تشخیص | بیماری انسداد شریانی محیطی (pAVK)

تشخیص

پزشک ممکن است در حین مکالمه با بیمار به بیماری انسداد شریانی محیطی مشکوک باشد. این سوicion ظن را می توان در طی تایید کرد معاینهی جسمی. معاینهی جسمی تقسیم به پوست (رنگ پوست ، زخم) ، احساس نبض (ضعیف شده / بدون پالس برای بیماری انسداد شریانی محیطی) و بررسی درجه حرارت و احساس پوست در پا.

برای تشخیص بیماری شریانی محیطی نیز می توان از آزمایشات عملکردی بالینی مانند راه رفتن روی تردمیل استفاده کرد. از تشخیص تصویربرداری برای نشان دادن استفاده می شود خون جریان در مناطق آسیب دیده. سونوگرافی، CT (با و بدون محیط حاجب) یا MRT برای این منظور استفاده می شود.

برخی از خون مقادیر همچنین پارامترهای تشخیصی در بیماری انسداد شریانی محیطی است. با پیشرفت بیماری ، علائم ممکن است بدتر شوند و درد ممکن است حتی در حالت استراحت نیز رخ دهد. این معمولاً در شب یا بعد از آن اتفاق می افتد پا برداشته شده است ، به عنوان خون فشار در شب کاهش می یابد و بنابراین خون فقط می تواند انقباض را به سختی عبور دهد.

در مرحله نهایی pAVK ، مرگ بافتی (نکروز) ، رنگ آمیزی سیاه (گانگرن) پاها و زخم ها (زخم) حتی می تواند رخ دهد. در موارد شدید ، این می تواند منجر شود که قطع عضو ممکن است لازم باشد .

La اعصاب همچنین می تواند در اثر کمبود خون (و در نتیجه اکسیژن) آسیب ببیند (نوروپاتی ایسکمیک). این امر منجر به سو برداشت (پارستزی) می شود که می تواند به طرق مختلف خود را نشان دهد. به عنوان مثال ، احساس بی حسی (بیهوشی) ، اما همچنین دردناک و سوزش احساسات (علل) ممکن است ، که معمولا از پا شروع می شود.

درمان

درمان بیماری انسداد شریانی محیطی به مراحل بیماری بستگی دارد. در مراحل اولیه بیماری ، به تغییر عادت های زندگی و در نتیجه کاهش عوامل خطر قلبی عروقی کمک می کند. این شامل ، به عنوان مثال: سطح چربی خون و موجود فشار خون بالا باید حفظ شود تا عروق.

علاوه بر این ، انجام بسیاری از ورزش ها عوارض جانبی خوبی دارد - هرچه بیشتر حرکت کنید ، اکسیژن عضلات نیز بیشتر می شود. اگر هر روز زیاد حرکت کنید ، بدن خون جدید تشکیل می دهد عروق، به اصطلاح وثیقه ، به منظور تأمین عضلات با اکسیژن کافی. این وثیقه ها میزان بیماری انسدادی شریانی محیطی را کاهش می دهد ، زیرا عضله اطراف دوباره اکسیژن بیشتری دریافت می کند.

به طور کلی ، پاها باید در موقعیت کم قرار بگیرند تا خون کافی در پاها وارد شود و از آسیب دیدگی باید جلوگیری شود التیام زخم دشوارتر است در مراحل کم بیماری انسداد شریانی محیطی ، دارو درمانی نیز مفید است. از یک طرف ، داروهای رقیق کننده خون مانند ASA یا کلوپیدوگرل برای جلوگیری از تشکیل لخته (ترومبوس) در باریک شدن استفاده می شود عروق.

در صورت وجود این مورد ، از اصطلاحاً ترومبولیتیک نیز استفاده می شود که می تواند لخته را دوباره حل کند. اگر بیماری انسداد شریانی محیطی در مرحله پیشرفته تری باشد ، می توان علاوه بر درمان محافظه کارانه ، درمان جراحی را نیز در نظر گرفت. در زمینه درمان جراحی امکانات مختلفی وجود دارد.

یک احتمال آنژیوپلاستی است که در آن باریک شده است رگ خونی دوباره توسط کاتتر وارد شده از طریق سیستم عروقی گشاد می شود. این روش حداقل تهاجمی است ، به این معنی که فقط یک روش دارد رگ خونی برای قرار دادن کاتتر نیاز به سوراخ شدن دارد. علاوه بر این ، می توان ترومبندارترایکتومی را با جراحی انجام داد که در آن رگ های خونی با جراحی در معرض دید قرار گرفته و دوباره باز می شوند.

متناوباً ، می توان جلوی آن را گرفت اعصاب (سمپاتکتومی) که مسئول باریک شدن عروق در ناحیه آسیب دیده هستند. احتمال دیگر عملیات بای پس است. در این عمل ، ظرفی ساخته می شود كه از مواد خود بدن یا مواد خارجی ساخته شده باشد ، كه این انقباض را دور می زند و بنابراین خون کافی را برای بافت زیر تأمین می كند.

• یک رژیم غذایی سالم
• جنبش و
• سیگار نکش

اگر بیماری انسداد شریانی محیطی وجود داشته باشد ، بیماران باید مراقب مخصوص پا و پا باشند ، زیرا اختلالات گردش خون مرتبط با بیماری را التیام زخم دشوار است و بنابراین کوچکترین زخم ها نیز می توانند به زخم های بزرگ مزمن تبدیل شوند. بنابراین توصیه می شود هر روز از نظر فشار و زخم از پاها و پاها بازدید کنید و برای مناطقی که به سختی قابل دیدن هستند از آینه استفاده کنید. مراقبت های پزشکی از پا به خوب ماندن پا کمک می کند شرط و به طور حرفه ای پینه های ترک خورده را از بین می برد.

علاوه بر این ، باید از آسیب دیدگی پا جلوگیری شود و در صورت بروز ، به موقع با پزشک مشورت کنید تا روند بهبودی را کنترل کند. علاوه بر این ، ترجیحاً قبل از خواب یا بعد از دوش گرفتن ، باید پوست مرتباً کرم زده شود. کرم های حاوی اوره توصیه می شود ، زیرا این ماده فعال به ویژه در برابر موثر است پوست خشک.