بی اشتهایی | چقدر لاغر هستی؟

بی اشتهایی

بی اشتهایی عصبی یک است بیماری روانی مرتبط با اختلال در غذا خوردن. افراد مبتلا ، بیشتر دختران و زنان جوان ، بدن خود را بیش از حد چاق (اختلال طرحواره بدن) می دانند و از نظر آسیب شناسی سعی در کنترل وزن بدن خود دارند. با كاهش مقدار غذای مصرفی آنها به حداقل و گاهی اوقات با انجام بسیاری از ورزش ها وزن بدن آنها را بطور چشمگیری كاهش می دهد.

افکار آنها دائماً حول غذا و وزن آنها می چرخد. بعلاوه بی اشتهایی, bulimia همچنین می تواند به تصویر بالینی اضافه شود ، که با سیستماتیک مشخص می شود استفراغ بعد از خوردن علاوه بر کمبود بدن ، که آن را بسیار ضعیف می کند ، بی اشتهایی همچنین می تواند منجر به جدی شود قلب نقص و عدم تعادل هورمونی.

درمان آن اختلال در غذا خوردن، که معمولاً در یک م psychسسه روانپزشکی کودک و نوجوان انجام می شود ، بسیار دشوار است. غالباً ابتدا باید بیماران را تحت تأثیر قرار داد تا بینشی از بیماری نشان دهند. تغذیه اجباری با استفاده از a معده لوله غیر معمول نیست.

تقریباً همیشه قبل از اینکه بتوان در مورد یک درمان صحبت کرد ، به درمان طولانی مدت نیاز دارد. با این حال ، نتایج خوب است. بیشتر بیماران دیگر در بزرگسالی تحت تأثیر این بیماری نیستند.

انتقال به یک اختلال خوردن

اگر قبلاً میل کرده باشید میل به کاهش وزن بدن می تواند کاملاً طبیعی باشد اضافه وزن. فرد در بدن خود احساس راحتی نمی کند و بنابراین می خواهد چند کیلوگرم وزن کم کند. تا وزن طبیعی که می تواند براساس BMI محاسبه شود ، کاهش وزن کاملاً قانونی و حتی مطلوب از یک سلامت نقطه نظر.

با این حال ، اگر کاهش وزن حتی پس از رسیدن به وزن طبیعی ادامه یابد ، یا اگر یک فرد با وزن طبیعی تمایل به کاهش وزن زیادی دارد ، اختلال در غذا خوردن فرآیند آسیب شناختی معمولاً با لیست دقیق تمام مواد غذایی مصرف شده آغاز می شود ، که به شما اجازه می دهد یک مرور کلی از کالری مصرف شده وعده های غذایی در شرکت به طور فزاینده ای رد می شوند ، اغلب فقط در مورد این واقعیت است که غذا خورده می شود. بیمارانی که از قبل می توان آنها را چنین توصیف کرد ، آگاهانه از غذاهای "چاق کننده" پرهیز می کنند.

در ابتدا ، به ویژه توسط افراد نزدیک به این پیشرفت نگران کننده توجه نمی شود. در نتیجه بیماران معمولاً احساس لاغری نمی کنند ، چرا که فقط افرادی که تحت تأثیر اختلال در خوردن قرار دارند به طور مستقل به دنبال کمک می روند و به دنبال درمان با اختلال خوردن خود می روند. گذار از a رژیم غذایی به یک اختلال بزرگ غذا خوردن به طرز موذیانه ای اتفاق می افتد ، اما افراد معمولاً قبلاً دچار درک از خود شده اند.