گیاهان دارویی و گیاهان دارویی

مترادف به معنای گسترده تر

• ناتوروپاتی
• طب جایگزین
• ناتوروپاتی

گیاهان دارویی گیاهان یا قسمتهایی از گیاهان هستند که برای تولید داروهای گیاهی مورد نیاز هستند. گیاهان دارویی یا قطعات آنها به صورت عصاره یا عصاره در آب یا الکل ، خرد یا پودر شده در داروخانه به صورت تازه یا خشک موجود است. محتوای مواد فعال در گیاهان برای تسکین بیماری ها است.

گیاهان دارویی در اروپا به طور خاص کشت می شوند یا از مجموعه های وحشی تهیه می شوند. گیاهان دارویی غنی از مواد فعال باید در زمان مناسب برداشت و طبق قوانین خاصی پردازش شوند. همچنین می توانند فرآوری نشده باشند ، به این معنی که از آنها به صورت تازه استفاده می شود.

پس از برداشت ، خشک شدن از 80 درجه سانتیگراد آغاز می شود. سپس گیاهان دارویی در مکانی خنک و دور از نور ذخیره و پردازش می شوند. داروهای گیاهی مانند تنتور ، عصاره و روغنهای اساسی با فشار دادن ، تصفیه ، تقطیر و استخراج تولید می شوند.

قبل از استخراج ، قطعات گیاه خرد می شوند. از گیاهان دارویی خشک شده یا بخشهایی از آنها ، عصاره های گیاهی از آماده سازی غلیظ تولید می شود. امروزه از بسیاری از گیاهان دارویی نیز در آشپزخانه استفاده می شود. آنها به عنوان پیش غذا و چاشنی عمل می کنند.

تاریخچه

امروزه آموزش گیاهان دارویی گیاهی مبتنی بر تجارب زیادی است که آغاز آن به هزاران سال قبل برمی گردد. ثابت شده است که مردم از گیاهان در اوایل استفاده از گیاهان برای اهداف درمانی استفاده می کردند. میوه ها و ریشه ها را جویدند و برگ ها را روی آنها گذاشتند.

دانش پزشکی باستان از مصریان به یونانی ها و رومی ها رسیده است. از طریق سوابق موجود در کتابهای شرقی و از طریق باغ های صومعه اروپا در قرون وسطی ، دانش در مورد طب گیاهی تا امروز منتقل شده است. طومارهای پاپیروس با سوابق پزشکی مربوط به سال 1600 قبل از میلاد است.

آنها در قرن نوزدهم در لوکسور کشف شدند. از این منبع می توان دریافت که مردم قبلاً از بیماریهای عفونی رنج می بردند ، روماتیسم و آب مروارید در آن زمان. آماده سازی و کاربردهای گیاهان دارویی با جزئیات شرح داده شد.

گیاه روغن کرچک به عنوان ملین و خشخاش یا مواد مخدر به عنوان مسکن یا مواد مخدر قبلا ظاهر شده مدتی بعد بود که اولین کتاب "تاریخ گیاهان" نوشته تئوفراستوس ارسوس (حدود 372 تا 322 قبل از میلاد) پیدا شد. تئوفراستوس همچنین پدر گیاه شناسی را قادر به تغییر شخصیت گیاه با رشد آن دانست.

اثرات دارویی برخی گیاهان قبلاً توسط وی شرح داده شده است. همانطور که طب یونانی تحت تأثیر طب مصری بود ، طب رومی نیز تحت تأثیر طب یونانی قرار گرفت. پلینی بزرگ (23-79 میلادی) دائرlopالمعارفی "Historia naturalis" نوشت که حاوی بسیاری از موارد استفاده پزشکی از گیاهان است.

بعداً اعراب و پارسیان مقداری از دانش یونانی-رومی را به دست گرفتند و آن را با گیاهان دارویی ایرانی ، هندی و چینی تکمیل کردند. با اعراب ، یونانی-عربی طب گیاهی به اسپانیا و جنوب فرانسه آمد. در دوره از قرن هشتم تا دوازدهم ، داروسازی در اروپا از اهمیت بیشتری برخوردار شد: دانش پزشکی در صومعه ها از اوایل قرن 8 تدریس می شد ، و گیاهان دارویی گیاهی در داروخانه صومعه ، که قبلا جمع آوری شده بود ، پردازش می شدند در مزارع و مزارع

بعداً گیاهان دارویی در باغ های صومعه کشت شد. از طریق پزشکی رهبانی ، طب گیاهی از دوران باستان تا به امروز منتقل شده است. به گیاهان دارویی سنتی نامهای مسیحی مانند داده شده است مخمر سنت جان or خار خار.

هیلدگارد فون بینگن (1179) ، که هنوز هم شناخته شده است ، چندین کتاب در مورد داروهای گیاهی نوشت. وی طب صومعه ای را با طب عامیانه ترکیب کرد. بعداً تعالیم Paracelsus (1493) اضافه شد.

وی یک اثر پزشکی بزرگ به زبان آلمانی نوشت. در قرن شانزدهم ، در دوره باروک ، بسیاری از کتابهای گیاهی نوشته شده است. در قرن 16 و 17 ، گیاهان دارویی هند از آمریکای شمالی به گیاهان دارویی بومی اضافه شدند.

در قرن نوزدهم سباستین کنیپ (19-1821) با روش های طبیعی درمانی خود نامی برای خود به وجود آورد. وی از گیاهان دارویی با عملکرد ملایم برای درمان استفاده کرد. امروزه داروهای گیاهی در تحقیقات بالینی مورد تحقیق علمی و آزمایش قرار گرفته اند.

گیاهان دارویی تحت شرایط کنترل شده در داروخانه کشت می شوند. گیاهان دارویی همچنین می توانند از مجموعه های وحشی تهیه شوند. آنها همچنین می توانند در باغ خود پرورش داده شوند. تحقیقات علمی در مورد داروهای گیاهی و کاربرد بالینی آنها هیچ تفاوتی با مواد فعال مصنوعی ندارد.