بررسی اجمالی
- توضیحات: ضایعات پوستی مایل به قرمز مایل به آبی، خارش دار و دردناک ناشی از آب و هوای سرد و مرطوب. بیشتر روی انگشتان پا و پاها و همچنین دست ها و گوش ها رخ می دهد.
- علل: سرمازدگی زمانی رخ می دهد که سرما باعث انقباض عروق خونی و در نتیجه جریان ناکافی خون به بافت ها می شود.
- درمان: سرمازدگی معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابد، اما استفاده از داروهای گشادکننده عروق و پمادهای مغذی بسته به شدت آن توصیه می‌شود. گرما (به عنوان مثال لباس گرم) از روند بهبودی پشتیبانی می کند.
- دوره: در بیشتر موارد، چل بلین ها بی ضرر هستند و در عرض چند هفته خود به خود بهبود می یابند. با این حال، عوارضی مانند درد، جای زخم و عفونت ممکن است و ممکن است بسیار طولانی تر باشد.
- علائم: پوست متورم، قرمز مایل به آبی (لکه ها) است. پوست خارش، سوزش و درد دارد. در برخی موارد، تاول روی پوست ظاهر می شود، به ندرت زخم.
- تشخیص: صحبت با پزشک، معاینه پوست از نظر تغییراتی مانند تورم، تغییر رنگ، بدشکلی ها و صدمات.
- پیشگیری: پوشیدن لباس گرم، ورزش کافی، پرهیز از الکل و سیگار.
Chilblains چیست؟
سرمازدگی در حال حاضر در دمای اطراف نقطه انجماد رخ می دهد، به عنوان مثال در طول ورزش های زمستانی.
سرمازدگی نتیجه اختلالات گردش خون است. بنابراین، مناطقی از بدن که گردش خون ضعیف تری دارند، مانند دست ها و پاها، به ویژه انگشتان دست و پا، به ویژه در معرض سرمازدگی هستند. در زبان عامیانه به چلبلین ها «انگش پای زمستانی» نیز گفته می شود. با این حال، سرمازدگی اغلب صورت، گوش‌ها و بینی و همچنین پاشنه‌ها، ران‌ها و ساق پا را درگیر می‌کند.
همچنین بین سرمازدگی که به صورت حاد، مدت کوتاهی یا چند ساعت پس از قرار گرفتن در معرض سرما رخ می دهد، و سرمازدگی که به طور مزمن رخ می دهد، زمانی که بدن به طور مکرر در معرض سرما قرار می گیرد، تفاوت وجود دارد.
سرمازدگی یخ زدگی نیست که در آن کریستال های یخ در بافت ها تشکیل شود و معمولا بی ضرر است.
سرمازدگی چگونه ایجاد می شود؟
اغلب، هیچ دلیل قابل شناسایی وجود ندارد که چرا برخی از افراد مستعد ابتلا به چلبلین هستند. با این حال، ممکن است که چلبلین به دلیل شرایط دیگر رخ دهد. به عنوان مثال، چل بلین ها در نتیجه بیماری خود ایمنی لوپوس اریتماتوز شناخته شده اند. علاوه بر این، چلبلین ها همراه با اختلالات عصبی مانند سندرم Aicardi-Goutières (ABS)، یک بیماری ارثی مغزی نادر است.
مطالعات همچنین نشان می‌دهند که تغییرات پوستی شبیه سرمازدگی در برخی افراد در طول یا بعد از عفونت با SARS-CoV-2 (به اصطلاح «انگش پاهای کووید» یا «انگشت کرونا») رخ می‌دهد. با این حال، تحقیقات بیشتر هنوز نشان نداده است که چه ارتباطی در اینجا وجود دارد.
عوامل خطر چیست؟
علاوه بر سرما، رطوبت و باد زیاد باعث ایجاد سرمازدگی می شود. افرادی که زمان بیشتری را در خارج از منزل می گذرانند (مثلاً اسب سواری، دوچرخه یا موتور سیکلت) در نتیجه بیشتر تحت تأثیر چلبلین قرار می گیرند. کسانی که پس از آن به اندازه کافی از خود در برابر هوای مرطوب و سرد محافظت نمی کنند (مثلاً با پوشیدن دستکش یا کلاه) یا لباس های خیلی تنگ می پوشند (مانند کفش های خیلی تنگ) علاوه بر این باعث ایجاد سرمازدگی می شوند.
در مقابل سرمازدگی چه باید کرد؟
در بیشتر موارد، چلبلین ها خود به خود بهبود می یابند. با این حال، بسته به شدت، استفاده از داروهای گشادکننده عروق و پمادهای مراقبتی تجویز شده توسط پزشک توصیه می شود. علاوه بر این، گرما از روند بهبود پشتیبانی می کند. از طرف دیگر، کسانی که تحت تأثیر قرار گرفته اند، بهتر است از سرماخوردگی اجتناب کنند.
گرما
به طور کلی، چلبلین ها در عرض چند هفته دوباره خود به خود ناپدید می شوند. گرما وسیله ای قابل اعتماد برای تسکین علائم و جلوگیری از چلبلین بیشتر است. در اولین نشانه سرمازدگی، بهتر است فوراً ناحیه آسیب دیده را گرم کنید.
به عنوان مثال، دست های گرم و خشک خود را روی چلبلین قرار دهید یا آب ولرم را روی آن بپاشید. باید از آب داغ یا تماس مستقیم با بخاری داغ اجتناب کنید. این باعث آسیب بیشتر به نواحی آسیب دیده پوست می شود.
لباس‌های گرم مانند دستکش، جوراب‌های ضخیم، گوش‌بند یا پتو نیز به مقابله با سرمازدگی کمک می‌کنند. دمنوش ها و سوپ های گرم کننده نیز برای سرمازدگی توصیه می شود. آنها بدن را از داخل گرم می کنند. تا زمان بهبودی چلبلین ها، بهتر است تا حد امکان از سرماخوردگی خودداری کنید.
ورزش
ورزش همچنین به تحریک جریان خون در رگ ها کمک می کند. ورزش های استقامتی به ویژه مناسب هستند: پیاده روی، پیاده روی طولانی، شنا یا دوچرخه سواری نه تنها گردش خون را بهبود می بخشد، بلکه سیستم ایمنی بدن را نیز تقویت می کند.
درمانهای خانگی
اثربخشی داروهای خانگی برای چلبلین هنوز به اندازه کافی ثابت نشده است. به طور کلی، توصیه می شود دوش های متناوب، آبیاری نایپ و ورزش بیشتر را در برنامه روزانه خود قرار دهید تا گردش خون را بهبود بخشد. پمادهای حاوی عصاره گل همیشه بهار یا لانولین از پوست مراقبت می کنند.
برخی از افراد برای کاهش ناراحتی ناشی از چل‌بلین‌ها به درمانهای خانگی مانند حمام کردن پوست درخت بلوط و دم اسب، پانسمان‌های گلی شفابخش یا مالیدن با روغن درخت چای سوگند یاد می‌کنند.
درمان های خانگی محدودیت های خود را دارند. اگر علائم برای مدت طولانی ادامه یافت، بهتر نشد یا حتی بدتر نشد، همیشه باید با پزشک مشورت کنید.
اقدامات دیگر
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
در بیشتر موارد، چلبلین ها بی ضرر هستند و نیازی به درمان توسط پزشک ندارند. اگر شکایت اضافی یا درد شدید وجود نداشته باشد، چلبلین ها خود به خود بهبود می یابند.
با این حال، در موارد شدید، زخم های التهابی در نواحی آسیب دیده پوست ایجاد می شود. برای جلوگیری از عوارض بعدی مانند عفونت یا زخم، در این موارد بلافاصله با پزشک مشورت کنید. اگر بارها به دلیل سرما دچار تورم شدید، مراجعه به پزشک نیز توصیه می شود. این به این دلیل است که ممکن است بافت‌ها در طول زمان آسیب ببینند یا به بیماری‌ای مبتلا باشید که باعث ایجاد چلبلین می‌شود (مثلاً یک بیماری خودایمنی مانند لوپوس اریتماتوز). اگر چلبلین گسترش یافت یا بهبودی بیش از دو هفته طول کشید، به همان اندازه توصیه می شود که به پزشک مراجعه کنید.
در موارد شدید، پزشک با داروهای گشادکننده عروق (به عنوان مثال آنتاگونیست های کلسیم مانند نیفدیپین یا دیلتیازم) چل بلین ها را درمان می کند. با این حال، اثربخشی این روش هنوز به اندازه کافی مورد مطالعه قرار نگرفته است.
اگر یک بیماری زمینه ای مانند تصلب شرایین ("سخت شدن شریان ها") مسئول اختلالات گردش خون باشد، پزشک آن را درمان می کند و اقداماتی را برای تقویت گردش خون توصیه می کند (مانند ورزش بیشتر، دوش های متناوب). گاهی اوقات داروهای ضد انعقاد مانند استیل سالیسیلیک اسید را در دوزهای پایین (مثلا 100 میلی گرم در روز) تجویز می کند که بیمار به طور دائم مصرف می کند.
برای کاهش خطر عوارض، مهم است که به نوبت های بعدی خود بروید تا زمانی که چلبلین ها به طور کامل بهبود یابند.
چه مدت سرمازدگی دارید؟
به طور کلی، چلبلین ها خطرناک نیستند. تورم های خارش دار و دردناک معمولاً طی یک تا دو هفته (حداکثر شش هفته) خود به خود برطرف می شوند. با این حال، اگر نواحی آسیب‌پذیر بدن به طور مکرر و بدون محافظت در معرض سرما قرار گیرند، تورم‌های مزمن ممکن است ایجاد شود که حتی سال‌ها بعد باعث عود علائم می‌شود.
حتماً سرمازدگی را توسط پزشک بررسی کنید، به خصوص اگر قبلاً چندین بار اتفاق افتاده باشد!
چلبلین ها چه شکلی هستند؟
سرمازدگی معمولاً در ابتدا قرمز یا آبی به نظر می رسد. بعداً، نواحی آسیب دیده پوست اغلب متورم و دردناک می شوند. پوست سرد و مرطوب (خمیری) احساس می شود. هنگامی که گرم می شود، چلبلین معمولاً خارش می کند و می سوزد. گاهی اوقات گزگز می کند و احساس خز می کند. افراد مبتلا اغلب ناراحتی در ناحیه آسیب دیده را گزارش می کنند، مانند احساس «مورچه راه رفتن» روی پوست.
پوست نیز معمولاً به شکل برآمدگی بیرون زده، کمی به سمت بالا برآمده می شود و به طور دردناکی به فشار واکنش نشان می دهد. گاهی اوقات تاول هایی روی پوست ایجاد می شود. در موارد شدید، امکان ایجاد زخم نیز وجود دارد که به بافت چربی زیر جلدی گسترش می یابد. اگر چلبلین ها به درستی بهبود نیابند، جای زخم باقی می ماند.
چلبلین اغلب در کجا رخ می دهد؟
چگونه پزشک چلبلین را تشخیص می دهد؟
اگر فرد مبتلا متوجه تغییرات پوستی دردناک یا غیرعادی شود، پزشک عمومی اولین نقطه تماس است. در صورت لزوم و برای بررسی های بیشتر، بیمار را به متخصص پوست ارجاع می دهد.
بحث با دکتر
قبل از معاینه پوست، پزشک بحث مفصلی را با فرد مبتلا انجام می دهد (تاریخچه). در مصاحبه سرگذشتی، او سوالاتی در مورد اینکه مثلاً چه زمانی تغییرات پوستی رخ داده است، اینکه آیا این تغییرات ناگهانی ایجاد شده یا در مدت زمان طولانی تری ایجاد شده است و اینکه آیا قبلاً چندین بار رخ داده است، می پرسد.
علاوه بر این، او در مورد محرک های احتمالی، مانند اینکه آیا شما برای مدت طولانی بیرون از خانه در سرما بوده اید یا اینکه آیا بیماری های دیگری دارید (مثلاً لوپوس اریتماتوز، تصلب شرایین) می پرسد.
معاینهی جسمی
سپس پزشک پوست را از نظر ناهنجاری های بینایی (مانند بدشکلی، جراحت، تورم، تغییر رنگ) بررسی می کند. در انجام این کار، او پوست را از نزدیک بررسی می کند (مثلاً با یک ذره بین مخصوص پوست یا میکروسکوپ) و در صورت لزوم آن را لمس می کند.
اغلب اوقات، پزشک بر اساس علائم توصیف شده و معاینه فیزیکی به سرعت تشخیص می دهد که آیا سرمازدگی است یا خیر.
اگر علائم نشان دهنده بیماری دیگری باشد، لازم است معاینات بیشتری برای ردیابی مشکل اساسی انجام شود (مثلاً آزمایش خون).
چگونه از سرمازدگی جلوگیری کنیم؟
بهترین محافظت در برابر سرمازدگی جلوگیری از سرما است. بدن خود را با لباس گرم (مانند دستکش، کلاه، جوراب) که منقبض نمی شود محافظت کنید. در هوای سرد و مرطوب از لباس های ضد آب و تنفس استفاده کنید.
در مورد لباس، مطمئن شوید که سر خود را به خوبی بپوشانید. این جایی است که بدن بیشترین گرما را ساطع می کند. از کفش یا دستکش خیلی تنگ خودداری کنید. آنها جریان خون را در رگ ها قطع می کنند و بیشتر باعث سرمازدگی می شوند. دستبند، جوراب یا کمربند منقبض نیز جریان خون را مهار می کند.
همچنین از مصرف الکل و سیگار خودداری کنید. هر دو ماده به رگ های خونی شما آسیب می رسانند و بر سیستم ایمنی بدن شما تأثیر منفی می گذارند.
پس از درمان چل بلین، توصیه می شود که مراقبت از نواحی از قبل آسیب دیده پوست را با کرم ها ادامه دهید تا آسیب پوست در حد مجاز حفظ شود. در هوای مرطوب و سرد، بهتر است پوست صورت خود را با چربی غلیظ یا کرم سرد محافظت کنید. از پزشک یا داروساز خود بپرسید که کدام کرم برای شما مناسب است، زیرا ممکن است برخی از آنها پوست شما را تحریک کنند.
