دارو پیشگیری از ترومبوز بعد از عمل
به خصوص در بیماران مسن که دیگر نمی توانند بسیج شوند یا در بیمارانی که عوامل خطر متعددی دارند ، استفاده از داروهای مبتنی بر دارو منطقی است. پیشگیری از ترومبوز بعد از عمل. در این مورد ، داروهایی استفاده می شود که مهار می کنند خون انعقاد و در نتیجه اطمینان حاصل شود که خون پلاکت (ترومبوسیت ها) به هم نمی چسبند و ترومبوز تشکیل می دهند. این داروهای ضد انعقاد در اصطلاح پزشکی به عنوان ضد انعقاد شناخته می شوند.
هپارینوئیدها ، یعنی داروهایی که از آنها گرفته شده است هپارین یا اثر هپارین را تقلید می کند ، بخصوص اغلب استفاده می شود. در انسان ها ، هپارین به طور معمول در تولید می شود کبد و از نظر فیزیولوژیکی مهار می کند خون لخته شدن اگر هپارینوئیدها ، یعنی هپارین آنالوگ ، داده شده است ، خون نازک شده است ، که به عنوان دارویی بسیار خوب است پیشگیری از ترومبوز بعد از عمل.
استیل سالیسیلیک اسید یا اسپرین همچنین می توان استفاده کرد مخصوصاً بعد از قلب اغلب به عنوان یک داروی دائمی استفاده می شود ، اما به عنوان یک داروی دائمی استفاده می شود پیشگیری از ترومبوز بعد از عمل به عنوان مثال ، مهار کننده های Factor Xa مناسب نیست. فاکتور Xa برای تکمیل انعقاد مهم است.
اگر این عامل در حال حاضر مهار شود ، انعقاد صورت نمی گیرد و خون مایع باقی می ماند و به هم نمی چسبد و ترومبوز ایجاد می کند. بین مهار کننده های مستقیم عامل Xa (به عنوان مثال Xarelto® rivaroxaban ، abixaban) و بازدارنده های غیر مستقیم Factor Xa ، که آنالوگهای هپارینی هستند که قبلاً ذکر شد (مثلاً داناپاروئید) تمایز قائل می شویم.
بازدارنده های مستقیم عامل Xa از جمله داروهای ضد انعقاد جدید هستند و در حال حاضر بیشتر پس از عمل مورد استفاده قرار می گیرند ترومبوز پیشگیری در مدت زمان طولانی تر ، گاهی اوقات به عنوان داروی طولانی مدت ، می توان از مشتقات کومارین ها (وارفارین) یا فن پروکومون (مارکومار) استفاده کرد. اینها ویتامین K را مهار می کنند. ویتامین K به طور معمول مسئول انعقاد است ، یعنی به تشکیل a کمک می کند لخته خون، که برای مثال در مورد زخم تازه بسیار مهم است.
اگر ویتامین K در حال حاضر مهار شود ، دیگر نمی تواند اثر خود را ایجاد کند و خون مایع می شود ، که برای بعد از عمل بسیار عالی است. ترومبوز برای پیشگیری ، اما تأثیر بسیار منفی روی آن دارد التیام زخم. این به نوبه خود منجر به بیمارانی می شود که از مهار کننده های ویتامین K استفاده می کنند و در صورت آسیب بیشتر از همه خونریزی شدید دارند.
تمام مقالات این مجموعه:
