جراحی با یک آویز | قفسه سینه قیف

جراحی با یک آویز

روش مطابق با Nuss اکنون متداولترین عمل برای قیف است قفسه سینه تصحیح این حداقل تهاجمی است ، بنابراین هیچ جای زخم بزرگی در عمل وجود ندارد و می توان عوارض آن را کاهش داد. از سن 16 سالگی که رشد طولی کامل شد ، روش مناسب ترین روش است.

از طریق دسترسی های جانبی کوچک ، براکت های منحنی در زیر قیف قرار می گیرند قفسه سینه و به جانبی ثابت می شود دنده. از طریق کمان ها ، قفسه سینه به سمت بیرون خم می شود یا بلند می شود. مزیت این روش نه تنها دسترسی های جراحی کوچکتر است ، بلکه همچنین عدم ضرورت عمل مستقیم روی استخوان یا غضروف.

روش ارلانگن (همچنین به عنوان "استرنوكندروپلاستی" شناخته می شود) می تواند برای هر گونه بدشكلی قفسه سینه استفاده شود. این روش جراحی یک عمل باز است که در آن استرنوم در معرض است غضروف باعث تغییر شکل می شود و سپس در موقعیت اصلاح شده بخیه می شود. براکت های فلزی برای تثبیت اضافی مانند روش مهره وارد می شوند.

جراحی با یک ایمپلنت

جراحی با ایمپلنت فقط در صورت اختلال در زیبایی انجام می شود. قرار دادن ایمپلنت برای پوشاندن جمع شدگی قابل رویت از خارج است ، به طوری که یک کانتور طبیعی از دنده ایجاد می شود. برای این منظور ، برای هر بیمار کاشت سیلیکونی جداگانه ساخته می شود.

در عملیاتی که حدود یک ساعت طول می کشد ، برشی در حدود هفت سانتی متر در بالای جمع شدن ریبج ایجاد می شود. عضلات در معرض قرار می گیرند و ایمپلنت به زیر عضلات وارد می شود و سپس دوباره زخم جراحی با بخیه بسته می شود. به جای کاشت ، می توان پیوند عضله را نیز روی رکراکشن قرار داد یا پیوند چربی انجام داد تا شکل طبیعی به دنده ها داده شود. با استفاده از این روشهای جراحی ، قفسه سینه قیف اصلاح نمی شود ، بلکه فقط پوشانده می شود. بنابراین ، این روشها فقط درصورتی مناسب هستند که قفسه سینه قیف هیچ گونه نداشته باشد سلامت اثرات.

خطرات جراحی

هر عملی خطراتی دارد که باید از قبل شناخته شود. به خصوص اگر این یک عمل زیبایی باشد ، افراد مبتلا باید از عوارض آن آگاه باشند. با روش مطابق با Nuss - روش کم تهاجمی که در آن رکاب ها از طریق برش های کوچک وارد می شوند - اغلب درد پس از عمل ، زیرا قفسه قیف توسط رکودها برداشته می شود ، اما در واقع می خواهد به موقعیت اصلی خود برگردد. بنابراین ، این روش اغلب به طولانی تر نیاز دارد درد درمان.

معمولاً براکت های فلزی بعد از یک تا دو سال برداشته می شوند. در کمتر از 5٪ موارد ، قفسه سینه قیف دوباره تشکیل می شود. براکت های فلزی می توانند تغییر مکان دهند ، بنابراین جراحی اصلاحی لازم است.

علاوه بر این ، هر عمل می تواند منجر به عفونت یا التیام زخم اختلالات همچنین یک واکنش های آلرژیک به براکت های فلزی وارد شده یا کاشت سیلیکون می تواند منجر شود ، به طوری که آنها باید دوباره برداشته شوند. علاوه بر این ، براکت های فلزی فقط به قلب محدود یا ناکافی قلب خارجی اجازه می دهند ماساژ در صورت توقف قلب. در موارد نادر ، آسیب به اندام های واقع شده در پشت سینه ، ریه ها و قلب، می تواند رخ دهد. علاوه بر این ، خونریزی ، عروقی انسداد (ترومبوز), آسیب عصبی یا واکنشهای آلرژیک به بیهوشی عمومی عوارض احتمالی هر عمل هستند.