درمان | شکستگی الکرانون

رفتار

درمان گیاه الكرانون شکستگی در بیشتر موارد جراحی است. فقط در مورد شکستگی های بدون جابجایی (بدون جابجایی) در کودکان می تواند شکستگی مانند آنها رفتار محافظه کارانه ای داشته باشد استخوان ها توانایی بهبودی دیگری دارند. در این مورد ، شکستگی با پانسمان Gilchrist یا Desault بی حرکت است.

بی حرکتی تضمین می کند که قسمتهای استخوان دقیقاً متناسب با هم رشد می کنند. همه شکستگی های دیگر باید با جراحی درمان شوند. بین شکستگی های ساده ابولسیون ، جایی که الکرانون به راحتی شکسته می شود و قسمت فوقانی توسط عضله سه سر به سمت بالا کشیده می شود ، و شکستگی های خرد شده ، جایی که الکرانون به چندین قسمت شکسته می شود ، تمایز قائل می شود.

در درمان هر دو شکستگی ، دسترسی از شعاع است (سخن گفت) برای محافظت از عصب اولنار. وظایف مهم عصب اولنار شامل مراقبت های حساس از قسمت های ساعد و دست ، و همچنین خم شدن در مچ دست و گسترش انگشتان دست شکستگی ابولسیون با کمک استئوسنتز کمربند کششی درمان می شود. در این روش ، نیروهای کششی که قطعات استخوان را از هم جدا می کنند با استفاده از حلقه های سیم به نیروهای فشاری تبدیل می شوند.

بنابراین کسرها دور هم جمع شده و نگهداری می شوند تا دوباره بتوانند بهبود یابند. در یک شکستگی خرد شده ، قطعات شکستگی فردی (قسمت های استخوان) با استفاده از استئوسنتز صفحه تثبیت می شوند. از صفحات كوچك برای تركیب قطعات باقیمانده و نگه داشتن آنها در موقعیت صحیح استفاده می شود تا بتوانند با هم رشد كنند.

در هر دو مورد ، فلز معمولاً در یک روش جراحی جزئی دیگر برداشته می شود. این کار در اولین فرصت پس از 2 ماه انجام می شود. در طول دوره بهبودی شکستگی ، ممکن است بی حرکتی لازم باشد ، بسته به میزان شکستگی. تمرینات فیزیوتراپی می توانند از تحرک پشتیبانی کرده و با کاهش قدرت مقابله کنند.

پیش بینی

با درمان پزشکی کافی و انتخاب صحیح و اجرای روش جراحی ، شانس بهبودی شکستگی الکرانون بسیار خوب هستند پیش آگهی در اصل به میزان شکستگی و آسیب به ساختارهای مجاور مانند بستگی دارد عروق، عضلات و تاندون ها or اعصاب. شکستگی های شکسته با وجود درمان دقیق جراحی می تواند منجر به بی نظمی در مفصل شود.

در نتیجه ، این می تواند منجر به ساییدگی مفصل شود غضروف (آرتروز) یا محدودیت های دردناک حرکت. این می تواند در ورزشهای سنگین مانند تنیس، گلف یا قایقرانی، اما به طور معمول بر عملکرد مفصلی روزمره تأثیر نمی گذارد. این عمل به خودی خود می تواند به عنوان گروه کم خطر طبقه بندی شود و بندرت منجر به آسیب به ساختارهای مهم ، التهاب یا التیام زخم اختلالات