چه عواملی منجر به آرتروفیبروز می شود | آرتروفیبروز در زانو

چه عواملی منجر به آرتروفیبروز می شود

در حالی که آرتروفیبروز ثانویه معمولاً به دلیل خطاهای جراحی دستی ایجاد می شود ، هنوز علت آرتروفیبروز اولیه کاملاً مشخص نیست. نتایج تحقیق مختلف با یکدیگر تضاد دارند. با این وجود مسلم به نظر می رسد که عوامل مختلفی باعث تحریک و حفظ آرتروفیبروز اولیه می شوند.

در آرتروفیبروز ثانویه زیر رباط صلیبی جراحی جایگزین ، خطاهای جراحی دستی برای محدودیت مداوم تعیین کننده است مفصل زانو جنبش. به عنوان مثال ، قرار دادن نادرست پیوند می تواند منجر به محبوس شدن پیوند (سقوط) در سقف محل پیوند شود مفصل زانو هنگامی که زانو کشیده می شود. این مشکل ، که به طور مکرر مشاهده می شود ، ناشی از یک کانال مته در استخوان درشت نی است که خیلی جلوتر قرار گرفته است.

حبسهای مکرر در حین کشش زانو به طور مداوم به پیوند آسیب می زند ، که در نهایت می تواند منجر به زخم کروی روی پیوند شود (سندرم سایکلوپس). توانایی کشش مفصل زانو محدود شده است. در منطقه مچ پا مفصل ، پارگی یک کپسول / رباط در زمینه یک ضربه پیچشی (حادثه تصادف) گاهی منجر به ایجاد زخم در داخل مفصل (در مفصل) در ناحیه ساختار آسیب دیده یا جایگزین زخم عمومی می شود.

از این نظر ، انتقال از آرتروفیبروز ثانویه به آرتروفیبروز اولیه می تواند مایع باشد. آرتروفیبروز اولیه با زخم مشخص می شود که کل مفصل را درگیر می کند (ضرب بافت همبند) این م componentلفه کمی با این واقعیت همراه است که بافت همبند همچنین در ترکیب آن تغییر یافته است.

بافت همبند الیاف به معنای واقعی کلمه با یکدیگر پیوند دارند ، که باعث کاهش بیشتر تحرک مفصل می شود. در مورد علل زیر ایجاد زخم بیش از حد بحث شده است: فعال سازی و تکثیر فیبروبلاست ها (سلول های بافت همبند) در طی یک فرآیند التهابی اولیه. تا به امروز ، مشخص نشده است که توسط کدام محرک و در چه بیماران آرتروفیبروز اولیه رخ می دهد.

با این حال ، مشاهدات گذشته نگر پس از رباط صلیبی با استفاده از روش آرتروپلاستی می توان عوامل خطر را شناسایی کرد ، که منجر به توصیه های مشخصی برای پیشگیری از آرتروفیبروز می شود. - واکنش التهابی مزمن در زمینه یک فرآیند ایمن سازی. - عدم تعادل بین سیتوکین های التهابی pro- و contrainflammatory (پیام رسان های التهابی).

• هیپوکسی - آسیب به خونرسانی مجدد - نظریه (اختلال گردش خون)
• عوامل ژنتیکی
• واکنش التهابی مزمن در چارچوب یک فرآیند ایمن سازی. - عدم تعادل بین سیتوکین های پیش و ضد التهاب (پیام رسان های التهابی). - هیپوکسی - آسیب مجدد به جریان خون - نظریه (اختلال گردش خون)
• عوامل ژنتیکی

آرتروفیبروز در زانو مفصل یک نتیجه نسبتاً شایع پس از مداخلات جراحی در مفصل زانو است (مداخلات آرتروسکوپی).

چنین عملیاتی نیز شامل می شود TEP زانو (آندوپروتز کامل مفصل زانو). با یک TEP زانو، مفصل زانو با یک جایگزین می شود مفصل مصنوعی زانو. در نتیجه این عمل می تواند منجر به آرتروفیبروز شود.

این بدان معنی است که بافت اسکار افزایش یافته ایجاد می شود ، که عملکرد مفصل زانو را محدود می کند. چند روز تا چند هفته پس از عمل ، مفصل زانو سفت شده و باعث افزایش می شود درد و دشواری تحت استرس یا تحرک کافی در مفصل زانو. انواع مختلفی از درمان برای حفظ یا تقویت تحرک زانو وجود دارد.

در مرحله اول ، ورزش درمانی منظم باید به عنوان یک اقدام پیشگیرانه انجام شود. حرکت و بار روی مفصل باعث کاهش تشکیل قوی اسکار بعد از عمل می شود. اگر از قبل زخم شدید و حرکت محدود رخ داده باشد ، می توان مانند سایر موارد آرتروفیبروز (فیزیوتراپی ، بسیج بیهوشی ، برداشتن بافت اسکار از طریق جراحی) درمان را انجام داد.