پس از سانحه فشار اختلال (PTSD) (مترادف: اختلال استرس پس از سانحه ؛ سندرم استرس پس از سانحه ؛ اختلال استرس روانشناختی ؛ سندرم استرس روان پریشی پایه یا اختلال استرس پس از سانحه (انگلیسی ، مخفف PTSD) ؛ F43.1) نشان دهنده یک پاسخ روانشناختی تأخیری به یک یا چند رویداد استرس زای شدت خاص یا اندازه فاجعه بار. تجربیات (ضربه ها) ممکن است طولانی تر یا کوتاه تر باشند.
تروما براساس WHO (جهانی) تعریف می شود سلامتی سازمان) طبقه بندی ICD-10 (طبقه بندی آماری بین المللی بیماریها و مشکلات بهداشتی مربوط به آن) به این صورت: "یک رویداد استرس زا یا وضعیتی با مدت زمان کوتاهتر یا طولانی تر ، با تهدید استثنایی یا اندازه فاجعه بار ، که تقریباً در هر کسی باعث پریشانی عمیق می شود (به عنوان مثال ، طبیعی فاجعه یا فاجعه انسانی). به عنوان مثال ، یک فاجعه طبیعی یا مصنوعی - فاجعه مصنوعی - استقرار در جنگ ، تصادف جدی ، شاهد کشته شدن خشونت آمیز دیگران ، یا قربانی شدن در شکنجه ، تروریسم ، تجاوز جنسی ، یا جنایات دیگر). "
پس از سانحه فشار اختلال (PTSD) به عنوان یک نتیجه احتمالی برای یک واقعه آسیب زا ایجاد می شود.
PTSD با نفوذ (افکار و افکار سرزده که به هوش می آیند) ، اجتناب و پرتحرک بودن (هیجان زدگی بیش از حد معمول در فشار).
اختلال استرس پس از سانحه براساس نوع رویداد طبقه بندی می شود (برای جزئیات به طبقه بندی زیر مراجعه کنید):
- تروما نوع I: یک بار / کوتاه مدت (به عنوان مثال ، تصادف).
- ترومای نوع II: چندگانه / طولانی مدت (تجربه جنگ ؛ خشونت خانگی ، جنسی).
اختلال استرس پس از سانحه پیچیده (KPTBS) به عنوان یک تشخیص مستقل در اواسط سال 11 به ICD-2018 اضافه شد. این نوعی اختلال است که در نتیجه وقایع آسیب زای تکراری یا طولانی رخ می دهد. علاوه بر علائم PTSD ، PTSD با اختلالات تنظیم مقررات ، درک منفی از خود و اختلالات روابط مشخص می شود.
نسبت جنسیت: زن و مرد 1: 2-3؛ در مردان ، به جز ضربه جنسی ، بیشتر تروما تجربه می شود
شیوع یک ماهه (فراوانی بیماری) در افراد زیر 1.3 سال 1.9-60٪ و در افراد بالای 3.4 سال (در آلمان) 60٪ است.
دوره و پیش آگهی: دوره ها بسیار متغیر است. در ابتدا ، ایجاد علائم شدید امکان پذیر است. طی چند روز تا چند هفته ، علائم یا بهبودی (بازگشتی) کاهش می یابد. بیشتر افراد آسیب دیده دچار PTSD نمی شوند اما بهبودی خود به خودی نشان می دهند. توجه: هم تشخیص و هم درمان باید نسبت بالایی از اختلالات همراه (به زیر را ببینید) و همچنین ثبات بیمار را در نظر بگیرید.
مزمن بودن تقریباً در 20-30٪ بیماران مبتلا به PTSD اتفاق می افتد.
بیماری های همزمان (اختلالات همزمان): اختلال استرس پس از سانحه با اختلالات روانی همراه است (اختلالات اضطرابی, اختلال هراس، اختلالات وابستگی ، مرز اختلال شخصیت، اختلالات جسمی سازی ، روان پریشی ، اختلالات هویت تجزیه ای) و اختلالات جسمی (بعد از تصادفات: به عنوان مثال درد سندرم) در کودکان دبستانی ، اختلال PTSD علاوه بر این با اختلال سرپیچی مخالفت ، اضطراب جدایی و هراسهای خاص نیز همراه است. ADHD (اختلال کمبود توجه / بیش فعالی) ، افسردگی، و اختلالات رفتار اجتماعی ؛ در نوجوانان ، اختلالات اضطرابی, افسردگی، و اختلالات رفتاری اجتماعی ممکن است با آسیب به خود ، ایده خودکشی و وابستگی به مواد همراه باشد.
