زمین بخور در درجه اول در کنار جاده ها رشد می کند و بومی اروپا ، مناطق مدیترانه ای و تا شرق خاورمیانه است. در آمریکای شمالی و جنوبی ، گیاه به عنوان علف هرز طبیعی شده است. واردات دارو از مجموعه های وحشی در اروپای شرقی حاصل می شود.
داروی گیاهی از قسمتهای خشک شده و بالای سطح گیاه که در فصل گلدهی جمع آوری شده استفاده می کند (Fumariae herba).
بخور زمین: ویژگی های معمولی
زمین بخور یک گیاه یک ساله ، کوهنوردی یا خزنده است که تا 30 سانتی متر قد می رسد. برگها به رنگ سبز خاکستری ، کمی پروینوز و عمیق شکاف دار هستند.
نام جنس گیاه از لاتین fumus (= دود) گرفته شده است ، زیرا رنگ سبز خاکستری برگ باعث می شود که آنها انگار دود شده باشند.
گلهای صورتی معمولی با نوک های قرمز تیره به صورت دسته ای دسته بندی شده اند. بعلاوه ، این گیاه فقط با یک دانه میوه های کوچک کروی می دهد. در گذشته ، بخور گیاهان یک خانواده جداگانه محسوب می شدند ، اما امروزه آنها بخشی از خانواده خشخاش (Papaveraceae) هستند.
دارو از چه چیزهایی تشکیل شده است؟
داروی کلی به رنگ سبز آبی تا خاکستری متشکل از تعداد زیادی قطعه و قطعات ساقه ای توخالی و زاویه دار است. بعلاوه ، این شامل گلهای کوچک خرد شده به رنگ بنفش تیره با لکه ای تیره در نوک و میوه های کروی با یک دانه قهوه ای کوچک است.
بو و مزه بخور زمین
این گیاه بوی خاصی از خود منتشر نمی کند. به لحاظ طعم, دود زمین کمی تلخ و کم نمک است.
