کلاژن موجود در پوست
نسبت بسیار زیادی از کلاژن در پوست یافت می شود ، جایی که یک عملکرد مهم پشتیبانی برای لایه های پوست و مجاور آن را بر عهده دارد بافت همبند. به عنوان یک پروتئین ، کلاژن خاصیت اتصال آب دارد ، که پوست را محکم نگه می دارد. با توجه به ساختار خاص از کلاژن، کلاژن ها بسیار الاستیک هستند ، که پوست را بسیار کشسان و انعطاف پذیر می کند.
اهمیت کلاژن برای سفتی پوست وقتی آشکار می شود که از اواسط دهه 20 به بعد محتوای کلاژن به آرامی کاهش یابد. به تدریج اولین چین و چروک ها ظاهر می شوند که مربوط به تجزیه کلاژن در پوست است. سپس پوست خاصیت ارتجاعی خود را از دست داده و فرو می ریزد.
تولید کلاژن خود پوست به میزان قابل توجهی کاهش می یابد ، به همین دلیل محصولات آرایشی مختلف به صورت کرم یا بلوک های سازنده کلاژن مانند پروتئین ها و اسیدهای آمینه سعی می کنند کوسن کلاژن را از خارج پر کنند. قرار است کرم های حاوی کلاژن یا حتی تزریق مستقیم پوست ، چین و چروک ها را صاف کرده و پوست را محکم تر نشان دهد. از آنجا که کلاژن آب را متصل می کند ، پوست باید بلافاصله پس از درمان با تزریق ، سفت و شاداب به نظر برسد.
انواع کلاژن
کلاژن به انواع مختلفی تقسیم می شود که هر یک از آنها نسبت های مختلفی در اندام های مختلف دارند. کلاژن نوع I حدود 300 نانومتر طول دارد و ساختار معمولی فیبریل های کلاژن فشرده بسته بندی شده را تشکیل می دهد که ضخامت آن می تواند بین 50 تا 200 نانومتر باشد. از نظر کمیت ، کلاژن نوع 1 بیشترین مقدار را در بدن انسان دارد.
این نوع به ویژه در پوست شایع است ، بافت همبند, تاندون ها, استخوان ها، فاشیای عضلانی و قرنیه. در این ساختارها ، کلاژن در ماتریکس خارج سلول قرار دارد ، یعنی کلاژن سلولهای جداگانه پوست را احاطه کرده است ، استخوان ها و تاندون هابا ذخیره آب در کلاژن ، اندام ها قدرت مکانیکی پیدا می کنند. مقدار بالای کلاژن نوع 1 در پوست و تاندون ها آنها را به خصوص قوی و کشسان می کند.
بخش همکار ، مقاومت فشاری و کشش لازم ساختارهای مختلف را فراهم می کند. یکی از شناخته شده ترین اختلالات سنتز کلاژن نوع 1 است استخوان سازی. این یک بیماری استخوان شیشه ای است ، نقص ارثی در تشکیل استخوان.
در نتیجه ، کلاژن بسیار کمی تولید می شود و استخوان پایداری و انعطاف پذیری کمتری دارد. بسته به شدت بیماری ، می توان آن را به طور متفاوت بیان کرد. بیماران دچار شکستگی های خود به خودی و مکرر استخوان می شوند.
تغییر شکل های جمجمه و ستون فقرات نیز می تواند رخ دهد. علاوه بر این ، بیماران معمولاً خیلی بلند نمی شوند ، زیرا این بیماری بر رشد کل استخوان تأثیر می گذارد. مانند نوع 1 ، کلاژن نوع 2 نیز کلاژن فیبریلار است.
از نظر طول ، این دو نوع بسیار شبیه به هم هستند. نوع 2 نیز حدود 300 نانومتر طول دارد ، اما معمولاً از کلاژن نوع 1 نازک تر است. کلاژن نوع 2 به ویژه در هیالین و الاستیک شایع است غضروف.
غضروف شفاف خطوط مفاصل از بدن و بالاترین لایه فضای مفصلی را تشکیل می دهد. کشسان غضروف یافت می شود ، به عنوان مثال ، در دهانه گوشاز کانال شنوایی و همچنین در کوچک است برونش از ریه ها در حالی که کلاژن نوع 1 دارای ساختار متراکم است ، الیاف کلاژن نوع 2 در ساختارهای مختلف سست و جدا شده در بافت همبند. علاوه بر کلاژن ، مواد دیگری مانند پروتئوگلیکان و اسید هیالورونیک در غضروف. به دلیل این ترکیب و تجمع آب ، غضروف ها در برابر فشار ، کشسان و قابل کشش می شوند ، اما به اندازه استخوان پایدار نیستند.
