علت
اصطلاح محاوره ای "مچ دست شکستگی"نسبتاً مبهم است ، و بنابراین دقیق تر به انواع مختلف شکستگی در اصطلاحات پزشکی تقسیم می شود. اینها براساس الگوی آسیب دیدگی و محل آسیب دیدگی است. رایج ترین شکستگی از مچ دست کولز است شکستگی پس از سقوط پیشانی بر روی دست.
این اتفاق اغلب در اسکیت بورد ، اسنوبورد و افراد مسن رخ می دهد. مکانیسم آسیب اساسی این است که کل وزن بالاتنه و بازوها با نوسان به کف کشیده شده اعمال می شود. ناپایدارترین نقطه بین بالاتنه و کف دست ارتباط بین اولنا ، شعاع و استخوان کارپال است - یعنی پروگزیمال مچ دست.
وقتی نیرویی قوی در این ناحیه وارد می شود معمولاً اولین کسی است که می شکند. از طرف دیگر ، شکستگی اسمیت بسیار نادرتر پس از افتادن بر روی دست زاویه دار (به اصطلاح شکستگی خم شدن) وجود دارد. قبل از آن افتادن در پشت دست است.
از آنجا که یک حرکت دفاعی طبیعی هنگام افتادن به جلو امتداد دست و بازو است ، این آسیب نسبتاً غیر معمول است. در شکل بیان شده ، 80٪ از همه شکستگی های مچ دست ، شکستگی های کششی است و فقط 20٪ شکستگی های خمشی است. دو نوع شکستگی ذکر شده در بالا ، شکستگی کولس و شکستگی اسمیت ، شکستگی مچ دست پروگزیمال است.
از آنها به عنوان شکستگی شعاع دیستال نیز یاد می شود ، زیرا شکستگی در واقع در دست اتفاق نمی افتد ، بلکه در بخشی از شعاع نزدیک دست است. اما ، از آنجا که استخوان اولنا ، شعاع و کارپال با هم بخشی از مچ دست را تشکیل می دهند (یعنی قسمت پروگزیمال) ، به آنها شکستگی مچ دست نیز گفته می شود. برای اینکه همه چیز کمی پیچیده تر شود ، شکستگی شعاع دیستال بیشتر می تواند به شکستگی های مفصلی خارج مفصلی ، جزئی و کامل تقسیم شود.
میزان تأثیر مچ دست پروگزیمال و میزان شکستگی نشان داده شده است. در حالی که شکستگی های کولس و اسمیت دو شکستگی مهم مچ دست پروگزیمال هستند ، دیستال شکستگی مچ دست بسیار کمتر شایع است. این یک شکستگی استخوان (یا چندین مورد) در کف پایین دست است. اگر به کف دست نگاه کنید ، استخوان های مچ دست را در ناحیه گلوله دست پیدا خواهید کرد - با این حال ، استخوان های مچ دست کل کف دست را نمی گیرد!
تقریباً در ارتفاع انگشت شست ، متاکارپ ها از قبل متصل شده اند. هشت کارپال وجود دارد استخوان ها در دست هرکدام از اینها استخوان ها می تواند شکستگی ایجاد کند ، اما مکانیسم های پشت آنها خیلی خاص نیستند.
وقتی نیرویی که به کف دست وارد شده بسیار شدید بود ، معمولاً به صورت شکستگی همراه در شکستگی کولس یا اسمیت رخ می دهد. از آنجا که هر یک از کارپال استخوان ها یک نام مناسب دارد ، آنها نامیده می شوند اسکافوئید شکستگی یا شکستگی اسکافوئید ، بسته به اینکه کدام استخوان شکسته شده باشد. بین استخوان های مفصل فرد هنوز هم وجود دارد مفاصل که می تواند در هنگام شکستن استخوان آسیب ببیند.
دلایل دیگر شکستگی مچ دست ، جدا از زمین خوردن ، به طور کلی سن و موارد مربوط به آن است پوکی استخوان. با افزایش سن ، تراکم استخوان و بنابراین انعطاف پذیری استخوان به طور قابل توجهی کاهش می یابد. در نتیجه ، استخوان ها ناپایدارتر شده و به راحتی شکسته می شوند.
خطر زمین خوردن نیز با کاهش تحرک و اختلال در بینایی و شنوایی افزایش می یابد. علاوه بر این، اضافه وزن بیماران فشار خاصی بر استخوان های خود وارد می کنند: از یک طرف ، استخوان های آنها در هر زمان تحت افزایش وزن قرار می گیرند. از طرف دیگر ، در صورت سقوط ، افزایش وزن به طور قابل توجهی نیروی بیشتری را بر روی مچ دست ایجاد می کند و بنابراین باعث شکستگی می شود.
