کاربامازپین چگونه کار می کند
به عنوان یک داروی ضد صرع، کاربامازپین با مسدود کردن کانال های یونی خاص در غشای سلولی، تحریک پذیری سلول های عصبی را کاهش می دهد. این امر خطر تشنج صرع را کاهش می دهد.
در بیماری های سیستم عصبی، این تعادل کنترل شده می تواند مختل شود. به عنوان مثال، تحریک ممکن است افزایش یابد یا مهار ممکن است به دلیل استعداد ژنتیکی یا همچنین به دلیل آسیب های مغزی کاهش یابد. نتیجه: سیستم عصبی مغز بیش از حد تحریک پذیر است - ممکن است تشنج های صرع رخ دهد.
جذب، تخریب و دفع
کاربامازپین نسبتا آهسته اما به طور کامل از روده به خون جذب می شود. اثر پس از چهار تا 16 ساعت رخ می دهد. به دنبال آن تجزیه در کبد و دفع از طریق کلیه (با ادرار) و روده (با مدفوع) انجام می شود. پس از حدود 16 تا 24 ساعت، نیمی از دوز کاربامازپین جذب شده از بدن خارج شده است.
چه زمانی کاربامازپین استفاده می شود؟
موارد استفاده (نشانه ها) کاربامازپین عبارتند از:
- آسیب عصبی در دیابت (نوروپاتی دیابتی)
- نورالژی سه قلو (درد شدید و یک طرفه صورت)
- نورالژی گلوسوفارنکس واقعی (حملات درد شدید در ناحیه عصب دهی اعصاب جمجمه نهم و نهم)
- تشنج های غیر صرعی در مولتیپل اسکلروزیس
- پیشگیری از تشنج در سندرم ترک الکل
- پیشگیری از دوره های شیدایی- افسردگی در اختلال دوقطبی زمانی که لیتیوم به اندازه کافی مؤثر نیست
نحوه استفاده از کاربامازپین
دوز برای هر بیمار به صورت جداگانه تعیین می شود. به عنوان یک قاعده، فرد با 200 میلی گرم در روز شروع می کند. پس از آن، دوز را می توان به آرامی تا 1200 میلی گرم افزایش داد. کودکان، نوجوانان، بیماران مسن، بیماران مبتلا به بیماری های قلبی عروقی و مبتلایان به اختلال عملکرد کلیه یا کبد دوز کمتری دریافت می کنند.
بیماران باید قبل از درمان با کاربامازپین تحت آزمایشات ژنتیکی قرار گیرند، زیرا شواهد زیادی وجود دارد که برخی عوارض جانبی با تغییرات ژنتیکی خاص شایع تر هستند. اگر این موارد قبلاً رد شده باشند، خطر برخی از عوارض جانبی به طور قابل توجهی کمتر است.
عوارض جانبی کاربامازپین چیست؟
گاهی اوقات، در کمتر از یک درصد از افراد تحت درمان، کاربامازپین باعث حرکات غیرارادی، اختلال در عملکرد کلیه یا قلب، سردرد و گیجی می شود. حتی کمتر رایج است، اختلالات بینایی و اختلالات گفتاری ایجاد می شود.
هنگام مصرف کاربامازپین چه مواردی را باید در نظر گرفت؟
موارد منع مصرف
کاربامازپین نباید توسط موارد زیر مصرف شود:
- حساسیت به ماده فعال یا هر یک از اجزای دیگر دارو
- آسیب مغز استخوان
- اختلال تصویر خونی خاص (پورفیری حاد متناوب)
- مصرف همزمان وریکونازول (برای عفونت‌های قارچی) یا مهارکننده‌های MAO (برای بیماری پارکینسون یا افسردگی)
در صورت وجود اختلالات خون‌سازی، اختلال در متابولیسم سدیم، یا اختلال عملکرد قلبی، کلیوی یا کبدی، کاربامازپین باید تنها پس از ارزیابی دقیق خطر-فایده استفاده شود.
تداخلات دارویی
کاربامازپین ممکن است اثرات داروهای زیر را کاهش دهد، از جمله:
- سایر داروهای ضد صرع
- بنزودیازپین ها (برای اختلالات خواب)
- تتراسایکلین ها (آنتی بیوتیک ها)
- ایندیناویر (برای عفونت HIV)
- رقیق کننده های خون (مانند وارفارین، فن پروکومون)
- تئوفیلین (برای بیماری های تنفسی)
- دیگوکسین (برای اختلال عملکرد قلب)
- هورمون های تیروئید (ال تیروکسین)
برعکس، برخی از داروها اثر کاربامازپین را کاهش می دهند. اینها برای مثال عبارتند از:
- تئوفیلین
اثرات و عوارض جانبی کاربامازپین با مواد زیر افزایش می یابد، به عنوان مثال:
- آنتی بیوتیک های خاص (اریترومایسین، کلاریترومایسین)
- ایزونیازید (در سل)
- وراپامیل، دیلتیازم (برای آریتمی های قلبی)
- سایمتیدین (برای سوزش سر دل و غیره)
رانندگی و کار با ماشین آلات
کاربامازپین ممکن است عوارض جانبی مانند سرگیجه، سبکی سر و خستگی ایجاد کند. بنابراین، کارشناسان توصیه می کنند که در ابتدای درمان به طور فعال در ترافیک جاده شرکت نکنید یا با ماشین آلات سنگین کار کنید. این امر به ویژه در ترکیب با الکل صادق است، زیرا کاربامازپین تحمل الکل را کاهش می دهد.
محدودیت های سنی
بارداری و تغذیه با شیر مادر
کاربامازپین ممکن است به جنین آسیب برساند، بنابراین زنان باردار مبتلا به صرع باید در صورت امکان از داروهای ضد صرع دیگری (مثلاً لاموتریژین) استفاده کنند. اگر تغییر ایمن امکان پذیر نباشد، دوز کاربامازپین در دوران بارداری باید تا حد امکان کم باشد و دارو باید به صورت تک درمانی (نه همراه با سایر داروهای ضد صرع) مصرف شود.
نحوه تهیه داروهای حاوی کاربامازپین
کاربامازپین در آلمان، اتریش و سوئیس قابل تجویز است. بنابراین فقط با ارائه نسخه پزشک می توان آن را از داروخانه خریداری کرد.
