درمان بیماری کرون باید در درجه اول دارویی باشد مداخلات جراحی برای عوارض محفوظ است. دستورالعمل ها:
- جراحی پیچیده برای بیماری کرون باید توسط جراحان با تجربه CED در مراکز انجام شود. (II ، ، اجماع).
- در بیمارانی که دوره مقاومتی دارند ، علائم جراحی باید زود بررسی شود. این امر به ویژه در مورد کودکان و نوجوانان در حال رشد صادق است عقب افتادگی و/یا بلوغ دیررس (III ، ↑↑ ، اجماع قوی).
- روده بزرگ تنگی ها (تنگی در روده بزرگ) از حیثیت نامشخص (رفتار بیولوژیکی تومورها ؛ یعنی خوش خیم (خوش خیم) یا بدخیم (بدخیم) نیاز به جراحی دارند. (PPP ، اجماع قوی)
- آبسه های شکمی باید درمان شوند آنتی بیوتیک ها، با در نظر گرفتن سابقه (به ویژه سابقه آنتی بیوتیک) و مقاومت موضعی ، همراه با درمان درناژ مداخله ای یا جراحی. (II ، ↑ ، اجماع قوی).
- تنگی های کوتاه مدت و قابل دسترسی را می توان گشاد کرد. تنگي هاي طولاني تر (cm 5 سانتيمتر) بايد (IV) تحت عمل جراحي قرار گيرند ، با تنگي پلاستيك (زير نگاه كنيد) و برداشتن معادل (II) باشد. (↑ ، اجماع قوی).
- برداشتن لاپاروسکوپی ایلئوسکال (دریچه ایلئوسکال: بستن عملکردی بین روده بزرگ و کوچک) باید در موارد مناسب بر روش معمول ترجیح داده شود. (من ، ↑ ، اجماع قوی).
- در بیماران مبتلا به کرون کولیت، آناستوموز ileopouchanal (IPAA ، "کیسه") را می توان تنها در صورت عدم وجود perianal ("در اطراف مقعد") یا درگیری روده کوچک (II ،). بیمار باید در مورد افزایش خطر ابتلا به پوکیت مزمن و افزایش طولانی مدت خطر خرابی کیسه (II ، ↑↑) آموزش ببیند. (اجماع، وفاق)
- پردنیزولون در صورت امکان از نظر بالینی ، دوزهای بیش از 20 میلی گرم در روز یا معادل آن برای بیش از 6 هفته قبل از عمل به صورت بین رشته ای کاهش می یابد. (II ، ↑ ، اجماع قوی).
- فیستول های بدون علامت پری نال فقط در موارد استثنایی باید با جراحی درمان شوند. (IV ، ↑ ، اجماع قوی).
در عرض 15 سال از بیماری ، در 70٪ موارد ، به دلیل عوارض ، جراحی لازم است. از آنجا که اغلب روشهای جراحی مکرر مورد نیاز است ، باید حداقل تهاجمی باشد و روشهای حفظ روده باید ترجیح داده شود [جراحی با حداقل تهاجم (MIS) ؛ طلا استاندارد]
استریکتروپلاستی
Stricturoplasty یک روش جراحی برای گسترش تنگی (باریک شدن درجه بالا) در ناحیه است روده کوچک. روده کوچک را حفظ کرده و از سندرم روده کوتاه جلوگیری می کند. علائم اصلی (علائم استفاده)
- عود سریع بیماری با انسداد.
- تنگی های متعدد با درگیری منتشر روده کوچک
- برداشت های گسترده قبلی (> 100 سانتی متر) از روده کوچک.
- تنگیها (انقباضات) در آناستوموزهای قبلی (اتصال دو قسمت روده) ، به ویژه در ناحیه ایلئورکتال (اتصال روده کوچک و راست روده) یا ایلئوکولیک (اتصال روده کوچک و روده بزرگ)
- سندرم روده کوتاه (تصویر بالینی ناشی از برداشتن (برداشتن جراحی) بخشهای بزرگی از روده کوچک؛ علائم انبوه هستند اسهال (اسهال) ، مدفوع چرب ، کمبود و غیره).
- تنگي دوازدهه (تنگي در اثنی عشر).
موارد منع مصرف
- سوراخ شدن روده (پارگی روده) با یا بدون آن پریتونیت (پریتونیت).
- تنگی در فاصله کمی از محل برداشت.
- تنگی های متعدد بر روی قسمت های کوتاه روده
- سوء تغذیه (سوء تغذیه) با an آلبومین (خون پروتئین) سطح <2.0 گرم در لیتر
میزان عود مستقل از روش جراحی است. ترجیح داده می شود برداشتن محدود ، که در آن شدیدترین قسمت های روده برداشته می شود ، و جایگزین استریکروپلاستی. Stricturoplasty روده کوچک را حفظ می کند و از سندرم روده کوتاه جلوگیری می کند. در نارسایی روده ای برگشت ناپذیر و همچنین در صورت لزوم در سندرم روده کوتاه ، روده کوچک پیوند به دلیل افزایش نرخ بقا ، یک گزینه است.
