تشخیص
تشخیص بر اساس ترکیبی از است معاینهی جسمی و پارامترهای التهابی در خون. در طول معاینهی جسمی، پزشک می تواند محلی از درد، که سپس او را به مفصل ران. افزایش تعداد لکوسیت ها و افزایش مقدار CRP سو the ظن التهاب را نشان می دهد. سرانجام ، موفقیت در درمان نیز نشانه ای برای تشخیص است ، حتی اگر فقط تشخیص را به صورت گذشته نگر تأیید کند. در صورت استراحت جسمی و مصرف داروهای ضد التهاب داروهای ضد درد منجر به بهبود شود ، این نیز نشان می دهد که پریوستیت اتفاق افتاده. یک سرنخ بیشتر ممکن است باشد تاریخچه پزشکی، که در آن افراد مبتلا به طور معمول ادامه ورزش را توصیف می کنند ، اگرچه قبلاً از آن رنج می بردند درد.
رفتار
مهمترین روش درمان ، محافظت فیزیکی است. تمدید شده در حال اجرا در صورت امکان باید از واحدها خودداری شود. افرادی که به دلایل حرفه ای مجبور به دویدن زیاد هستند باید برای زمان بهبودی مرخصی استعلاجی بگیرند.
علاوه بر این ، افراد آسیب دیده می توانند منطقه را خنک کنند. این روند التهاب را کمی خنثی می کند. التهاب پریوستوم از نظر پزشکی با داروهای به اصطلاح ضد التهاب درمان می شود - موادی که برای جلوگیری یا حاوی التهاب در نظر گرفته شده اند. پس از درد فروکش کرده است ، اما مهم است که مراقبت کنیم که فقط به آرامی دوباره ورزش را شروع کنیم. این می تواند از افزایش مجدد فشار بیش از حد فوری جلوگیری کند.
مواد مخدر
داروی تجویز شده به شدت درد و میزان التهاب بستگی دارد. به عنوان یک قاعده ، یک ترکیب ترکیبی انتخاب می شود که شامل هر دو ماده ضد التهابی و ضد درد باشد. ایبوپروفن، به عنوان مثال ، عضوی از این گروه خواهد بود.
با این حال ، اگر درمان درد کافی نباشد ، می توان دوز دارو را افزایش داد و یا از داروی مسکن دیگری استفاده کرد. آخرین راه حل برای خنثی کردن روند التهابی استفاده از آن است کورتیزون. با این حال ، این کار همیشه باید فقط پس از مشورت با پزشک انجام شود ، مانند کورتیزون می تواند تعدادی از عوارض جانبی ایجاد کند.
تمام مقالات این مجموعه:
