نشانه ها
در حضور یک التهاب دنبالچه، علائم معمول التهاب را می توان مشاهده کرد. با این حال ، علائم کوکسیکس التهاب به بیماری زمینه ای بستگی دارد. بیماران مبتلا معمولاً زود چاقوکشی یا کشیدن را تجربه می کنند دردبسته به نوع بیماری ، این درد می تواند به باسن و / یا ستون فقرات کمر تابش کند.
اگر التهاب در کوکسیکس در اثر دنبالچه است فیستول، علائم معمولاً به صورت ناگهانی بروز می کنند درد، تورم و قرمزی در چین گلوتئال. در این موارد ، کل کوکسیکس منطقه بسیار حساس به فشار است. بیماران مبتلا ممکن است علائم شدیدی را تجربه کنند که نشستن و راه رفتن فقط به میزان محدودی امکان پذیر است.
در بسیاری از موارد ، دراز کشیدن نیز فقط در موقعیت مستعد امکان پذیر است. علاوه بر این ، در دوره فیستول-مربوط التهاب دنبالچه، مایعات چرکی و خونی ممکن است از داخل آن نشت کند فیستول افتتاح. التهاب پریوستوم از طرف دیگر ، دنبالچه ، معمولاً علائم کمتری را نشان می دهد.
در این موارد ، بیماران مبتلا نیز درد چاقویی یا کششی را تجربه می کنند ، اما تورم و قرمزی گسترده نادر است. تغییرات آسیب زا در استخوان دنبالچه استخوانی غالباً شامل آسیب به باسن یا ناحیه چین عروقی است. علاوه بر این ، کبودی در این ناحیه پس از نیروی خارجی غیرمعمول نیست.
تشخیص
بیمارانی که از درد طولانی مدت یا به طور منظم در ناحیه چین گلوتئال رنج می برند ، باید سریعاً با یک متخصص مناسب مشورت کنند. فقط این متخصص می تواند بیماری علی را تعیین کند و سپس درمان مناسب را آغاز کند. مهمترین مرحله در تشخیص آن التهاب دنبالچه مشاوره دقیق پزشک و بیمار است (anamnesis).
در طول این مکالمه ، باید شدت و کیفیت درد درک شده آشکار شود. رابطه زمانی بین فعالیت بدنی و اولین بروز درد نیز می تواند نشانه اولیه بیماری زمینه ای باشد. به ویژه حوادث آسیب زا می تواند منجر به التهاب دنبالچه شود.
علاوه بر این ، شکایات دیگر نقش تعیین کننده ای در تشخیص درد دنبالچه دارد. این مشاوره پزشک و بیمار معمولاً با جهت گیری دنبال می شود معاینهی جسمی. در طی این معاینه ، توجه ویژه ای به علائم پوستی (مانند کوفتگی و آسیب دیدگی) ، عوامل محرک درد و بدشکلی احتمالی محور بدن می شود.
متعاقباً ، تصویربرداری از ناحیه باسن با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی یا توموگرافی رایانه ای انجام می شود. در بیمارانی که التهاب استخوان دنبالچه ناشی از الف است فیستول دنبالچه، برداشتن جراحی تنها اقدام درمانی امیدوار کننده در نظر گرفته می شود. در روش کلاسیک ، فیستول قبل از برداشتن واقعی با رنگ مخصوص (متیلن آبی) مشخص می شود.
به این ترتیب می توان کل بافت ملتهب را به طور کامل از بین برد. از آنجا که فیستول دنبالچه به طور مکرر عود می کند (به اصطلاح عود) ، جراح باید کاهش یابد پریوستوم در حین عمل استخوان دنبالچه و علاوه بر این استخوان را نیز تراش دهید. برداشتن جراحی فیستول دنبالچه، که منجر به التهاب دنبالچه می شود ، معمولاً در زیر انجام می شود بیهوشی عمومی.
فقط در موارد خاص خفیف می توان تحت عمل جراحی قرار گرفت بیهوشی موضعی در نظر گرفته شود. این احتمال بخصوص اگر یک فیستول کوچک باشد که هنوز به فرآیندهای التهابی منجر نشده است ، وجود دارد. دلیل این امر این است که بافت التهابی اغلب واکنش کمتری به آن نشان می دهد بی حس کننده های موضعی، بنابراین جراحی برای بیمار بسیار دردناک خواهد بود.
در مورد فیستول واضح دنبالچه ، که باعث التهاب گسترده استخوان دنبالچه می شود ، پس از برداشتن جراحی ، غالباً سه تا چهار روز بستری در بیمارستان ضروری است. علاوه بر این ، درمان زخم باز (ثانویه) التیام زخم) اغلب باید پس از برداشتن کامل بافت ملتهب انجام شود. این بدان معناست که نواحی باز شده در دنبالچه با بخیه درمان نمی شوند.
برای بیمار مبتلا ، این شکل از التیام زخم منجر به دوره طولانی بیماری شما می شود. بسته به اندازه فیستول و میزان التهاب در استخوان دنبالچه ، بهبودی می تواند چندین ماه طول بکشد. در برخی موارد ، ابتدایی است التیام زخم (یعنی ترمیم زخم بعد از بسته شدن محل جراحی با بخیه) همچنین می تواند برای فیستول دنبالچه دنبالچه انتخاب شود. این شکل از ترمیم زخم معمولاً یک دوره بهبودی نسبتاً کوتاه را تضمین می کند.
