نارسایی لوزالمعده - به طور عام ضعف پانکراس نامیده می شود - (مترادف: نارسایی لوزالمعده ؛ عملکرد پانکراس ، ناکافی ؛ ICD-10 E16. 9: اختلال در ترشح داخلی لوزالمعده ، مشخص نشده) به عدم توانایی پانکراس در تولید هضم کافی اشاره دارد آنزیم ها (= برون ریز نارسایی لوزالمعده، EPI) و در مراحل بعدی ، هورمون مانند انسولین (= نارسایی غدد درون ریز پانکراس). این معمولاً به عنوان عارضه پانکراتیت مزمن رخ می دهد (التهاب پانکراس) ، سرطان پانکراس (سرطان پانکراس) و یا فیبروز کیستیک (فیبروز سیستیک).
علائم نارسایی لوزالمعده توسعه بسیار دیر معمولاً بیش از 90٪ لوزالمعده از بین رفته است.
نسبت جنسیت: مردان تقریباً دو برابر زنان تحت تأثیر قرار می گیرند.
اوج فراوانی: این بیماری عمدتا بین سالهای 45 و 54 زندگی است.
شیوع (بروز بیماری) در نارسایی خارجی لوزالمعده (EPI) در بیماران با نوع 1 یا 2 افزایش می یابد دیابت ملیتوس در نوع 1 دیابت، شیوع از 26 تا 57 درصد است و در بیماران دیابتی نوع 2 ، از هر سه نفر یک نفر مبتلا به EPI است (در آلمان).
بروز (فراوانی موارد جدید) حدود 3-4 مورد در هر 1,000 پذیرش بیمارستان در سال است (در اروپا).
دوره و پیش آگهی: نارسایی پانکراس قابل برگشت نیست ، یعنی قابل درمان نیست. به دلیل تولید ناکافی دستگاه گوارش آنزیم ها، نارسایی خارج لوزالمعده پانکراس ، در صورت عدم درمان ، منجر به آشفتگی های قابل توجه در هضم غذا با کاهش وزن یا عدم افزایش وزن (به ویژه در کودکان) می شود. بنابراین ، هضم لوزالمعده آنزیم ها باید به عنوان دارو همراه با وعده های غذایی تهیه شود. رژیم غذایی باید بر این اساس تنظیم شود (پرهیز از الکل، کربوهیدرات زیاد ، چربی کم ، بسیاری از وعده های غذایی کم در روز ؛ جایگزینی محلول در چربی ویتامین ها A ، D ، E و K در صورت لزوم). در نارسایی غدد پانکراس ، انسولینوابسته دیابت قارچ بزرگ می شود ، بنابراین انسولین درمان مورد نیاز است.
