درمان
در مراحل اولیه بیماری ، سیفون زدن آرتروز محافظه کارانه رفتار می شود برای این منظور ، ضد التهاب است داروهای ضد درد مانند ایبوپروفن or دیکلوفناک استفاده می شود و همچنین کورتیزون تزریق به فرد مبتلا انگشت پایان مفاصل. علاوه بر این ، بیمار مفاصل بی حرکت هستند ، به عنوان مثال با آتل ، باند یا بسته بندی خودکار.
در طول دوره بیماری ، تمرینات فیزیوتراپی، کار درمانی و فیزیوتراپی ، مانند برنامه های سرماخوردگی ، می توانند بارها و بارها استفاده شوند. فیزیوتراپی ، به صورت خاص انگشت ورزش ، به منظور حفظ عملکرد مفصل ، نقش عمده ای در آرتروز دارد. در مراحل بعدی بیماری ، گزینه های درمانی جراحی در نظر گرفته می شود.
سفت شدن مفصل (آرتروز) اغلب انجام می شود. یکی دیگر از گزینه های درمانی ، رادیوزینوویو - ارتز است. در اینجا مواد رادیواکتیو به مفصل آسیب دیده تزریق می شود.
در نتیجه مناطق التهابی مفصلی مستقیماً درمان می شوند. و تاکنون شواهدی از تأثیر گلبولهای هومیوپاتی در هبردن وجود ندارد. آرتروز یا سایر بیماریها با این وجود ، داروهای هومیوپاتی را می توان طبق توصیه های دوز مصرفی بدون تردید و بدون ایجاد عوارض جانبی مصرف کرد. برای وابسته به حرکت درد مفاصل، روش های درمانی سم زدندرون ریحان و دنیسیا را می توان گرفت. سایر روش های درمانی معروف برای آرتروز این موارد است کلسیم فلوراتیک ، سیلیس, Arnica، Apis ، Bryonia و بلادونا.
تاریخچه
در مراحل اولیه آرتروز ، بیماران معمولاً از آن رنج می برند درد مفاصل پس از فشار شدید و خستگی مفصل. درد می تواند به کل تابش یابد انگشت. با پیشرفت بیماری ، درد مکرر و قویتر می شود.
La آرتروز می تواند با فواصل بدون علامت و بدون علامت ادامه یابد ، به موجب آن با پیشرفت آرتروز ، دوره های علامت کاهش می یابد. ممکن است دائمی وجود داشته باشد درد در انتهای انگشت آسیب دیده مفاصل. علاوه بر این ، محدودیت هایی در حرکت مفاصل وجود دارد. مبتلایان می توانند در شب احساس درد و حساسیت به هوا کنند.
چرا این اتفاق مکرر در آرتروز بوچارد رخ می دهد؟
آرتروز سیفون همراه با آرتروز بوچارد در مفاصل انگشت میانی اغلب اتفاق می افتد. علت آن ناشناخته است ، اما به نظر می رسد عوامل ژنتیکی و هورمونی در هر دو شکل آرتروز نقش تعیین کننده ای دارند.
