تشخیص
به عنوان یک قاعده ، سنداکتیلی اصطلاحاً تشخیص نگاه است ، که وقتی به تنهایی مشاهده می شود ، بلافاصله چشم را به خود جلب می کند. به منظور تایید تشخیص ، اشعه ایکس همیشه باید دست گرفت بر اساس اشعه ایکس تصویری ، یک سنداکتیلی استخوانی را می توان از سندیکاتی بافت نرم تشخیص داد.
درمان
یک سندیکا از دست باید با توجه به خطرات موجود ، در اطراف عملکرد خوب دست جدا شود. با این حال ، نشانه های جراحی باید شامل شکل و محل (انگشتان آسیب دیده) باشد ، به طوری که نمی توان اظهارات کلی ارائه داد. با انگشتانی با طول برابر ، این عمل معمولاً در سال دوم زندگی ، گاهی دیرتر دنبال می شود.
فرد منتظر این بازه زمانی است ، زیرا اگر انگشتان به اندازه کافی بزرگ شوند خطرات جراحی کاهش می یابد. فقط در مورد انگشتان با طول نابرابر ، عمل در سال اول زندگی انجام می شود ، زیرا انتظار می رود که آسیب بعدی به رشد در زمان بعدی عمل برسد. در بیشتر موارد ، تغییرات نیز بر اعصاب و عروق (عروق و رگها).
این باید در طول عملیات جداسازی مورد توجه قرار گیرد و اعصاب، و همچنین عروق، باید با دقت جدا شود. دشواری عمل پوشاندن مجدد انگشتان جدا شده با پوست است. به طور کلی ، پوست بسیار کمی در دسترس است.
مهم است که انتهای پوست بدون تنش به هم بخیه زده شود ، به طوری که هیچ زخم زیادی ایجاد نمی شود. مناطقی که نمی توان آنها را با پوست پوشاند باید توسط پیوندهای پوست بدن دیگر پوشانده شود. به دلیل خطر عوارض ، به ویژه مشکلات گردش خون ، فقط دو انگشت می تواند در طی یک عمل جدا شود. اگر چندین انگشت به هم متصل شوند (چندین سنداکتیلی) ، عملیات باید یکی پس از دیگری و در فواصل شش ماهه انجام شود. به دلیل پیچیدگی عمل ، مدت زمان عمل معمولاً بیش از 3 ساعت است.
خطرات عملیات
اگر خون عرضه کشتی را نمی توان به طور کامل جدا کرد ، این می تواند منجر شود التیام زخم اختلالات مراقبت های بعد از عمل در موارد نادر ، خون گردش خون می تواند آنقدر ضعیف باشد که انگشت قبل از التهاب می میرد یا باید قطع شود. اگر اعصاب فقط به سادگی اعمال می شود ، یک بی حسی دائمی از هم جدا شده است انگشت درون می تواند پس از جدایی رخ دهد. اگر پس از عمل زخم های بیش از حد ایجاد شود ، توانایی کشش کامل انگشتان عمل شده (انقباض خم) افزایش می یابد.
علاوه بر این ، با رشد انگشتان ، می توان بافت بین انگشتان را به سمت نوک انگشتان دوباره رشد داد. این دوباره عملکرد انگشتان را محدود می کند. یک عمل دیگر (جراحی مکرر) باید دنبال شود.
