آبسه استخوان

آبسه های استخوان (استخوان) آبسه) نیز نامیده می شوند استئومیلیت. در اینجا بین فرم درون زا و برون زا تمیز داده می شود. فرم درون زا توسط ایجاد می شود باکتری (بخصوص استافیلوکوک، سودوموناس و پروتئوس) از خون کنار ، یعنی توسط باکتری در خون.

شکل برون زا معمولاً پس از شکستگی یا آسیب بافت نرم رخ می دهد. از طریق این گشودن تروما ، باکتری سپس می تواند به استخوان مهاجرت کرده و منجر به استخوان شود آبسه. شکل درون زا عمدتا در نوجوانان (تا 16 سال) مشاهده می شود ، در حالی که بزرگسالان کمتر احتمال دارد که به شکل درون زا منقبض شوند.

علائم آبسه استخوان

بیمارانی که استخوان حاد دارند آبسه معمولاً شکایت می کنند لرز، بالا تب و مقادیر لکوسیت بالا رفته و اصطلاحاً شیفت چپ دارند (جوان و نابالغ افزایش می یابد) خون سلول ها). علاوه بر این ، یک فشار محلی وجود دارد درد در محل آبسه و تورم خمیری همراه بافت اطراف. در آبسه های مزمن خطر وجود دارد فیستول تشکیل. در این حالت شکایات بیمار معمولاً به همان شکل حاد نیست.

تشخیص

اول، شمارش خون اولین نشانه ای از شدت بیماری است. در طی ظهور در تب، فرهنگ خون باید گرفته شود تا احتمالاً ضد میکروب مربوطه بدست آید. یک اشعه ایکس از استخوان مربوطه می تواند با کمی روشن شدن نشانه ای از آبسه استخوان باشد (معمولاً در ابتدای بیماری).

هرچه آبسه استخوان بیشتر پیشرفت کند ، ساختار استخوان در محل مربوطه شلتر به نظر می رسد. علاوه بر این ، سونوگرافی، MRI یا اسکلت خط نگارشی می تواند اجرا شود. در طی یک عمل ، می توان برای به دست آوردن باکتری های مربوطه ، اسمیر نیز انجام داد.

درمان آبسه استخوان

عوارض آبسه استخوان

اول از همه ، این خطر وجود دارد که آبسه حاد به شکل مزمن درآید که بارها و بارها عود می کند و باید چندین بار تحت عمل جراحی قرار گیرد. پس از برداشتن آبسه ، التهاب ، التیام زخم اختلالات و عفونت های بعد از عمل ممکن است رخ دهد ، جراحی تکرار را ضروری می کند. در موارد شدید فردی ، برای محافظت از بدن در برابر تهدید حیات ، قطع اندام آسیب دیده ضروری می شود مسمومیت خونی.