هیستوسیتومای فیبر بدخیم: آزمایشات تشخیصی

واجب تشخیص دستگاه پزشکی.

• رادیوگرافی متعارف از ناحیه بدن آسیب دیده ، در دو صفحه - برای ارزیابی میزان رشد تومور ؛ هیستوسیتومای فیبری بدخیم (بدخیم) معمولاً به خوبی مشخص شده و ممکن است حاوی کلسیفیکاسیون باشد
• توموگرافی رایانه ای (CT ؛ تصویربرداری مقطعی (رادیوگرافی هایی که از جهات مختلف با ارزیابی مبتنی بر رایانه گرفته شده است)) - برای تعیین محل ، اندازه و میزان تومور (تخریب / تخریب استخوان؟) ، سرعت رشد (پرخاشگری) ، و برای شناسایی متاستازها (متاستازهای اطراف)
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI ؛ تصویر مقطعی با کمک رایانه (با استفاده از میدان های مغناطیسی ، یعنی بدون اشعه ایکس)) - برای تعیین محل ، اندازه و میزان تومور (نفوذ بافت نرم؟ گسترش داخل مغزی) مغز استخوان؟ مشارکت در کانال نخاعی؟) و برای تشخیص پرش متاستازها (متاستازهای اطراف).
• سونوگرافی (معاینه سونوگرافی) ، در صورت لزوم - برای مشخص کردن توده های قابل لمس (قابل لمس) در رتروپریتونئوم (فضای واقع شده در پشت صفاق پشت به سمت ستون فقرات) یا شکم (حفره شکم)

تشخیص گسترش ("مرحله بندی") (متاستاز؟) - اگر تشخیص مشکوک به a باشد تومور استخوان تایید شده است.

• توموگرافی کامپیوتری از قفسه سینه (CT قفسه سینه) - برای تشخیص از راه دور متاستازها در ریه ها (90٪) ، کبد (1٪).
• اسکلتی خط نگارشی (روش پزشکی هسته ای که می تواند تغییرات عملکردی در سیستم اسکلتی را نشان دهد ، که در آن از نظر پاتولوژیک (از نظر آسیب شناسی) افزایش یا کاهش فرآیندهای بازسازی استخوان وجود دارد) - برای تشخیص متاستازها در مناطق دیگر اسکلت (8٪).
• در صورت لزوم ، توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) - برای تشخیص متاستازهای دور.

طبقه بندی لودویک

با استفاده از طبقه بندی لودویک می توان ارزیابی کرد که آیا تومور خوش خیم (خوش خیم) است یا بدخیم (بدخیم) بر روی اشعه ایکس. علاوه بر این ، برای ارزیابی پیشرفت در مورد رفتار تهاجمی تومور مناسب است. شاخصی برای نرخ رشد تومور استخوان یا یک فرآیند التهابی ، واکنشی است که در آن مشاهده می شود اشعه ایکس، یعنی ساختار استخوان به صورت موضعی ، منطقه ای یا منتشر توسط تومور اصلاح می شود. الگوهای قابل مشاهده تخریب به گروه های اصلی زیر طبقه بندی می شوند:

طبقه بندی به ویژه برای تومورهای یک استخوان بلند یا استخوان کوچک مناسب است. با این حال ، این نه حساس است و نه خاص ، به طوری که اقدامات تشخیصی بیشتر معمولاً ضروری است.