اختلال استرس پس از سانحه: دارو درمانی

هدف درمانی

• تسکین علائم یا رهایی از علائم

توصیه های درمانی

توجه: دستورالعمل S3 تأکید می کند که داروهای روانگردان نباید به تنهایی یا به عنوان درمان اولیه برای اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) استفاده شوند!

درمان دارویی روانگردان احتمالی برای PTSD مزمن:

• انتخابی سروتونین بازدارنده های جذب مجدد (SSRI ها) (عامل خط 1).
  • پاروکستین (آلمان) پاروکستین و سرترالین (ایالات متحده).
• انتخابی سروتونین-نوراپی نفرین بازدارنده های جذب مجدد (SSNRI / SNIR).
  • ونلافاکسین (نماینده خط 1).
• سه حلقه ای داروهای ضد افسردگی (TCA)
  • آمیتریپتیلین ، ایمی پرامین
• مهار کننده های مونوآمین اکسیداز (بازدارنده های MAO).
  • موکلوبماید ، فنلزین
• نوراپی نفرین-سروتونینضد افسردگی انتخابی (NaSSa).
  • میرتازاپین
• تثبیت کننده های حالت: کاربامازپین, لاموتريژين.

سایر یادداشت ها

• درمان با MDMA (3,4،XNUMX-متیلن دیوکسی-N-متیل آمفتامین ؛ وجد) علائم را تسکین داد اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در یک مطالعه تصادفی کوچک دو سو کور. نتیجه در یک مطالعه فاز III تأیید خواهد شد.