هپاتیت C: تشخیص

از آنجا که علائم اغلب بسیار غیر مشخص هستند ، ظن به هپاتیت عفونت C اغلب به طور تصادفی در طی a ایجاد می شود خون آزمون بر اساس غیر طبیعی است کبد ارزش های. برای شفاف سازی بیشتر ممکن است آزمایشات مختلفی انجام شود:

  • با کمک آزمایش به اصطلاح ELISA ، آنتی بادی در برابر هپاتیت ویروس C 3 ماه پس از آلودگی قابل تشخیص است. با این حال ، از آنتی بادی هنوز هم می تواند سالها تا ده ها سال پس از غلبه بر بیماری در بدن باشد ، این هنوز نشانه مشخصی نیست.
  • If آنتی بادی در برابر هپاتیت ویروس C پیدا شد ، تشخیص باید علاوه بر این با آزمایش PCR تایید شود. این اجازه می دهد تا تشخیص مستقیم هپاتیت C ویروس در خون.
  • معاینه دیگری که به طور معمول انجام می شود سونوگرافی است. این یک سونوگرافی معاینه ای که اولین سرنخ ها را در مورد شرط از کبد.
  • درباره یک کبد بیوپسی می توان میزان جدی بودن بیماری را روشن کرد.

درمان هپاتیت C

در هپاتیت حاد ، زود هنگام درمان با اینترفرون-آلفا برای چندین هفته می تواند تقریباً همه موارد را درمان کند. اینترفرون-آلفا یک گلیکوپروتئین طبیعی است (پروتئین-قند مرکب) که توسط بدن انسان تولید می شود تا از خود در برابر مواد خارجی دفاع کند. در افراد مبتلا به ویروسی مزمن هپاتیت C، تولید خود بدن از اینترفرون احتمالاً برای مبارزه با ویروس کافی نیست. اینترفرون درمان بنابراین کمک می کند تا سیستم ایمنی بدن با آن مبارزه کن

در مزمن هپاتیت C، از یک درمان ترکیبی استفاده می شود. بیمار اینترفرون آلفا را در ترکیب با دریافت می کند ریباویرین (داروی ضد ویروس) طی چندین ماه. بسته به شدت بیماری ، این درمان در 50-80 درصد بیماران موفقیت آمیز است. علاوه بر این ، بیمار می تواند با موفقیت خود در موفقیت درمانی کمک کند سلامت- رفتار آگاهانه این شامل استراحت جسمی و پرهیز از موادی است که بیشتر به کبد آسیب می رسانند ، مانند الکل و داروها

رویکرد جدید به واکسیناسیون و درمان

از آنجا که همه بیماران به درمان ترکیبی پاسخ نمی دهند و اغلب عوارض جانبی قابل توجهی دارند ، تحقیقات فشرده برای یافتن واکسن موثر در حال انجام است. اکنون یک تیم تحقیقاتی کانادایی به موفقیت نسبی دست یافته است. دانشمندان پروتئینی از ویروس را به سلولهای موسوم به دندریتیک موش وارد کردند. این سلولهای کلیدی سیستم ایمنی بدن هشدار بدن به مهاجمان. آنها موفق شدند تحریک کنند سیستم ایمنی بدن موش ها و ایجاد یک واکنش دفاعی هدفمند.

حیوانات واکسینه شده متعاقباً خیلی بهتر با عفونت ویروسی کنار آمدند. طبق گفته محققان دانشگاه کانادا از واکسیناسیون می توان نه تنها به عنوان محافظت پیشگیرانه بلکه به عنوان ایمونوتراپی نیز استفاده کرد. * * این مطالعه در مجله ویروس شناسی عمومی (جلد 87 ، ص 1) ارائه شده است.