کفی
کفش های ارتوپدی می توانند به کاهش ناراحتی مرتبط با آن کمک کنند هاگلوند اگزوستوز. هدف در اینجا کاهش فشار بر روی استخوان استخوان استخوان زده شده در پاشنه از طریق هدف گذاری یا فرو رفتگی های هدفمند در کفی های کفش است. به عنوان مثال ، بالشتک های خاص هاگلوند وجود دارد که پاشنه کفش را بالشتک می کند و بنابراین از تحریک بیش از حد پاشنه پا از جمله قرار دادن تاندون جلوگیری می کند.
یک نوع آن پوسته های پاشنه ای سفارشی ساخته شده از سیلیکون است که می تواند به دلخواه در کفش های مختلف قرار گیرد. علاوه بر این ، پوشیدن کفشهای جادار با لبه کفش تا حد ممکن مهم است ، زیرا این امر همچنین اطمینان می دهد که فشار کمتری بر ناحیه درد وارد می شود. کفی هایی که پاشنه پا را کمی بالا می آورند (حدود 1 سانتی متر) نیز می توانند به کاهش فشار روی آن کمک کنند تاندون آشیل.
اگر سوposاستفاده های دیگر پا نیز مسئول این امر باشد هاگلوند اگزوستوز، همچنین می توان آنها را با کفی های ارتوپدی اصلاح کرد. از آنجا که یک تخت بدخلقی پا اغلب در ارتباط با رخ می دهد هاگلوند اگزوستوز، کفی هایی که قوس طولی پا را پشتیبانی می کنند و آن را به موقعیت آناتومیکی صحیح برمی گردانند ، توصیه می شود. در تابستان استفاده از کفش هایی با ناحیه پاشنه باز توصیه می شود. محل دویدن و پیاده روی کفش ها باید بصورت جداگانه تنظیم و متناسب باشند ، زیرا شکایات مخصوصاً بعد از دویدن رخ می دهد.
درمان جراحی
درمان جراحی اگزوستوز هاگلند مداخله ای است که در صورت امکان باید به متخصصان اختصاص یابد. معمولاً این عمل از طریق آندوسکوپی انجام می شود ، به این معنی که فقط یک برش کوچک ضروری است ، که از طریق آن جراح به ناحیه استخوان شده در ناحیه استخوان ترشح دسترسی می یابد. سپس برآمدگی استخوانی برداشته شده و استخوان پاشنه در کل باریک شده است.
در پایان این روش ، بیمار اغلب به طور مستقیم با یک کفش مخصوص مجهز می شود ، که برای تثبیت پا در موقعیت طبیعی عمل می کند و علاوه بر این به صفحات چوب پنبه برای بالا بردن پاشنه مجهز است. این کفش به مدت چند روز (همچنین شب) به طور مداوم پوشیده می شود و فقط برای معاینه زخم برداشته می شود. پس از حدود 4 روز ، بیمار ممکن است وزن سبک خود را روی پای جراحی قرار دهد.
ابتدا پاشنه با صفحات چوب پنبه با ارتفاع 2.0-2.5 سانتی متر بلند می شود ، به طوری که تاندون آشیل راحت می شودبهبود زخم از این طریق از اختلالات نیز پیشگیری می شود. بعد از حدود یک هفته ، بسته به شکایت بیمار ، می توان دوباره پا را بارگیری کرد. بعد از ده روز معمولاً بخیه ها برداشته می شوند.
به دنبال آن یک درمان فیزیوتراپی دنبال می شود ، که هدف آن تقویت تحرک در قسمت فوقانی است مچ پا به طور خاص مشترک سپس بیمار می تواند بر روی ارگومتر دوچرخه در برابر مقاومت جزئی آموزش ببیند. پس از حدود چهار هفته ، می توان به تدریج از ارتفاع پاشنه کاسته ، به طوری که می توان حدود هفت هفته پس از عمل ، بازگشت به کفش طبیعی را امتحان کرد.
با این وجود ، در ابتدا باید یک پاشنه پا در حدود 1 سانتی متر حتی در کفش های معمولی وارد شود. در اولین فرصت بیمار فقط پس از ده هفته می تواند بدون محدودیت به تحمل وزن طبیعی برگردد. با این حال ، اگر بیمار با شدت بیشتری راه می رود ، هنوز کفش های ثابت توصیه می شوند.
درمان کامل سرانجام پس از حدود 14-20 هفته به پایان می رسد. به طور کلی ، با درمان جراحی می توان به نتایج خوبی دست یافت. به خصوص مراقبت های بعدی کافی و در نتیجه پوشیدن کفش های ثابت با بالا بردن پاشنه برای نتیجه جراحی مهم است. در برخی موارد ، عود ممکن است بعد از آن نیز اتفاق بیفتد ، اما اینها عمدتا به دلیل عدم حذف کافی استخوان است گانگلیون یا به مراقبت های بعدی ناکافی
