درمان | بیماری کرون

درمان

درمان طولانی مدت برای بیماری کرون همیشه در بهبودی شروع می شود ، یعنی وقتی بیمار عود نمی کند. درمان طولانی مدت با مزالازین (5-ASA) مطلوب است زیرا م isثر است و عوارض جانبی کمی دارد. در بعضی از بیماران این یک دارو از قبل برای کنترل بیماری کافی است.

اگر این مورد نیست ، اضافی کورتیزون، در کمترین دوز ممکن ، به صورت محلی (به عنوان انما یا کلیسما) یا به صورت سیستمیک (به صورت قرص) استفاده می شود. متناوباً ، تعدیل کننده های سیستم ایمنی مانند متوترکسات (MTX) یا آزاتیوپرین میتواند مورد استفاده قرار گیرد. متأسفانه ، مورد دوم می تواند با عوارض جانبی شدید همراه باشد ، به همین دلیل بیماران اغلب نیاز به بررسی مجدد دارند.

همچنین با مسدودکننده های نسبتاً جدید TNF تجربه خوبی حاصل شده است (به عنوان مثال هومیرا...) در درمان طولانی مدت. در صورت عوارض شدید مانند انقباض ، فیستول یا آبسه ، برداشتن قسمتهای روده آسیب دیده از طریق جراحی ممکن است لازم باشد. هومیرا® به گروه نسبتاً جدید مسدود کننده های TNF تعلق دارد.

ماده موثره دارو نامیده می شود adalimumab. Remicade® (Infliximab) یکی دیگر از نمایندگان مشهور این گروه از مواد فعال است. به عنوان یک آنتی بادی ، TNF گردش خون در بدن را "رهگیری" می کند.

TNF به نوبه خود مولکولی است که توسط سلولهای ملتهب آزاد می شود تا سلولهای التهابی سلول را جذب کند سیستم ایمنی بدن و آنها را برای تکثیر تحریک کنید. اگر توسط هومیرا... ، التهاب بنابراین کاهش می یابد. در استفاده می شود بیماری کرون هنگامی که سایر داروها موفقیت مطلوبی را به همراه ندارند.

این دارو باید به طور منظم مستقیماً در جریان خون تزریق شود. عوارض جانبی شامل واکنشهای غیر اختصاصی مانند عضله است درد، بثورات پوستی ، از دست دادن اشتها و خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهد. خفته مرض سل می تواند توسط Humira® مجدداً فعال شود ، به همین دلیل قبل از شروع درمان باید منتفی شود. نوع درمان همیشه به شدت عود بستگی دارد.

به طور کلی ، ابتدا اقدامات غذایی برای تسکین روده و از بین بردن مواد حساسیت زای موجود در غذا از بدن انجام می شود. در بعضی موارد ، غذای مخصوص مایع یا تغذیه "از طریق رگ"(تغذیه تزریقی) برای مدت زمان عود استفاده می شود. از نظر داروئی ، مزالازین (5-ASA) و کورتیزون ابتدا به صورت موضعی ، یعنی به عنوان تنقیه یا کلیسما (شیاف) استفاده می شود. اگر التهاب به این روش مهار نشود ، کورتیزون به صورت سیستمی تجویز می شود ، یعنی به صورت قرص یا داخل وریدی ، باید استفاده شود. در صورت عدم موفقیت در درمان بیشتر ، تعدیل کننده های سیستم ایمنی مانند آزاتیوپرین or متوترکسات استفاده می شود.