درمان
به اصطلاح رفتار درمانی ثابت شده است که یک روش روان درمانی برای درمان اختلال وحشت است. رویکرد اصلی درمان باید شکستن حلقه معیوب باشد. به عنوان مثال ، علائم معمول اختلال وحشت مانند تنگی نفس می تواند با اعمال جسمی کنترل شده یا افزایش سریع تحریک شود تنفس.
در اینجا ، بیمار می تواند یاد بگیرد که چنین علائمی را کنترل می کند. او نه تنها می آموزد که خود می تواند این علائم را تحریک کند ، بلکه هیچ تهدیدی از آنها ناشی نمی شود. علاوه بر این ، از طریق درمان شناختی به اصطلاح ، بیمار می آموزد که با افکار افزایش دهنده ترس مقابله کند و دیدگاه واقع بینانه تری ایجاد کند از شکایات جسمی (من قلب سریع می زند چون من هیجان زده ام - هنوز سالم است) در درمان آگورافوبیا، اصطلاحاً قرار گرفتن در معرض ، یعنی رویارویی کنترل شده با موقعیتهای افزایش دهنده ترس ، می تواند پیشرفت چشمگیری داشته باشد.
رفتار درمانی بین قرار گرفتن در معرض آهسته و نزدیک شدن به وضعیت ، قرار گرفتن در معرض به اصطلاح کسری و "فضای کاملاً گسترده" ، سیل تمایز قائل می شود. در اینجا ، بیمار مستقیماً به موقعیتی که باعث ترس می شود ، همراه با درمانگر هدایت می شود. چنین درمانی را می توان با یک دارو درمانی ترکیب کرد.
برای درمان اساسی ، از گروه به اصطلاح ضد افسردگی ، اصطلاحاً SSRI باید در درجه اول استفاده شود. در گذشته با داروهای گروه به اصطلاح تریزیکلیک تجربه خوبی حاصل شده است. (همچنین به درمان از مراجعه کنید افسردگی) مانند هر اختلال اضطرابی ، بنزودیازپین ها جای خود را در درمان کنترل شده دارند ، اما نه در درمان سرپایی ، زیرا خطر اعتیاد بسیار زیاد است. (همچنین به درمان اختلال اضطراب عمومی مراجعه کنید)
