اپی کاردیوم

La قلب از لایه های مختلف تشکیل شده است. خارجی ترین لایه از قلب دیوار اپی کاردیوم (پوست خارجی قلب) است. اپی کاردیوم کاملاً محکم به قسمت زیرین آن متصل است میوکارد (قلب بافت عضلانی)

ساختار / بافت شناسی

برای درک کل ساختار لایه ها ، بهتر است نگاهی دوباره به کل قلب بیندازیم. در قسمت داخلی آن قرار دارد غدد درون ریز، بالای آن ضخیم ترین لایه ، لایه عضلانی (میوکارد) اپی کاردیوم در بالای این لایه به عنوان یک "پوشش" قرار دارد.

کل قلب دوباره تحت پوشش است پیراشامه، پریکارد که از دو برگ داخلی و خارجی تشکیل شده است. اپی کاردیوم (خارجی ترین لایه قلب) نیز برگ داخلی آن است پیراشامه (پریکارد) که به آن lamina visceralis نیز می گویند. برگ بیرونی پیراشامه lamina parietalis است.

بین لایه اپی کاردی / احشایی و لایه آهیانه یک شکاف باریک وجود دارد ، حفره پریکارد ، که حاوی یک فیلم از مایع است. لایه لایه اپیکارد / احشایی را می توان به دو لایه تقسیم کرد. بیرونی ترین لایه رو به شکاف ، مزوتلیوم است.

زیر این subserosa است. بسیار باریک است و از آن تشکیل شده است بافت همبند. در زیر این epicardial است بافت چربی، جایی که قسمت اولیه عروق کرونر است عروق واقع شده است

عملکرد

اپی کاردیوم می تواند به اصطلاح پریکارد مشروب تولید کند که مایع موجود در شکاف (cavitas pericardii) بین اپی کاردیوم و برگ مجاور پریکارد را تشکیل می دهد. این یک مایع سروز است. مقدار CSF پریکارد حدود 10-12 میلی لیتر است. عملکرد آن کاهش اصطکاک بین دو برگ پریکارد در هنگام فعالیت قلبی است. بنابراین اپی کاردی تا حدی مسئول تحرک خوب قلب در ارتباط با محیط اطراف است.

بیماری

اگر از مقدار کمی پرکاردی مشروب در شکاف پریکارد بیشتر شود ، این نامیده می شود افیوژن پریکارد. این می تواند در زمینه پریکاردیت یا پری میوکاردیت. هرچه مایعات بیشتری جمع شود ، احتمال اختلال در عملکرد پمپاژ قلب وجود دارد ، زیرا قلب دیگر قادر به گسترش مناسب و در نتیجه پر شدن نیست.

در مورد تراوشهای بزرگ پریکارد ، تنفس مشکلات (تنگی نفس) احساس می شود. اگر پریکارد تامپوناد شود ، تجمع مایع می تواند در اوایل 100-200 میلی لیتر رخ دهد. افیوژن پریکاردیال با سونوگرافی قابل تشخیص است. یک پریکارد پنچر شدن تسکین می دهد