تنگی ستون فقرات (تنگی ستون فقرات)

نشستن و خم شدن مشکلی ندارد ، ایستادن و راه رفتن ، به سختی قابل تحمل است؟ با علائمی از این دست ، احتمالاً تنگی نخاع تشخیص داده می شود - برای بیماران مسن ، این شایعترین دلیل جراحی ستون فقرات است. کانال نخاعی کانال در ستون فقرات است که در آن است نخاع به خوبی محافظت می شود دیواره آن توسط چندین ساختار تشکیل شده است: دیسک های بین مهره ای ، بین مهره ای مفاصل، و ligamentum flavum ، یک رباط محکم است که ستون فقرات را از نظر طولی در پشت تثبیت می کند.

دلایل تنگی ستون فقرات

اما این محاصره قیمت دارد: برای یک چیز - در مورد a دیسک حنجره - دیسک ها می توانند به داخل برجسته شوند کانال نخاعی، فضای موجود برای اعصاب. از طرف دیگر ، با افزایش سن ، علائم ساییدگی و پارگی در بین مهره ای ایجاد می شود مفاصل، مانند سایر موارد استخوان ها و مفاصل. استئوآرتریت منجر به برجستگی استخوانی می شود. این برآمدگی های استخوانی باعث باریک شدن می شود کانال نخاعی و کاهش درگاه های خروجی اعصاب. تنگی کانال نخاعی وقتی ستون فقرات گسترش می یابد ، بدتر می شود ، زیرا لیگامنتوم فلاوم نسبتاً کوتاه و ضخیم است ، بنابراین فضای داخل را حتی بیشتر تنگ می کند. وقتی ستون فقرات به جلو خم می شود ، به عنوان مثال هنگام خم شدن ، رباط از هم جدا شده و در نتیجه نازک می شود. بنابراین ، ناراحتی تقریباً بلافاصله فروکش می کند.

تنگی نخاع: علائم و تشخیص

تنگی نخاع عمدتا در ستون فقرات کمری (LS) (تنگی ستون فقرات کمری) اتفاق می افتد ، به ندرت به عنوان تنگی نخاع گردنی ستون فقرات گردنی (ستون فقرات C) و به ندرت در ستون فقرات قفسه سینه (ستون فقرات C). علائم تنگی کانال نخاعی نتیجه عملکرد ناقص آن است نخاع اعصاب به دلیل باریک شدن علائم معمول است: بسته به وضعیت بدن ، وجود دارد درد در پشت و اغلب حتی بیشتر درد در پاها. درد هنگام ایستادن و راه رفتن تلفظ می شود ، اما هنگام خم شدن و نشستن غایب است یا به سختی وجود دارد. علاوه بر این ، غالباً احساس سنگینی یا گرفتگی در پاها و همچنین بی حسی در باسن وجود دارد که می تواند به پاها نیز کشیده شود. افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی اغلب همه صندلی های اطراف خود را می دانند ، زیرا آنها به سختی می توانند خود را صاف نگه دارند. بنابراین آنها غالباً خمیده راه می روند. با توجه به درد یا بی حسی در پا، آنها غالباً لنگ می شوند (لنگی ستون فقرات). با گذشت زمان ، تنگی ستون فقرات دامنه حرکت و فعالیتهای زندگی روزمره آنها را نیز محدود می کند. تشخیص تنگی کانال نخاع معمولاً به دلیل علائم متداول برای پزشک مشکلی ایجاد نمی کند. اشعه ایکس ، توموگرافی رایانه ای و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی می تواند برای تمایز تصاویر بالینی دیگر مانند پولیروپاتی. یک ماده حاجب تزریق شده در فرآیند (میلوگرافی) انقباضات را به طور واضح نشان می دهد.

درمان تنگی ستون فقرات

تنگی کانال نخاعی درمان در ابتدا محافظه کار است - معیارهای همانند a است دیسک حنجره: تمرینات فیزیوتراپی، ضد التهاب داروهای ضد درد (ضد التهاب داروهای) و احتمالا کورتیزون تزریق وارد کانال نخاع شوید. علاوه بر این ، کمربندهای ویژه ای برای حمایت از ستون فقرات در بیماران با تنگی نخاع ارائه می شود که فشار را بر کانال نخاع و اعصاب کاهش می دهد. اگر اینها معیارهای علائم تنگی نخاع را به اندازه کافی بهبود ندهید ، برای درمان باید جراحی در نظر گرفته شود. بسته به شدت علائم ، حداقل تهاجمی است معیارهای و جراحی کلاسیک در دسترس است. در جراحی کم تهاجمی ، ایمپلنت (به نام پخش کننده یا اسپیسر بین رشته ای) از طریق a بین فرآیند های چرخشی وارد می شوند پوست برش و بیهوشی موضعی، که مهره ها را از هم جدا کرده و در نتیجه کانال نخاع را گشاد می کنند. از آنجا که روش جراحی نسبتاً جدید است ، نتایج طولانی مدت هنوز در انتظار است.

جراحی: نتایج طولانی مدت خوب است

در بیشتر موارد ، در نهايت رفع فشار ريشه عصب براي درمان تنگي نخاع ضروري است. در گذشته ، یک عمل لامینکتومی کامل برای این منظور انجام شد ، به این معنی که تمام ساختارهای پشت کانال نخاع برداشته شد: نه تنها لیگامنتوم فلاوم ضخیم شده و برجستگی های استخوانی در مفاصل، بلکه فرآیندهای چرخشی مهره ها و اتصالات رباطی بین آنها نیز وجود دارد. با این حال ، بی ثباتی ناشی از آن مشکل ساز بود ، که اغلب منجر به جابجایی سازه ها می شود ، مانند اسپوندیلولیستیس، و دوباره شکایت کرد. بنابراین ، تثبیت اضافی (اسپوندیلودز) اغلب مورد نیاز بود. به همین دلیل ، امروزه جراحی تنگی ستون فقرات معمولاً فرایندهای نخاعی و رباطهای کوچک را حفظ می کند و فقط پسوندهای استخوانی و عطر و طعم لیگامانوم ضخیم شده را از بین می برد. روشهای تثبیت اضافی فقط در صورت نیاز به برداشتن مناطق استخوانی بزرگتر مورد نیاز است. نتایج طولانی مدت خوب است: بیشتر مبتلایان به تنگی نخاع تا سالها پس از جراحی علامت ندارند.