تشخیص
تشخیص بر اساس معاینهی جسمی و تصویربرداری (به عنوان مثال اشعه ایکس) متخصص اطفال اغلب میزان پاهای آرشه ای را که قبلاً روی کودک دراز کشیده یا ایستاده تشخیص می دهد. یک امکان جالب ، که به والدین امکان تشخیص پیشرفت را نیز می دهد ، ثبت خطوط ساق پاهای کودک در سطح یا مستندات عکس در طول پیشرفت است.
این به والدین اجازه می دهد ببینند که آیا رشد پاهای باند قوی تر ، ضعیف تر یا یکسان است. بعلاوه ، پزشک می تواند مچ پاهای داخلی کودک را فشرده کرده و فاصله بین زانوها را اندازه گیری کند. با کمک میز می توان میزان پاهای باندی را تعیین کرد.
به عنوان یک اقدام تشخیصی دیگر ، اشعه ایکس از پاها می توان گرفت در اینجا زاویه بین ران و می توان استخوان درشت نی را دوباره تعیین کرد. درجه بلوغ استخوان را نیز می توان در اینجا ارزیابی کرد.
درمان
در اکثر موارد ، درمان به دلیل روند طبیعی رشد ضروری نیست. با این حال ، اگر تعظیمپا موقعیت بسیار بارز است و به 3 سال زندگی خود انتظار نمی رود ، بنابراین می توان از کفی کفش استفاده کرد. این کفی ها هستند که به شکل گوه هستند.
این گوه به زیر لبه خارجی پا رانده می شود. گوه به زیر لبه خارجی پا رانده می شود ، که آن را بالا می کشد و زانو در یک محور فیزیولوژیکی (طبیعی) به سمت داخل متمایل می شود. ارتفاع گوه به میزان برجسته بودن پاهای کمان بستگی دارد.
علاوه بر این ، می توان از فیزیوتراپی برای تقویت عضلات مربوطه استفاده کرد. در موارد بسیار مشخص می توان یک مداخله جراحی را انجام داد. این زمانی مشخص می شود که مفصل زانو به طور طبیعی صاف نمی شود و کفی ها به موفقیت کافی نمی رسند.
اندازه گیری مورد استفاده در این مورد استئوتومی تغییر موقعیت است. یک گوه استخوانی از قسمت خارجی استخوان درشت نی خارج می شود سر. این باعث می شود پا در قسمت خارجی کوتاه تر شده و زانو به سمت بیرون متمایل می شود و زانو را به حالت افقی تری می رساند. متناوباً ، استخوان داخلی نیز می تواند پهن شود - در اینجا نیز قسمت بیرونی زانو به سمت پایین (دمی) کج می شود.
