلین ها ، از اتصال RNA آمینواسیل به سایت گیرنده محل جلوگیری می کند ریبوزومها. با این کار گسترش زنجیره های پلی پپتیدی از باکتری و از تکثیر باکتری جلوگیری می کند. بنابراین داکسی سایکلین دارای اثر باکتریواستاتیک است ، به این معنی که می تواند از تکثیر باکتری جلوگیری کند ، اما بر روی باکتری های موجود نیز اثر غیر کشنده دارد.
کاربرد
داکسی سایکلین عمدتا برای عفونت های باکتریایی در ادرار استفاده می شود دستگاه تنفسی، به عنوان مثال حملات حاد برونشیت مزمن (التهاب برونش) و ذات الریه (ذات الریه) ناشی از مایکوپلاسما ، ریکتزیا و کلامیدیا. در موارد سینوزیت و اوتیت مدیا (التهاب گوش میانی) ، داکسی سایکلین همچنین می تواند در گوش استفاده شود ، بینی و ناحیه گلو. همچنین می تواند برای درمان عفونت های دستگاه ادراری تناسلی مانند اورتریت (غالباً به علت کلامیدیا ایجاد می شود) و پروستاتیت (التهاب ادرار) پروستات) برای عفونت های دستگاه گوارش ، داکسی سایکلین در برابر آن موثر است وبا عوامل بیماری زا ، یرسینیا و کمپیلوباکتر. داکسی سایکلین در پوست نیز استفاده می شود ، جایی که برای درمان استفاده می شود آکنه ولگاریس ، رزاشیا و علائم پوستی از بیماری لایم.
اثرات جانبی
در صورت مصرف داکسی سایکلین ، می تواند باعث تحریک و التهاب غشاهای مخاطی شود دهان و گلو گاهی اوقات پانکراتیت (التهاب لوزالمعده), استفراغ یا سایر شکایات دستگاه گوارش نیز به عنوان عوارض جانبی رخ می دهد. در بعضی موارد ، واکنشهای حساسیت زیاد به داکسی سایکلین نیز مشاهده شده است که می تواند منجر به ادم صورت ، تورم زبان و گلو ، تنفس مشکلات و شوک. گروه تتراسایکلین ها که داکسی سایکلین نیز به آنها تعلق دارد ، حساسیت متقابل نشان می دهد.
