نشانه ها
در مودار سیاه زبان، یک پوشش رنگی و مودار در قسمت وسط و پشت زبان ظاهر می شود. تغییر رنگ می تواند سیاه ، خاکستری ، سبز ، قهوه ای و زرد باشد. خارش، سوزش از زبان, بوی بد دهان، تغییر در طعم، طعم فلزی ، تهوع و کم اشتهایی از دیگر علائم احتمالی است. هنگام بلعیدن ، "موها" ممکن است احساس قلقلک یا ایجاد کنند تهوع. مودار زبان ممکن است به خودی خود ناپدید شود یا برای مدت طولانی ادامه یابد.
علل
این یک کشش خوش خیم و هیپرکراتوتیک پاپیلای فیلی فرم (پاپیلهای نخ) روی زبان است که رشد از حدود 1 میلی متر تا حداکثر 1.8 سانتی متر (!) و پوشش خزدار را تشکیل دهید. پاپیلاها از یک طرف با رنگدانه سازی لک می شوند باکتری و تا حدی توسط عفونت های ثانویه با ، از طرف دیگر نیز توسط غذای بلعیده شده و محرک یا داروها قوی سوزش زبان اغلب با a اتفاق می افتد فوق عفونی با . اگر چه بسیاری ممکن است عوامل خطر شناخته شده اند (به زیر مراجعه کنید) ، هنوز علت دقیق آن روشن نشده است. تغییر در محیط محلی در حفره دهان (فلور ، pH ، حرکات زبان) مشکوک است. این توسط ایجاد می شود آنتی بیوتیک ها، مثلا. همچنین اهمیت به نظر می رسد ضعیف باشد بهداشت دهان و کاهش خراشیدن زبان بر روی دندانها ، کام و غذا ، به عنوان مثال هنگام مصرف غذای مایع.
عوارض
این یک تغییر خوش خیم در سطح زبان و در درجه اول یک مشکل زیبایی است. اگرچه غالباً بی ضرر توصیف می شود ، اما می تواند باعث ناراحتی بیماران شود.
عوامل خطر و عوامل محرک
عوامل بالقوه عبارتند از:
- مصرف سنگین از محرک مانند سیگار ، چای ، قهوه، و الکل
- باکتری ها ، قارچ ها
- داروها: آنتی بیوتیک ها (به عنوان مثال، لینزولید، تتراسایکلین ها ، داکسی سایکلین, اریترومایسین), ضد قارچ, گلوكوكورتيكوئيدها, آنتی اسیدها، روانگردان داروهای، فنوتیازین ها ، olanzapine، داروهایی که باعث خشکی می شوند دهان.
- درمان پرتودرمانی
- اعتیاد به مواد مخدر
- مواد تحریک کننده ، به عنوان مثال ، قوی دهانشویه, دهان شستشو (به عنوان مثال ، هیدروژن پراکسید) ، لوزی.
- غذا ، به عنوان مثال دانه های آفتابگردان.
- کمبود ویتامین B ، نیاسین
- سرکوب سیستم ایمنی ، اچ آی وی
- کمبود آب بدن ، خشکی دهان
- نورالژی ترجیامین
- جنس مذکر
- سن
تشخیص
تشخیص باید در معالجه پزشکی باشد. مهمترین معیار امتداد پاپیلاها روی 3 میلی متر است. این به این دلیل است که ممکن است زبان به طور موقت بدون کشش پاپیلا رنگ شود ، به عنوان مثال ، در هنگام بیسموت نمک, بلوبری و سایر میوه ها ، شراب های قرمز ، یا دهانشویه استفاده می شود. بیماری های دیگر مانند مو لکوپلاکیا، آکانتوز نیگریکانس ، کاندیدامایکوزیس یا پیگمانتاسیون پاپیل های قارچی ممکن است تصویر مشابهی ایجاد کند. مهم است که از بیمار به طور دقیق در مورد عوامل خطر تا از بین بروند.
درمان غیر دارویی
اولین اقدام ، تمیز کردن منظم محل است پلاک با یک مسواک نرم یا پاک کننده ی زبان و خوب بهداشت دهان با یک خفیف خمیر دندان. این باعث پاک شدن ناخالصی ها و پاپیلاها می شود و از بروز مجدد آن جلوگیری می کند. با این حال ، باید مراقب بود که قوی قطع شود دهانشویه، زیرا ممکن است باعث ایجاد ناراحتی یا ایجاد ناراحتی شوند. عوامل خطر در صورت امکان باید حذف شود. به عنوان مثال ، تغییر رنگ پس از قطع یا کاهش مقدار از تحریک داروها. اگر خشک باشد دهان وجود دارد ، باید به آبرسانی کافی توجه شود. برداشتن جراحی تحت بیهوشی موضعی درمان خط اول نیست ، اما اگر دوره شدید یا طولانی باشد ممکن است نشان داده شود.
درمان دارویی
داروها عوامل خط 2 هستند. از آنجا که این یک اختلال قرنیه زنی است ، کراتولیتیک ها مانند اسید تری کلرواستیک, اسید سالیسیلیک، یا اوره - در مناسب رقت! - به صورت محلی قابل استفاده است. آنها باید توسط پزشک تجویز شوند. محلی ویتامین C, ترتینوئین و سفید کننده و ضد عفونی کننده هیدروژن از پراکسید نیز به عنوان گزینه در ادبیات نام برده شده است. با این حال، هیدروژن پراکسید موجود در دهان شویه ها نیز می تواند باعث ایجاد رنگ سیاه شود مو زبان و باید مطابق با آن رقیق شود. خارجی یا داخلی ضدمیکوت فقط در صورت استفاده از استعمار قارچ ثانویه نیز استفاده می شود. از شستشوی دهان فقط برای درمان باید با احتیاط استفاده شود (عامل خطر ، به بالا مراجعه کنید). سیستمی ایزوترتینوئین ممکن است برای درمان موارد شدید در نظر گرفته شود. اقدامات احتیاطی متعددی باید رعایت شود. درمان می تواند عوارض جانبی بی شماری ایجاد کند.
