درمان سندرم cauda
سندرم cauda یک اورژانس جراحی مغز و اعصاب است که باید فوراً با درمان جراحی درمان شود. اگر علائمی مانند فلج وجود دارد ، نباید اقدام به درمان محافظه کارانه کرد. هدف این است که فشرده سازی این بخش را حذف کنید نخاع در اسرع وقت برای جلوگیری از آسیب ثانویه برگشت ناپذیر مانند بیاختیاری. برای دستیابی به این هدف ، امروزه روشهای مختلفی وجود دارد ، از جراحی باز بزرگ گرفته تا روشهای کم تهاجم. اینکه از کدام روش جراحی استفاده می شود بستگی به علت اصلی دارد ، همچنین به الگوی فشرده سازی و تجربه جراح بستگی دارد.
مدت زمان سندرم cauda
مدت زمانی که علائم سندرم جویدن ادامه دارد تا حد زیادی به زمان شروع درمان بستگی دارد. در صورت تشخیص سندرم cauda ، جراحی مغز و اعصاب باید طی 24-48 ساعت آینده انجام شود. هرگونه تأخیر بیشتر احتمال آسیب غیرقابل برگشت به ستون فقرات را افزایش می دهد اعصاب، که می تواند با فلج دائمی همراه باشد ، بیاختیاری و اختلالات حساسیت. تنها در موارد بسیار نادر می تواند ستون فقرات باشد اعصاب بهبودی از انقباض طولانی مدت.
پیش آگهی سندرم cauda
یک عامل تعیین کننده در پیش آگهی سندرم cauda ، فاصله بین اولین ظهور علائم و درمان کافی است. با این حال ، الگوی فشرده سازی اساسی و علائم مرتبط نیز تأثیر عمده ای در پیش آگهی بیمار منفرد دارند. به عنوان مثال ، ضعف اسفنکتر خارجی یا علائم اورولوژی با پیش آگهی ضعیف تری برای بازیابی عملکرد کامل پس از جراحی در ارتباط است.
چگونه سندرم cauda تشخیص داده می شود؟
تشخیص سندرم cauda ترکیبی از یک معاینه بالینی-عصبی خوب و اقدامات مختلف تصویربرداری است. معاینه بالینی معمولاً با آزمایشات مختلف عملکردی آغاز می شود که فلج احتمالی آن را بررسی می کند پا و عضلات باسن. به عنوان مثال ، پایه یک پا ، پایه انگشت ، و همچنین بلند کردن پا در برابر ایستاده باد.
در مرحله بعدی آزمایش انواع مختلف قرار دارد واکنش، مانند رفلکس همسترینگ. به دنبال آن تست حساسیت در پا حوزه. اگر وجود سندرم cauda از قبل مشکوک باشد ، معاینه بالینی به ناحیه پرینه گسترش می یابد ، جایی که حساسیت ، رفلکس مقعدی و قدرت اسفنکتر آزمایش می شود.
اگر بعد از این معاینه مشکوک به سندرم cauda باشید ، یک روش تصویربرداری ، معمولاً MRI ، در اسرع وقت انجام می شود تا تنگی باریک را نشان دهد نخاعدر بیشتر موارد ، می توان از این روش برای تایید تشخیص مشکوک استفاده کرد. ام آر آی ستون فقرات کمر بخشی ضروری از تشخیص سندرم cauda است. با استفاده از این روش تصویربرداری ، حتی محدودیت های کوچک از نخاع را می توان نشان داد و میزان آنها را تعیین کرد.
علاوه بر این ، اغلب می توان علت دقیق فشرده سازی را تعیین کرد. بنابراین ، می توان دیسک های فتق ، شکستگی بدن مهره ها ، تومورها یا سایر دلایل سندرم cauda را به وضوح از یکدیگر تشخیص داد. رفلکس مقعد انقباض عضله اسفنکتر خارجی را توصیف می کند ، که با لمس پوست روی عضله ایجاد می شود مقعد.
بنابراین ، رفلکس مقعدی یک رفلکس خارجی محسوب می شود ، زیرا اندام حساس و عملکرد متفاوت است. رفلکس مقعدی توسط بخش نخاعی S3-S5 تحریک می شود. کمبود این رفلکس بنابراین نشان دهنده یک مشکل نخاع است که در S3 یا بالاتر است. از آنجا که ، طبق تعریف ، سندرم cauda بخش های نخاعی را تحت تأثیر قرار می دهد که عمیق تر از قسمت پنجم هستند مهره کمر، این تصویر بالینی همچنین باعث شکست رفلکس مقعدی می شود.
تمام مقالات این مجموعه:
