چگونه قفسه سینه تشخیص داده می شود؟
An اشعه ایکس از قفسه سینه نیز قفسه سینه اشعه ایکس نامیده می شود. این برای ارزیابی ساختارها و اندام های واقع در محل مورد استفاده قرار می گیرد قفسه سینه منطقه و در نتیجه امکان تشخیص برخی بیماری ها را فراهم می کند. در یک اشعه ایکس از قفسه سینه ، رادیولوژیست می تواند ریه ها را اندازه اندازه گیری کند قلباز گریهاز دیافراگم و مدیاستینوم. علاوه بر این ، ساختارهای استخوانی به خصوص در اشعه X به وضوح قابل مشاهده هستند.
به همین دلیل، اشعه ایکس قفسه سینه نیز برای ارزیابی دنده, استخوان یقه, استرنوم و ستون فقرات قفسه سینه. از آنجا که اشعه ایکس با تابش خاصی برای بیمار همراه است ، فقط برای حذف برخی از تصاویر بالینی استفاده می شود. این شامل ذات الریه (ذات الریه)، پنوموتوراکس (فرو ریخت ریه به دلیل هوایی که وارد فضای بین گریه و ریه) ، افیوژن پلور (تجمع مایع بین پلور و ریه) ، هماتوتوراکس (تجمع خون) ، شیلوتوراکس (تجمع لنف مایع) و آمفیزم (تورم بیش از حد ریه ها).
علاوه بر این ، می توان تغییرات پاتولوژیک را در قفسه سینه اشعه X ، مانند ریه تومورها ، تغییرات در مری ، تغییرات در آئورت, قلب بیماری یا بیماری های نای. هنگام گرفتن عکس با اشعه ایکس ، مسیرهای پرتوی مختلفی وجود دارد که بسته به نشانگر تصویر می توان آنها را انتخاب کرد. یکی به اصطلاح فرافکنی pa (برآمدگی خلفی - قدامی) است.
در اینجا ، قفسه سینه بیمار از پشت تابش می یابد در حالی که صفحه ردیاب در مقابل بیمار قرار دارد. این مسیر پرتوی متداول برای بیمارانی است که می توانند بایستند. علاوه بر این ، معمولاً یک تصویر جانبی گرفته می شود تا بتوان قفسه سینه را مستقیماً در چندین صفحه ارزیابی کرد.
به عنوان یک جایگزین برای تصویر pa ، تصویر ap وجود دارد (طرح ریزی قدامی - خلفی) ، که در آن بیمار از جلو تحت تابش قرار می گیرد و آشکارساز در پشت سینه قرار دارد. این روش عمدتا برای بیماران بستری استفاده می شود. این مسیر پرتو منجر به بزرگ شدن اندامهای واقع در قسمت جلوی قفسه سینه می شود ، زیرا آنها به منبع تابش نزدیکتر هستند.
در نهایت هنگام ارزیابی تصویر اشعه ایکس باید این مورد در نظر گرفته شود. برای برخی از بیماران ، گزینه دیگری (به عنوان مثال در بخش های مراقبت ویژه) وجود ندارد ، زیرا بیماران نمی توانند از جای خود بلند شوند. تصاویر معمولاً با استفاده از تکنیک اصطلاحاً پرتو سخت گرفته می شوند.
از اشعه ایکس با شدت 100-150 کیلوولت استفاده می شود. CT قفسه سینه (توموگرافی کامپیوتری) حتی نمای مفصلی از قفسه سینه و اندام ها و ساختارهای واقع در آن را فراهم می کند. در حالی که قفسه سینه اشعه X فقط یک نمای دو بعدی را در دو صفحه فراهم می کند ، تصاویر CT همچنین می توانند با هم ترکیب شوند و تصاویر سه بعدی را تشکیل دهند.
برای این منظور بیمار از طریق نوعی لوله روی کاناپه رانده می شود که پس از انتشار اشعه ایکس ، اشعه ضعیف شده توسط بدن را تشخیص و محاسبه می کند. هرچه یک قطعه بافت تابش بیشتری داشته باشد ، در نهایت تاریک تر بر روی تصاویر محاسبه شده توسط رایانه ظاهر می شود. مهم است که بیمار تا آنجا که ممکن است حرکت نکند ، زیرا این امر می تواند منجر به تیرگی تصاویر شود.
در نهایت ، این روش بسیاری از تصاویر مقطعی را تولید می کند که سپس با هم ترکیب می شوند و یک تصویر کلی را تشکیل می دهند. به این ترتیب اندامها و ساختارهای قفسه سینه بدون همپوشانی نمایش داده می شوند و می توان از نظر تغییرات ارزیابی کرد. CT قفسه سینه می تواند به ویژه در تعیین محل دقیق a مفید باشد ریه تومور
همچنین اغلب برای تشخیص ریه استفاده می شود آمبولی. البته همان ساختارهایی که در قفسه سینه اشعه X در CT قفسه سینه قابل مشاهده است. بنابراین برای ارزیابی مری مناسب است ، قلب، مدیاستینوم و قفسه سینه استخوانی.
علاوه بر این، لنف گره ها نیز به وضوح در CT دیده می شوند. این خصوصاً در بیماریهای بدخیم نقش مهمی دارد. دلیل اینکه به طور معمول CT به جای اشعه X استفاده نمی شود ، قرار گرفتن در معرض پرتوی بیمار است.
به همین دلیل ، CT فقط در صورت درخواست روشهای متداول مانند سینه با اشعه ایکس یا سونوگرافی (سونوگرافی) نمی تواند اطلاعات کافی در مورد بیماری بیمار ارائه دهد. به منظور دستیابی به تصاویر با کنتراست حتی بهتر ، می توان بیمار را قبل از معاینه از یک ماده حاجب استفاده کرد. از آنجا که این امر به طور متفاوتی در اندام های مختلف جمع می شود ، می توان ساختارها را از این طریق بهتر از یکدیگر جدا کرد. معاینه CT معمولاً بین 5 تا 20 دقیقه طول می کشد.
تمام مقالات این مجموعه:
