علت
پریدن انگشت در بیشتر موارد به دلیل ساییدگی و پارگی است و بیشتر در سنین بالا رخ می دهد. فرسودگی منجر به ضخیم شدن خم کننده می شود تاندون ها از دست این کار را برای مشکل تر می کند تاندون ها از طریق رباط های حلقه ای اسلاید انگشت وقتی کشیده یا خم می شود.
رباط های حلقه اطمینان حاصل می کند که تاندون ها در هنگام خم شدن انگشتان با استخوان در تماس باشد. اگر تاندون ها در مقابل باند حلقه ای ضخیم شوند ، تاندون هنگام خم شدن فقط می تواند آن را با نیروی بیشتری عبور دهد ، که خود را به عنوان پرش معمول انگشت. اصطلاح دیگر این پرش تند پدیده چاقوی جیبی است.
علت ضخیم شدن هنوز به طور کامل مشخص نشده است ، عوامل مستعد کننده نه تنها در یک سن بالاتر بلکه یک حالت مادرزادی ، فعالیت های استرس زا یا آسیب است. غالباً انگشت پریدن در برخی از گروه های شغلی مانند صنعتگران ، ورزشکاران یا نوازندگان پیانو که سالها فشار زیادی روی انگشتان و دستان خود وارد می کنند ، به عنوان یک بیماری شغلی بروز می کند. به همین ترتیب ، فشار شدید غیر عادی مانند باغبانی می تواند منجر به فشار بیش از حد و ضخیم شدن تاندون های دست شود.
فشار شدید روی تاندون باعث آسیب دیدگی جزئی تاندون می شود ، که بیشتر دیده می شود و می تواند منجر به التهاب مداوم شود. ضخیم شدن تاندون به دنبال دارد. پدیده انگشت پریدن اغلب با بیماری های روماتیسمی یا همراه است سندرم تونل کارپ.
تشخیص
تشخیص انگشت تندرست معمولاً توسط پزشک در حین معاینه بالینی انجام می شود. به منظور رد سایر بیماری های نیاز به درمان ، مانند بیماری های استخوانی یا تحلیل رفتن مفصل (آرتروز) ، توصیه می شود که یک اشعه ایکس گرفته شود. در موارد نادر ، یک بررسی سونوگرافی از بافت نرم با سونوگرافی دستگاه یا روش تصویر مقطعی همچنین می تواند برای تشخیص یا حذف سایر بیماری ها استفاده شود.
درمان
درمان از انگشت پریدن شامل بازیابی یک سر خوردن صاف از تاندون انگشت از طریق نوارهای حلقه رسانا است. با این حال ، قبل از نشان دادن درمان جراحی ، ابتدا باید تلاش شود که با اقدامات محافظه کارانه بهبود یابد. با بی حرکتی انگشت آسیب دیده با آتل می توان تورم تاندون ضخیم شده را کاهش داد.
انگشت به مدت چهار تا شش هفته خرد شده و تورم تاندون ضخیم شده به دلیل کمبود بار کاهش می یابد. با این وجود ، خطر سفت شدن مفصل با این روش درمانی وجود دارد که در طولانی مدت می تواند منجر به محدودیت در حرکت و عملکرد شود. گزینه دیگر درمانی موضعی است کورتیزون درمان.
برای این، کورتیزون به انگشت آسیب دیده تزریق می شود ، جایی که بعد از یک یا دو روز اثر می گذارد. کورتیزون دارای اثر ضد التهابی است ، به طور مستقیم تورم را کاهش می دهد و تسکین می دهد درد. در نتیجه ، علائم مبتلایان در طی چند روز بهبود می یابد ، اگرچه اثر کامل کورتیزون فقط بعداً ایجاد می شود.
با کمک a نیز می توان به اثرات مشابه دست یافت بی حسی موضعی، به همین دلیل است که می توان آن را در ترکیب با کورتیزون یا به تنهایی استفاده کرد. با این حال ، اغلب ، تزریق کورتیزون تسکین پایدار ایجاد نمی کند ، زیرا ممکن است علائم با کاهش اثر دارو برگردند. عوامل محرک مانند نواختن پیانو، فعالیت های ورزشی و دستی باید به طور موقت کاهش یابد تا زمانی که علائم دیگر بروز نکند.
اگر ضخیم شدن از قبل به قدری مشهود است که با تزریق کورتیزون نمی توان اثر مطلوب را به دست آورد ، یا اگر علائم پس از چند بار تزریق کورتیزول در عرض چند ماه بازگشت ، مداخله جراحی نشان داده می شود. این یک روش جزئی است که تحت انجام می شود بیهوشی موضعی (بی حسی موضعی) و به صورت سرپایی (بدون بستری شدن در بیمارستان). مدت زمان عمل فقط چند دقیقه است ، در حالت ایده آل ، جراح متخصص جراحی دست است.
یک برش کوچک در سمت خم کننده (سطح داخلی) انگشت آسیب دیده ایجاد می شود و باند حلقه منقبض کننده کاملاً بریده می شود. توجه ویژه باید به حفاظت از موازی توجه شود خون عروق و اعصاب. سپس برش با چند برش بخیه زده می شود و از باند استفاده می شود.
پس از بیهوشی فرسوده شده است ، انگشت اکنون دوباره آزادانه قابل حرکت است. حرکت آزاد انگشت بعد از آن بازیابی می شود بیهوشی فرسوده شده است درمان ورزشی فیزیوتراپی بعد از عمل فقط در موارد نادر لازم است.
بسته به مواد بخیه استفاده شده ، فقط پس از حدود ده روز باید آنها را بردارید. شانس بهبودی این روش جراحی بسیار خوب است ، به طوری که تقریباً همه بیماران از شکایت خود راحت می شوند و می توانند بلافاصله بعد از عمل دوباره انگشت خود را آزادانه حرکت دهند. قطع باند حلقه ای معمولاً محدودیتی ایجاد نمی کند ، زیرا عملکرد آن توسط باند حلقه های دیگر انگشت مربوطه انجام می شود. فقط در موارد استثنایی عوارضی مانند عفونت ، واکنش های آلرژیک به ماده بیهوشی ، زخم بیش از حد یا آسیب عصب یا رگ رخ می دهد.
