دررفتگی ، پیچ خوردگی و کشیدگی مفاصل و رباط های فوقانی مچ پا و پا: درمان جراحی

درمان جراحی معمولاً لازم نیست.

آسیب های دیواره بیرونی

برای آسیب های رباط خارجی مفصل فوقانی مچ پا (OSG) ، درمان محافظه کارانه (بی حرکتی ؛ در صورت لزوم تثبیت خارجی ؛ پیگیری اولیه عملکرد) همچنان استاندارد طلایی است! در مرحله التهابی (به زیر مراجعه کنید ؛ روز اول 10 روز پس از ضربه) ، استفاده مداوم از قانون PECH:

• استراحت "P": ورزش ، استراحت ، بی حرکتی را متوقف کنید.
• یخ / خنک کننده "E": استفاده فوری از سرد، این برای روند بهبود بسیار مهم است: از گسترش آسیب بافتی جلوگیری می کند. سرما نیز دارای درداثر اطمینان - یادداشت های مربوط به اجرا: هر 2 تا 3 ساعت تکرار کنید. یخ را مستقیماً به پوست؛ در باز استفاده نکنید زخم.
• فشرده سازی "C" به عنوان مثال باند فشار الاستیک (کشش متوسط).
• "H" ارتفاع بالاتر از سطح قلب: كاهش دادن خون تأمین بافت آسیب دیده حذف بهتر مایعات بافتی یادداشت های مربوط به اجرا: در صورت تورم گسترده ، به مدت 1-2 روز آن را بالا ببرید.

تثبیت کننده خارجی: در بیماران با آسیب درجه I یا درجه II نشان داده شده است (به علائم- شکایات / طبقه بندی ضایعه رباط خارجی با استفاده از ویژگی های بالینی مراجعه کنید). یک باند الاستیک فشاری / جوراب الاستیک یا یک ارتز نیمه سفت (دستگاه ارتوپدی برای تسکین و بی حرکتی بیمار مفاصل) استفاده می شود؛ در صدمات درجه III ، تثبیت خارجی فقط پس از بی حرکتی قبلی تا زمان فروکش تورم امکان پذیر است. بنابراین بیماران می توانند به سرعت دوباره به طور عادی راه رفته یا از پله ها بالا روند

محافظه کار درمان اکنون نیز شامل می شود حس عمقی آموزش ، که درک و پاسخگویی ، و همچنین آموزش خود بازتاب را آموزش می دهد. جراحی درمان فقط در صورت عدم موفقیت درمان محافظه کارانه و در مورد آسیب شناسی های افزودنی مانند غضروف یا ضایعات تاندون. درمان انتخابی برای درمان بی ثباتی مزمن است آرتروسکوپی. در این راستا ، روش های زیر برای بازگرداندن ثبات استفاده می شود:

• "کوچک شدن حرارتی" یا "جمع شدگی کپسولی" (= فرسایش حرارتی ؛ به موجب آن با کمک الکتروکوتر کپسول جانبی و بقایای رباطی لخته می شود.
• بخیه رباط مستقیم ؛ این فرض می کند که به اندازه کافی ساختار اصلی رباط هنوز وجود دارد.
• Tenodesis تاندون peroneal-brevis (جابجایی جراحی تاندون به دنبال لنگر انداختن در استخوان)
• "مهار بند": برای تثبیت دستگاه رباط جانبی عمل می کند و بازسازی آناتومیک و مستقیم را نشان می دهد
• افزایش: روشی است که در حدود 20٪ بیماران لازم است ، زیرا بخیه رباط مستقیم دیگر امکان پذیر نیست. افزایش با انجام می شود تاندون ها (ترجیحاً تاندون gracilis) یا پیوندها (به عنوان مثال ، بافت پیوند شده از طرف گیرنده حاصل نمی شود ، بلکه از طرف یک اهدا کننده ژنتیکی غیر یکسان (به جز دوقلوهای یکسان) از همان گونه است).

نشانه اصلی پروتز OSG پس از سانحه است آرتروز و بی ثباتی رباط مزمن. توان بخشی باید بر اساس مراحل ترمیم رباط ها انجام شود. بیماران مبتلا به درمان زودرس عملکردی زودتر به ورزش برمی گردند یا کار می کنند. پس از کاهش تورم و درد، تمرکز بر بهبود تحرک است. این به دنبال هدف قرار می گیرد آموزش قدرت با بیمار نشسته یا دراز کشیده است. به محض بالا مچ پا اتصال می تواند دوباره بارگذاری شود ، یعنی استحکام تمرینات را می توان بدون انجام داد درد, حس عمقی و آموزش تعادل انجام می شود. بازگشت به ورزش در ورزش های پر خطر (به عنوان مثال بسکتبال ، فوتبال و والیبال) که شامل تغییر جهت است ، معمولاً پس از 8 تا 10 هفته امکان پذیر است. مچ پا پشتیبانی با بریس برای بیمارانی که در ورزشهای منظم شرکت می کنند توصیه می شود.

دررفتگی

بازسازی رباط ها و عضلات ممکن است برای جابجایی های عادی نشان داده شود. دررفتگی عادی ، دردی است که در حین حرکات فیزیولوژیک بدون نیروی اضافی عود می کند. آرتروز (سفت شدن) از استخوان ها ممکن است برای تجملات در تارسال/میانه پا استخوان ها. بهبود رباط ها در 3 مرحله زیر: