خلاصه
در حمله آسم ، محرک های خارجی باعث باریک شدن مجاری تنفسی و در نتیجه تنگی نفس ، تنفس به وضوح دشوارتر است و بازدم (از نظر بالینی انقباض نامیده می شود) اغلب با صدای سوت همراه است که از نظر بالینی استریدور بازدم یا خس خس سینه نامیده می شود. همچنین علامتی از گسترش آن وجود دارد تنفس فاز. در حالی که در حالت عادی تنفس la استنشاق (از نظر بالینی الهام نامیده می شود) بیشتر از بازدم طول می کشد ، این نسبت در طول حمله حاد آسم تغییر می کند و حتی ممکن است معکوس شود.
به منظور تسهیل تنفس به تنهایی ، آسم در حمله حاد برونش آسم معمولاً به طور غیر ارادی حالت نشسته را اتخاذ می کند و بازوهای خود را حمایت می کند. این کار عملکرد واقعی ماهیچه هایی را که از بازو شروع شده و به سمت عضلات حرکت می کنند ، معکوس می کند قفسه سینه و می تواند قفسه سینه (قفسه سینه) را به عنوان ماهیچه های پشتیبانی کننده تنفس بالا و پایین بیاورد ، که تنفس را آسان تر می کند. علاوه بر این ، تشنج معمولاً با محرک سرفه شدید و افزایش دفعات ضرب و شتم همراه است. قلب، که از an قابل مشاهده است افزایش نبض نرخ.
علاوه بر این ، علائم تغییر رنگ آبی لب ها ، که از نظر بالینی نامیده می شود سیانوز، می تواند رخ دهد ، که نشان دهنده کاهش اکسیژن رسانی است خونبه مهمتر از همه ، بازدم در مورد a دشوارتر است آسم برونش حمله این به دلیل تفاوت اساسی در ترتیب دنباله است استنشاق و بازدم
در هنگام تنفس در حالت استراحت ، قفسه سینه با کمک عضلات تنفسی منبسط می شود و فشار منفی در ریه ها ایجاد می شود. دیافراگم، که مانند ساکشن هوا را به داخل ریه ها می کشاند. (نمودار زیر را ببینید) ، بازدم ، از طرف دیگر ، توسط ماهیچه ها پشتیبانی نمی شود ، بنابراین از طریق نیروی بازگرداننده ریه ها منفعلانه انجام می شود. ماهیچه هایی نیز وجود دارند که می توانند بازدم را پشتیبانی کنند ، اما فقط در افزایش تنفس نقش دارند و بنابراین ضعیف رشد کرده اند.
با این حال ، افراد مبتلا به آسم می توانند آنها را آموزش دهند و در نتیجه تنگی نفس آنها را در طول a کاهش دهند آسم برونش حمله با افزایش مدت زمان حمله ، علائم خستگی و سردرگمی ظاهر می شود که ناشی از تلاش زیاد برای تنفس و افزایش کمبود اکسیژن به ... مغز. آسم برونش حمله می تواند از چند ثانیه تا چند ساعت و در موارد شدید روزها طول بکشد.
در صورت عدم درمان ، حمله شدید آسم نیز می تواند کشنده باشد ، و این وضعیت آسماتیک نامیده می شود. آنچه اغلب ذکر نمی شود ترس بزرگی است که بیمار در طول حمله آسم ایجاد می کند. این می تواند تا حد احساس نابودی پیش رود و باید به عنوان یک عامل اضافی در نظر گرفته شود ، زیرا رنج بیمار را افزایش می دهد و می تواند حمله را حتی بدتر کند.
در فاصله بین دو حمله ، بیماران مبتلا به آسم اغلب عاری از علائم هستند ، سرفه می تواند تنها علامت آسم برای مدت طولانی باشد و اغلب به عنوان برونشیت مزمن اشتباه تعبیر می شود! بنابراین حملات آسم تنها نوک کوه یخ هستند!
