درمان التهاب تاندون آشیل
اگر یک تاندون آشیل التهاب رخ می دهد ، دارو درمانی می تواند مفید باشد. مصرف ضد التهاب داروهای ضد درد مانند ایبوپروفن و دیکلوفناک می تواند تسکین دهد درد با کاهش درد ، و این داروها نیز از پیشرفت التهاب در بافت جلوگیری می کنند. هنگام مصرف این داروها مهم است که تاندون آشیل در نتیجه درد تسکین ، زیرا درد دیگر به عنوان یک سیگنال هشدار دهنده درک نمی شود.
پمادهای حاوی این مواد فعال را می توان روی سطح قرار داد ، اما معمولاً همان تأثیر قرص ها را ندارند. با اينكه ایبوپروفن و دیکلوفناک به طور آزاد در داروخانه ها موجود است ، لازم به ذکر است که عوارض جانبی می تواند رخ دهد ، به ویژه اگر در مدت زمان طولانی تری مصرف شود ، بنابراین این داروها نباید بدون مشورت با پزشک به طور دائم مصرف شوند. درمان با مواد فعال گیاهی نیز می تواند انجام شود.
برای مثال برای کاربردهای سطحی آرنیکا نفت، پماد اسب or روغن درخت چای استفاده می شود. با این حال ، تزریق هومیوپاتی نیز می تواند در منطقه اطراف آن انجام شود تاندون آشیل التهاب در حالی که استفاده از کورتیزون برای بسیاری از التهابات بدن بسیار م effectiveثر و گسترده است ، در صورت بروز کورتیزون نباید به تاندون آسیب دیده تزریق شود تاندونیت آشیل، زیرا این می تواند تاندون را شکننده و بیشتر در معرض پارگی قرار دهد (پارگی تاندون آشیل).
استفاده از فیلمبرداری به ویژه در موارد خفیف می تواند مفید باشد تاندونیت آشیل و بیمار را از ناراحتی راحت کند. آ نوار کینزی یک نوار بافتی به عرض حدود چهار تا پنج سانتی متر است که در صورت شکایت از سیستم اسکلتی عضلانی به پوست می چسبد. گفته می شود که نحوه عملکرد بر اساس فعال شدن گیرنده های حسی در پوست و فعال شدن آن است بافت همبند از طریق تحریک مکانیکی توسط نوار.
اگرچه هیچ اثبات علمی در مورد کارکرد نوارهای کینزی وجود ندارد ، اما این روش به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد و در جامعه از طریق ورزشکارانی نوارچسب که در مسابقات بزرگ ورزشی در تلویزیون دیده می شوند ، شناخته شده است. کاربرد: اگرچه توصیه می شود نوار چسب را به یک حرفه ای بسپارید ، اما در اصل استفاده از آن نیز امکان پذیر است فیلمبرداری در خود کاربردی تکنیک های مختلف نوار برای درمان وجود دارد تاندونیت آشیل.
در دو روش غیر پیچیده زیر به عنوان مثال شرح داده شده است. هنگام ضربه زدن مهم است که گوشه های نوار Kinesiotape با قیچی گرد شوند ، زیرا به این ترتیب مدت زمان بیشتری روی پوست دوام می آورد. 1. اول ، یک نوار نوار از زیر پاشنه بیش از تاندون آشیل در امتداد گوساله تا دقیقا زیر توخالی زانو.
در اینجا مهم است که نوار کینزیوتو تحت فشار کشیده نشود ، بلکه در حالت آرام به پوست بچسبد. نوار نوار دیگری که کمی کوتاهتر است ، برای ایجاد یک شکل Y از طول بریده می شود. پایه Y به تاندون آشیل چسبانده شده است ، دو بال باید به چپ و راست عضلات ساق پا بچسبند.
در آخر ، یک نوار نوار دور آن چسبانده می شود مچ پا، دوباره کشش نوار نباید خیلی زیاد باشد. 2. مشابه روشی که در ابتدا توضیح داده شد ، یک نوار نوار از زیر پاشنه روی تاندون آشیل به گوساله گیر کرده است. باید تقریباً به وسط گوساله برسد.
اکنون دو نوار نواری با طول مشابه از قسمت خارجی پاشنه به سمت داخلی گوساله (همچنین در اینجا تقریباً تا وسط گوساله) و بالعکس چسبانده شده اند. نوار کینزیوتو می تواند روی پوست باقی بماند تا زمانی که خودش جدا شود. با آن می توان بدون هیچ مشکلی دوش گرفت.
جراحی التهاب تاندون آشیل باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد. توصیه می شود که ابتدا درمان محافظه کارانه انجام شود. اگرچه یک التهاب طولانی مدت می تواند منجر به پارگی تاندون آشیل شود ، اما این موارد باید تمام شود.
اگر علائم پس از آن ادامه یافت ، باید جراحی در نظر گرفته شود. دوره عمل: در اصل ، انجام عملیات به صورت سرپایی امکان پذیر است. اگر این عمل به صورت بستری انجام شود ، اقامت در بیمارستان معمولاً یک تا دو روز است. جراحی تاندون آشیل یا به صورت موضعی یا انجام می شود بیهوشی عمومی و معمولاً حدود نیم ساعت طول می کشد.
عمل تاندون آشیل معمولاً می تواند با حداقل تهاجم انجام شود ، بنابراین فقط یک برش کوچک پوست لازم است. هدف از این عمل برداشتن بافتهای ضخیم شده و جوراب های ملتهب است. استخوان های تاندون آشیل آسیاب می شوند.
اگر التهاب بسیار پیشرفته باشد ، ممکن است لازم باشد یک برش بزرگتر از پوست ایجاد کنید تا طول کامل تاندون دیده شود. این ضروری است ، زیرا احتمالاً بافت مرده باید برداشته شود. پس از عمل ، تحت تأثیر قرار گرفت پا برای چند هفته در یک آتل مخصوص قرار می گیرد تا بافت بتواند بهبود یابد و بهبود یابد.
مهم است که پس از عمل از طریق اقدامات توانبخشی مناسب مانند فیزیوتراپی ، عملکرد تاندون آشیل بازیابی شود. بار تاندون ملتهب باید به تدریج افزایش یابد. در سه ماه اول بعد از عمل ، هیچ فعالیت ورزشی عمده ای نباید انجام شود.