پیش بینی
پیش آگهی برای بیماری دست و دهان و پا در بیشتر موارد بسیار مثبت است ، زیرا بیماری بسیار خفیف است. غالباً فرد آلوده حتی نمی داند که به عامل بیماری زا آلوده است ، زیرا این بیماری حتی در بزرگسالی می تواند بدون علائم ، بدون علامت نیز کاملا پیشرفت کند.
مدت زمان
بیماری دست-دهان-پا یک بیماری ویروسی معمولی است ، که به ویژه در رخ می دهد کودکی. پس از تماس با ویروس ها حدود سه تا ده روز طول می کشد تا بیماری شروع شود. از آغاز بیماری با تب، این بیماری معمولاً یک هفته طول می کشد و بدون کمک پزشکی بهبود می یابد.
در این هفته ، مبتلایان به شدت مسری هستند. حتی هفته ها پس از بیماری واقعی ، افراد مبتلا همچنان می توانند مسری باشند ، زیرا ویروس هنوز دفع می شود. دوره های طولانی و شدید بسیار نادر است و به ویژه در یک سویه ویروس که در آسیا گسترده است ، رخ می دهد.
عوارض
در موارد بسیار نادر ، ممکن است عوارضی رخ دهد. این می تواند منجر شود مننژیت (التهاب منینژ) و آنسفالیت (التهاب مغز بافت). فلج دست و پا مانند فلج اطفال ممکن است رخ دهد.
همچنین ، پس از مدتی ممکن است از بین برود انگشت و ناخن انگشتان پا در موارد بسیار نادر ، عوارض و پیشرفتهای غیرمعمول بیماری دست و دهان و پا ممکن است رخ دهد. یک عارضه می تواند از دست دادن انگشت و ناخن انگشتان پا اینها بعد از حدود چهار هفته از بین می روند. با این حال ، ناخن ها بدون هیچ مشکلی دوباره رشد می کنند و نیازی به درمان خاصی نیست.
چه مدت خطر ابتلا به عفونت وجود دارد؟
در هفته اول بیماری ، افراد یا کودکان آلوده بسیار مسری هستند. حتی پس از فروکش علائم ، افراد مبتلا می توانند تا چند هفته دیگر عفونی باقی بمانند ، زیرا ویروس از مدفوع دفع می شود. برای نوزادان دو روش وجود دارد که در آن عفونت با دستدهان- بیماری پا می تواند رخ دهد.
زنانی که علائم دستدهانبیماری پا کمی پیش از تولد می تواند ویروس را به کودک تازه متولد شده در حین تولد منتقل کند. با این حال ، برخلاف برخی دیگر از بیماری های عفونی ، این به معنای سیر شدید بیماری نسبت به عفونت بعدی نیست. با این حال ، خطر اصلی عفونت نوزاد توسط خواهر و برادر بزرگتر ایجاد می شود.
نوزادان غالباً به غیر از خواهر و برادر خود که ممکن است ویروس را به وجود بیاورند ، با فرزندان دیگر ارتباط نزدیک ندارند مهد کودک یا مدرسه بیشترین خطر ابتلا در هفته اول و در نتیجه در مرحله اصلی بیماری است. کودکانی که دست دارنددهان-بنابراین بیماری پا نباید در تماس مستقیم با نوزاد باشد.
از آنجا که آلودگی از طریق سطوح آلوده نیز امکان پذیر است ، محافظت مطلق در محیط خانه تقریباً غیرممکن است. علاوه بر کودکان واضح بیمار ، که کانون عفونت هستند ، بسیاری از افراد آلوده و بدون علائم نیز وجود دارند. این بدان معناست که والدین نیز می توانند ناقل باشند و خود هیچ نشانه ای از بیماری ندارند.
بهداشت مناسب دست حداقل می تواند خطر را کاهش دهد. در بیشتر موارد ، نوزادان نیز یک روند بی ضرر نشان می دهند. عوارض سیستمیک در دو هفته اول زندگی بسیار نادر است و حداقل احتمال آن زیاد است.
