تعریف
شعاع دیستال شکستگی شکستگی شعاع دیستال است ، یعنی بخشی از شعاع نزدیک به مچ دست. با حدود 25٪ شکستگی ها ، شعاع دیستال شکستگی شایعترین شکستگی در انسان است. مبتلایان به ورزشکاران و همچنین بیماران مسنی هستند که به دلایل مختلف زمین می خورند.
با این حال ، تغییرات بعد از یائسگی در هورمون تعادل همچنین می تواند باعث شکستگی شود. کمی بیش از 80٪ ، اصطلاحاً Colles شکستگی بسیار شایعتر از شکستگی اسمیت است. در شکستگی کولس ، بیمار روی دست کشیده پشتی می افتد.
قطعه شکستگی به صورت پشتی و شعاعی جابجا می شود ، یعنی به سمت شعاع است. شکستگی اسمیت ، مثل همتای شکستگی کولس است و سقوط روی دست خمیده به سمت پایین و کف دست را نشان می دهد. قطعه شکستگی به کف دست ، یعنی به سمت دست ، و همچنین به صورت شعاعی (به سمت عقب) منتقل می شود سخن گفت).
اگر علاوه بر شکستگی شعاعی ، دررفتگی زخم (زخم) نیز اتفاق بیفتد ، به این حالت a می گویند شکستگی galeazzi. از نظر آسیب شناسی ، علت در اینجا سقوط به سمت خارج است ساعد. علاوه بر دو اشکال بسیار شایع شکستگی شعاع دیستال ، شکستگی های کمتر رایج دیگری نیز وجود دارد که - به نام توصیف کنندگان اولیه آنها - نام های مختلفی دارند: در شکست راننده ، روند استیلوئید در شعاع دیستال قطع می شود.
فرآیند شعاعی استیلوئید در زبان آلمانی فرآیند استیلوئید نیز نامیده می شود و به یک پسوند کوچک نزدیک به مچ دست که اطراف را احاطه کرده است انگشت ریشه استخوان ها در طرفین در شکستگی بارتون ، قسمت فوقانی سطح مفصل شعاعی نیز تحت تأثیر قرار گرفته است ، به طوری که - مانند مورد شکستگی راننده - از آن به عنوان شکستگی داخل مفصلی ، یعنی شکستگی در حفره مفصل یاد می شود. همتای آناتومیک و آسیب زای شکستگی واژگون بارتون است که در آن قسمت تحتانی سطح مفصل دیستال و شعاعی شکسته شده است. هر دو شکستگی بارتون حفره مفصلی یا مفصل را درگیر می کند و بنابراین به عنوان داخل مفصل شناخته می شود.
