قرنیه (چشم): ساختار و عملکرد

قرنیه (چشم) چیست؟

قرنیه چشم قسمت نیمه شفاف و قدامی پوست خارجی چشم است. بخش بسیار بزرگ‌تر این پوست چشم، صلبیه است که به صورت قسمت سفید چشم دیده می‌شود.

قرنیه یک برآمدگی صاف در جلوی کره چشم است. مانند پنجره اجازه می دهد نور وارد چشم شود. به دلیل انحنای طبیعی خود، همراه با عدسی کریستالی، بیشترین انکسار نور را در چشم به عهده می گیرد.

همانطور که قرنیه بخشی از نور را که مانند یک آینه محدب به آن برخورد می کند منعکس می کند، چشم می درخشد. پس از مرگ، قرنیه ابری شده و کدر و کدر می شود.

نام قرنیه (چشم) از این واقعیت گرفته شده است که قرنیه به اندازه ماده قرنیه سخت است، اما بسیار نازک است، به طوری که می توانید از طریق آن ببینید: در مرکز، قرنیه فقط نیم میلی متر ضخامت دارد، در ناحیه محیطی حدودا یک میلی متر قسمت هایی از چشم در پشت آن مانند عنبیه (عنبیه) از طریق آن قابل مشاهده است.

زلالیه (داخل) و مایع اشکی (خارج)، که هر دو دارای محتوای نمک بالایی هستند، قرنیه را در حالت متورم شدن ثابت نگه می‌دارند - محتوای آب آن تنها 76 درصد است.

پنج لایه قرنیه (چشم)

قرنیه (چشم) از پنج لایه تشکیل شده است. از بیرون به داخل، اینها هستند

اپیتلیوم قدامی قرنیه

لایه بیرونی اپیتلیوم قدامی قرنیه است که بدون مرز مشخص در ملتحمه ادغام می شود. از ورود میکروب ها به چشم جلوگیری می کند. اعصاب قرنیه نیز به این لایه قرنیه ختم می‌شوند - آسیب‌های قرنیه مانند خراش‌های کوچک (مثلاً از ناخن‌ها) بسیار دردناک هستند.

غشای بومن

اپیتلیوم قدامی قرنیه از داخل توسط یک غشای شیشه ای بدون سلول به نام غشای بومن به هم متصل می شود. سطح آن صاف است و غشای پایه را به عنوان انتقال به اپیتلیوم قدامی قرنیه تشکیل می دهد. در صورت آسیب، فقط با زخم بهبود می یابد - قادر به بازسازی نیست.

استروما

آرایش موازی لاملاهای ساخته شده از بسته های فیبر کلاژن باعث شفافیت استروما می شود. با این حال، اگر این آرایش مختل شود (مثلاً در اثر التهاب یا آسیب)، شفافیت از بین می رود. اسکار ایجاد می شود و دید تار می شود. سپس پیوند قرنیه می تواند کمک کند.

غشای Descemet

استروما (به سمت داخل) توسط یک غشای گلوش دوم که به نام غشای Descemet یا غشای Demours نیز شناخته می شود، دنبال می شود. از یک لایه سلولی ساده تشکیل شده است، اما برای ساختار قرنیه بسیار مهم است. بسیار مقاوم است و در طول عمر ضخامت آن افزایش می یابد. بنابراین حتی اگر قرنیه چشم به دلیل بیماری آسیب ببیند یا بمیرد، معمولاً غشای Descemet دست نخورده باقی می ماند و از خروج مایع زلالیه از محفظه قدامی چشم جلوگیری می کند.

با این حال، اگر غشای Descemet آسیب ببیند، زلالیه بیرون می‌آید و قرنیه چشم متورم می‌شود و در نتیجه شفافیت خود را از دست می‌دهد. چنین آسیبی به غشای Descemet با ایجاد اسکار بهبود می یابد، همانطور که در مورد غشای Bowman وجود دارد.

اندوتلیوم

به عنوان آخرین و درونی ترین لایه، یک اندوتلیوم تک لایه، قرنیه چشم را از محفظه قدامی پر از زلالیه جدا می کند: قسمت قدامی سلول ها به طور صاف در برابر غشای Descemet مرز می شود، در حالی که سمت خلفی به اتاق قدامی چشم متصل می شود. چشم سلول های اندوتلیال با اتصالات پیچیده به یکدیگر متصل هستند و به طور فعال در متابولیسم چشم نقش دارند.

عملکرد قرنیه

قرنیه چشم مانند شیشه ساعت در صلبیه (صلبیه) فرو رفته و نسبت به محیط اطرافش انحنای بیشتری دارد. قدرت انکسار بالای 43 دیوپتر دارد - کل سیستم بینایی 60 دیوپتر دارد. این قدرت انکساری بسیار بالا به دلیل وجود زلالیه در پشت آن است که یک سیال بسیار انکسار نیز می باشد.

بنابراین قرنیه مسئول بیشتر انکسار نور در چشم است که منجر به متمرکز شدن پرتوهای نور بر روی شبکیه می شود.

قرنیه (چشم) چه مشکلاتی می تواند ایجاد کند؟

مشکلات پزشکی مختلفی ممکن است در قرنیه چشم ایجاد شود و بینایی را مختل کند. مثلاً اینها عبارتند از

• قوز قرنیه: قرنیه (چشم) به تدریج به شکل مخروطی در مرکز تغییر شکل می‌دهد و در لبه‌ها نازک می‌شود.
• کدورت قرنیه: این می تواند نتیجه صدمات باشد (به عنوان مثال ورود اجسام خارجی به چشم، سوختگی یا سوختگی شیمیایی). زخم قرنیه (اولکوس قرنیه) در نتیجه التهاب قرنیه نیز می تواند قرنیه را کدر کند.
• سندرم سیکا (سندرم Sjörgen): در این بیماری خودایمنی، سیستم ایمنی به غدد اشکی آسیب می رساند و باعث خشک شدن قرنیه چشم می شود.
• عفونت ها: باکتری ها، ویروس ها یا قارچ ها می توانند قرنیه چشم را آلوده کنند.