بررسی اجمالی
- علائم: درد مفاصل که در مراحل پیشرفته منجر به محدودیت حرکت و افیوژن مفصل می شود.
- درمان: به نوع، شدت و علت بستگی دارد. استراحت، فیزیوتراپی، درمان درد دارویی، جراحی، تعویض مفصل
- علل و عوامل خطر: متفاوت است. اغلب استرس بیش از حد/یک طرفه ناشی از ورزش یا کار، التهاب، بدشکلی های مادرزادی مفاصل. اضافه وزن
- سیر بیماری و پیش آگهی: غضروف مفصل ظرفیت شفای محدودی دارد. پیش آگهی بستگی به سن و نوع آسیب غضروف دارد. تمرینات مفاصل، پیش آگهی را بهبود می بخشد
کندروپاتی چیست؟
از آنجایی که پوشش غضروفی سطوح مفصلی به ویژه باید در برابر تنش های مکانیکی قوی مقاومت کند و فرآیندهای ترمیم در اینجا بسیار کند است، آسیب غضروف نسبتاً اغلب در آنجا اتفاق می افتد. لگن، شانه و مچ پا به طور فزاینده ای تحت تأثیر این قرار می گیرند، اما به ویژه زانو. با این حال، در اصل، ممکن است غضروفی در هر نوع غضروفی ایجاد شود.
آسیب غضروف در زانو
آسیب غضروف پشت کاسه زانو (کشککک) که به عنوان کندروپاتی رتروپتلار شناخته می شود، یک تشخیص رایج ارتوپدی است. گاهی کندروپاتی نیز در بخشی از مفصل که بین استخوان ران (فمور) و استخوان ساق پا (درشت نی) قرار دارد رخ می دهد. در این مورد، اصطلاح "کندروپاتی فموروتبیال" است.
در نتیجه، این بخش از استخوان همراه با غضروف پوشاننده می میرد. اغلب، قطعه استخوان غضروف مرده از استخوان باقی مانده جدا می شود و سپس آزادانه در مفصل شناور می شود (موش مفصلی، بدن مفصل آزاد).
آسیب غضروف به مفصل ران
آسیب غضروف به مفصل شانه و مچ پا
نه تنها سایش و پارگی، بلکه آسیب های حاد و بارگذاری نادرست مزمن مفاصل نیز اغلب منجر به آسیب غضروف می شود. مچ پا و شانه به ویژه در افرادی که در ورزش فعال هستند در معرض خطر هستند. برای مثال، اگر مچ پای خود را بچرخانید، اغلب نه تنها به رباط ها و استخوان ها آسیب می زنید، بلکه خطر آسیب غضروف را نیز افزایش می دهید.
تمرینات سنگین با وزنه، به عنوان مثال پرس روی نیمکت یا وزنه برداری، خطر خاصی برای غضروف شانه دارد. به خصوص اگر تمرینات را اشتباه انجام دهید یا از یک طرف تمرین کنید. مانند تنیس یا شنا، تمرینات قدرتی نیز باید عضلات طرف مقابل مفصل را تمرین دهد.
اشکال خاص کندروپاتی
تحقیقات پزشکی نیز هنوز در مورد محرک های دقیق پلی کندریت روشن نیست. با این حال، گمان می رود که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به غضروف حمله می کند. این شکل از کندروپاتی نه تنها غضروف های مفصلی را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه ممکن است تمام بافت های غضروفی بدن ملتهب شوند، به عنوان مثال، لاله گوش و غضروف بینی.
میزان آسیب غضروف را چگونه توصیف می کنید؟
- کندروپاتی درجه 0: غضروف سالم و بدون آسیب است یعنی غضروف آسیبی ندارد.
- کندروپاتی درجه 1: غضروف کامل و صاف است، اما در جاهایی، به ویژه در نواحی فشار شدید، نرم می شود.
- کندروپاتی درجه 2: غضروف زبر شده و در جاهایی ترک های کوچکی ظاهر می شود.
- کندروپاتی درجه 3: شکاف ها و سوراخ هایی در غضروف وجود دارد، اما هنوز تا استخوان گسترش نمی یابد.
تعیین درجه ناتوانی (GdB) یا تشخیص ناتوانی در افراد مبتلا به کندروپاتی تا حد زیادی به شدت غضروفی بستگی دارد، آیا زندگی روزمره و عملکرد مفاصل را محدود می کند و چه شرایط دیگری وجود دارد.
علائم کندروپاتی چیست؟
- در مرحله اولیه، احساس فشار نامشخص در مفاصل آسیب دیده
- با پیشرفت آسیب، درد، ابتدا در هنگام حرکت، بعداً در حالت استراحت نیز به وجود می‌آید
- درد هنگام اعمال فشار به مفصل آسیب دیده یا کاسه زانو
- محدودیت حرکت به دلیل درد
- احتمالا افیوژن مفصل همراه با تورم
یک پدیده معمول در کندروپاتی به اصطلاح درد شروع است. بیماران در اینجا درد را عمدتاً در ابتدای فعالیت تجربه می کنند. به عنوان مثال، درد شروع به کار پس از نشستن یا ایستادن طولانی مدت، زمانی که بیمار می ایستد یا شروع به راه رفتن می کند، رخ می دهد. با ادامه فعالیت، درد دوباره کاهش می یابد و اغلب حتی به طور موقت به طور کامل ناپدید می شود.
کندروپاتی چگونه درمان می شود؟
درمان کندروپاتی به نوع و علت آسیب غضروف مربوطه بستگی دارد. بنابراین، درمان بیماری زمینه ای یا اجتناب از محرک های مکانیکی اغلب مورد نیاز است.
عملیات
اگر کندروپاتی شدید باشد و شانسی برای بازسازی غضروف وجود نداشته باشد، جراحی اغلب ضروری است. در چارچوب آندوسکوپی مفصل (آرتروسکوپی)، می توان طیف وسیعی از مداخلات را به روش کم تهاجمی انجام داد: صاف کردن غضروف، میکروشکستگی، برداشتن بدنه های آزاد مفصل، چسباندن برش یا ترک در غضروف.
روش‌های جدیدتر همچنین امکان پیوند بافت غضروفی را از بدن خود بیمار یا رشد مصنوعی در لوله آزمایش می‌دهند.
اگر تخریب سطح غضروف در حال حاضر بسیار پیشرفته باشد، گاهی اوقات فقط می توان یک جایگزین کامل مفصل را در نظر گرفت. یک مثال معمولی از این عمل آرتروپلاستی کامل هیپ (Hip TEP) به عنوان آخرین گزینه در مورد آسیب گسترده غضروف است.
تزریق اسید هیالورونیک
درمان زانو
کندروپاتی: علل و عوامل خطر
دلایل احتمالی مختلفی برای اشکال مختلف کندروپاتی وجود دارد. اغلب اوقات، ساییدگی و پارگی غضروف مفصل عامل محرک آن است. چنین علائمی از ساییدگی گاهی در طول سالها ایجاد می شود و به ویژه با افزایش سن بیشتر رخ می دهد. علاوه بر فشار جسمی و سن فردی، اضافه وزن یکی دیگر از عوامل خطر است.
ناهنجاری‌های اسکلتی اغلب دلیل آسیب غضروف عقب‌رگه‌ای هستند. کشکک و مفصل زانو مانند سورتمه و مسیر آن به یکدیگر مرتبط هستند: کشکک روی مفصل زانو در یک مسیر ثابت هنگامی که ساق پا خم شده و کشیده می شود، می لغزد.
یکی دیگر از دلایل کندروپاتی التهاب مفصل است، به عنوان مثال در بیماری های روماتوئید یا به دلیل عفونت های باکتریایی. این امر ترکیب مایع سینوویال را تغییر می دهد. سپس به جای محافظت و تغذیه غضروف، به ماده غضروف حمله می کند.
کسانی که به ورزش هایی با بار زیاد و یک طرفه روی مفاصل می پردازند یا به طور مکرر کارهایی را انجام می دهند که شامل وزن زیاد یا حرکات شدید مفاصل است، بنابراین خطر ابتلا به کندروپاتی بیشتر است. در نهایت، شرایط ژنتیکی نیز نقش دارند: برخی از افراد بافت غضروفی دارند که به دلیل ساختار ژنتیکی آنها انعطاف پذیری کمتری دارد.
معاینه و تشخیص
معاینات به کمک ابزار برای تشخیص کندروپاتی بسیار مهم است. اشعه ایکس یا توموگرافی کامپیوتری (CT) برای برخی از سوالات استفاده می شود، اما تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) به طور خاص اطلاعات خوبی برای ارزیابی آسیب غضروف ارائه می دهد.
سیر بیماری و پیش آگهی
کندروپاتی مفاصل اغلب یک خیابان یک طرفه است. به خصوص با افزایش سن، غضروف مفصلی به سختی بازسازی می شود. در افراد جوان، آسیب های حاد و جزئی به بافت غضروف اغلب خود به خود بهبود می یابند، به طوری که معمولاً استراحت موقت مفصل آسیب دیده کافی است.
قاعده کلی این است که در مورد آسیب جزئی غضروف مفصلی، بهترین درمان استراحت نیست، بلکه ورزش است. این به این دلیل است که گردش خون را در مفصل بهبود می بخشد و تضمین می کند که آب مفصل غنی از مواد مغذی بهتر در داخل مفصل گردش می کند. حتی اگر همیشه نتوان از این طریق از کندروپاتی پیشگیری کرد، به کاهش قابل توجهی از پیشرفت آن کمک می کند.
