آزول
آزول ها (عوامل ضد قارچ) در مرحله بعد نسبت به آلیلامین ها در سنتز ارگوسترول تداخل می کنند. آنها اثر مهاری در رشد قارچ دارند (قارچ انداز). طبقه بندی و کاربرد: با آزول ها (به معنای مخالف است بیماری های قارچی) یکی مواد فعال را متمایز می کند ، که می تواند فقط به صورت محلی استفاده شود ، یعنی
به صورت موضعی (به عنوان مثال به عنوان کرم یا پماد) از مواد فعال ، که هدایای محلی و سیستمیک با آنها امکان پذیر است. به عنوان مثال ، کلوتریمازول (Canesten®) به عنوان یک ماده فعال محلی برای عفونت های قارچی پوست ، خوراکی استفاده می شود مخاط، اندام تناسلی و چین های پوستی. سایر ترکیبات فعال محلی که شامل کتوکونازول (Nizoral®) ، بیفونازول (Mycospor®) ، میکونازول (Daktar®) ، ایزوکونازول (Travocort®) ، اوکسیکونازول (Myfungar®) و فنتیکونازول (Fenizolan®) هستند.
مواد موثری که می توانند به صورت سیستمیک تجویز شوند شامل فلوکونازول (Diflucan®) ، ایتراکونازول (Sempera®) ، پوساکونازول (Noxafil®) و ووریکونازول (Vfend®) هستند. آنها بسیار گسترده هستند ، یعنی در برابر انواع مختلف قارچ ها (داروهای ضد بیماری های قارچی) عوارض جانبی و موارد منع مصرف: به احتمال زیاد عوارض جانبی اختلالات دستگاه گوارش مانند تهوع or درد شکم. سردرد، سرگیجه یا بثورات پوستی نیز ممکن است رخ دهد.
فقط به ندرت کبد نیز تحت تأثیر قرار می گیرد ، که می تواند منجر به افزایش در شود مقادیر کبدی (کبد آنزیم ها) ، اما همچنین می تواند منجر به اختلالات عملکردی شدید شود. بیماران مبتلا به کبد بیماری و به طور کلی کودکان نباید با آزول درمان شوند. تداخلات دارویی از طریق آزول ها: آزول ها (داروهای مورد استفاده برای بیماری های قارچی) تأثیر می گذارد آنزیم ها در کبد که به اصطلاح سیستم سیتوکروم P450 (آنزیم های CYP450) تعلق دارند.
از یک طرف ، آزول ها توسط CYP450 متابولیزه می شوند آنزیم هااز طرف دیگر ، آزول ها نیز برخی از این آنزیم ها را مهار می کنند. بنابراین ، اینها ضدمیکوت (عوامل ضد بیماری های قارچی) بر فعال سازی یا تخریب برخی از داروهای دیگر تأثیر می گذارد. اگر سایر مواد فعال مانند ریفامپیسین ، فنیتوئین, کاربامازپین یا فنوباربیتال به طور همزمان تجویز می شود ، آنها با آزولها سریعتر تجزیه می شوند ، که منجر به از بین رفتن کارایی این مواد می شود.
از طرف دیگر ، آزول را نباید با داروهای تغییر دهنده تجویز کرد معده اسید. این امر منجر به کاهش جذب آزول از دستگاه گوارش می شود. اینها شامل مسدود کننده های H2 مانند رانیتیدین یا داروهایی برای خنثی کردن آب اسیدی معده (آنتی اسیدها) مواد فعال ایتراکونازول و ووریکونازول می توانند منجر به آن شوند آریتمی قلبی اگر ترفنادین ، داروی آلرژی (آنتی هیستامین) به طور همزمان تجویز شود.
